ENTER RIOS! EN NAAR HUIS!
Deze provincie staat
bekend om de corrupte politie en daar zijn we dol op!
Dus door de tunnel en ja
controle. Ik blijf met Pampa in de auto zitten ik merk het wel wanneer we door
mogen rijden of wanneer Chris weer verdwijnt in een kamertje en met rook uit
zijn oren naar buiten komt.
Dit keer een mevr de
politie ojee als ze de charme van Chris maar aankan!
Nu hebben we weer niet
genoeg witte strepen aan de zijkant Chris beloofd plechtig deze meteen aan te
schaffen en we mogen doorrijden nou ging best vlot. We gaan op het strand staan
en hebben een geweldige plek met schaduw en een windje. Volgens de politie
kunnen we hier beter niet overnachten dus doen we dat aan de hele andere kant
van de stad. Wel muggen dus in Lappie als het gaat schemeren.
We gaan weer terug naar de
rivier en blijven daar een paar dagen staan. Er is water dus ik hou de was bij
en we lopen nu toch alleen maar in badpak dus lekker makkelijk. We eten een
lunch met vis uit de rivier we rollen naar huis en gaan heerlijk in de zon
liggen wat een leven!
We krijgen weer bezoek van
de lokale tv weer een interview. Ik ga vast wat schoonmaken en uitzoeken want
we hebben nog 10 dagen! Pampa gaat zwemmen en krijgt er een hele gekke krul
vacht van net een schaap. Chris klust wat aan Lappie.
LAPPIE EEEN KLEINE APK.
We vinden een garage waar
ze de uitlaat kunnen repareren en nog wat andere klussen. We lunchen mee en
na 7 uur is het klaar maar wel al het nodige gedaan en dat voor een leuk prijsje.
Ze vinden het leuk om aan Lappie te sleutelen en ze moeten allemaal op de foto
in of naast Lappie.
We rijden de volgende dag
naar Colon hier zou nog een National Park zijn maar Pampa mag hier niet naar
binnen. We slapen bij een benzinestation en hebben zelfs een warme douche mits
je hout op de kachel gooit. Chris koopt een enorme zak pers sinasappels en we
zijn wel effe aan het persen 2 liter.
In Colon gaan we lekker
lunchen we grillen ons vlees aan de rand van de rivier in het parkje wat een
leven. We maken een lange wandeling langs de rivier en af en toe lopen we
heerlijk door het water. Pampa gaat helemaal los rennen zwemmen prachtig wat
heeft ze het toch fijn bij ons. De koelkast doet nog steeds raar koelt nog wel
een beetje maar er klopt iets niet. We gaan op zoek naar een sensor die we vinden. In het dorp internet en dan het
bericht Ma longontsteking maar gelukkig de medicijnen slaan aan. Nou ja we zijn
nu snel thuis. We kopen een ventilator
want het is te warm in de nacht in Lappie.
We blijven nog een extra
dagje anders zijn we toch te vroeg in Colonia het heeft enorm gewaaid en het is
nu heerlijk vinden wij de rest zit met dikke jassen op het strand!
ZONDAG 22 MAART NAAR
URUGUAY.
Bij de grens even wachten
er is een marathon aan de gang. De papieren van Pampa zijn in orde
ppffffff en we rijden Uruguay in. We
overnachten op ons bekende stekkie hier is water en is het lekker rustig in de
nacht. We soppen Lappie uit ruimen de boel op en blijven nog een dagje het is
nu nog mooi weer. Pampa heeft vrienden met 3 hele grote honden gemaakt.
Dan komt het einde van de
reis toch echt in zicht en we gaan richting Danny waar we Lappie stallen. Geen
mens te bekennen ze zijn in Brazilië. De buren willen ons ook wel naar de boot
brengen dus dat is mooi opgelost.
We gaan naar Colonia en
kopen tickets voor de boot. Pampa mag gratis mee wel in de bench en de papieren
zijn ook in orde dus hier niet nog eens de hele riedel op nieuw.
We gaan bij Martin langs
ons ANWB steunpunt! We spreken af om de volgende dag samen te lunchen.
We laten de slaapzakken
wassen en ik pak vast de rugzakken in.
We gaan samen lunchen en
dan krijgen we een enorm bord met friet,vlees, ham ,kaas ei jeetje wat een
lunch. Martin is een leuk gezelschap ook omdat hij perfect Engels spreekt. Dat
hij nog vrijgezel is. Martin gaat het weekeind naar Montevideo naar een
bruiloft dus we nemen afscheid van hem hopelijk zien we hem weer bij de volgende reis.
Ik ga fotokopieën maken en
dan gaan we in de stad staan.
NAAR DE STALLING EINDE VAN
DE REIS.
Perfecte timing Pampa
loops. De honden van Danny zijn op slag verliefd. We maken alles in orde en dan
moeten we toch echt naar huis.
We vertrekken vroeg naar
de boot en dan is er een storing in het systeem en moeten we anderhalf uur
wachten. Dit is voor Pampa zielig die zit al in de bench en staat op het buiten
dek. Eindelijk gaan we varen. In Buines Aires moeten we een taxi vinden die ook
Pampa wil vervoeren en dat is nog effe een klusje. Uiteindelijk wanneer we
extra willen betalen gaan we richting vliegveld. Pampa mag op mijn schoot zij
vindt alles best gelukkig.
We zijn dus al met al laat
en dan blijkt dat we nog een keer lang de senasa moeten voor weer een stempel
en weer 20 euro. Dan gaan we inchecken en is de ticket voor Pampa nog niet
betaald. Dit mag ook met Pesos die we voor een mooie koers hadden gewisseld dus
dat is weer een meevaller. Dan mag Pampa naar de douane dit gaat goed en we
nemen afscheid van haar. Dit vindt ik best moeilijk want ik moet zeker weten
dat ze in het vliegtuig komt. De bemanning heeft mij al in de hal gezien en ze
weten van ons mormel af.
Dan gaan wij naar de douane en dan vinden ze de riem
van Pampa in mijn broekzak en dit wordt als een moordwapen gezien. Tjonge ik
mocht het niet in de bench achter laten. Dan slaan bij mij de stoppen door en
ik wordt boos. Dit valt in verkeerde aarde en als ik geen excuus maak kom ik
het vliegtuig niet in. Chris kookt ook inmiddels na wat bakkeleien wordt de
riem naar de bench gebracht zeg ik sorry meen er niets van en dan mogen we
door. We hebben niets gegeten door de vertraging met de boot en zijn behoorlijk
gestrest wanneer we gaan zitten. De stewardessen zijn begrip vol en als ik door het raampje
kijk zie ik Pampa op de band naar binnen komen. Nu ben ik pas gerust en kan ik
weer adem halen. De vlucht duurt in mijn beleving erg lang hoop maar dat Pampa
een beetje kan slapen en dat ze geen trauma op loopt door deze vliegreis.
THUIS EINDELIJK.
Op schiphol is Pampa zo
bij ons terug dit gaat echt heel snel de man bij de douane is erg gecharmeerd
over het adoptie verhaal van Pampa en we mogen zo doorlopen. Jeetje wat een
mazzel ik had al scenario quarantaine bedacht. Dan zien we Bo en Jeroen en zijn
we blij dat we thuis zijn.
We hebben een fantastische
tijd gehad en wat zijn we blij met onze zwerver!
LA RIOJA.
Het is bloedheet we zitten voor pampus in een parkje. Het
meisje bij het info centrum is zeer behulpzaam en belt toch nog 1 keer voor de
zekerheid en ja de 40 naar Cuesta de Mirande is dicht. Verleden jaar ook al erg
jammer.
Het museum op het terrein
van het universiteit is aardig we gaan om de beurt naar binnen Pampa is niet
welkom.
Hier kun je een skelet van
een echte dino zien ! We gaan in het park municipale staan om te overnachten.
We hebben nog nooit zo iets gezien een mega groot park 3 zwembaden veel picknick plekjes.
Er is een kraampje waar de
man frietjes bakt nou prima ik maak het vlees en de groente en hij de friet.
Het is 23.00 en het blijft 29 graden.
De volgende ochtend is het
iets koeler en gaan we een rondje park doen. Er is een zwerf hond die mee loopt
en Pampa van de etterbakken uit de buurt beschermd geweldig ze spelen samen
rennen door de plassen.
DINO'S
We rijden de 75 naar
Aimogasta daar zou een dino park zijn. Op een kruising komen we 2 mensen van de
lokale tv tegen en ja hoor weer een interview. Wereld beroemd zijn we. En nu is
het niet alleen Lappie maar ook het verhaal over Pampa interessant.
Het dino park met museum
is leuk. De dino's legde hun eieren in het "cement" en omdat er een geiser
was en
het water verwarmde en dus de
eieren hoefde de dino's ze niet uit te
broeden. Ze hebben in de kloof waar we met een gids doorheen lopen een paar nep
dino's gezet het is erg grappig hier is Pampa wel welkom. Er is ook internet
verbinding dus even contact met thuisfront.
JESUS IN STEEN!
We slapen bij Sinor de la
Pena een steen die op Jezus zou lijken. Nou ik zie het niet Het is hier zo stil dat en heerlijk afgekoeld
en we slapen dan ook heerlijk uit. De zandvlakte waar je kan surfen op het zand
is nu een meer de vakantie huisjes staan op palen in het water.
Er is in het dorpje
verderop een kasteeltje te bezichtigen wat door een Duitse kunstenaar is
gemaakt. De weg ernaar toe is weer een avontuur op zich. Het is een bijzonder
kunstwerk. Niet kitsch gewoon erg apart erg grappig om te zien.
TERUG NAAR ROUTE 40.
We zien veel roofvogels en
gieren dus even foto's maken en dan komen we Nederlanders tegen effe een
praatje en zij hebben de route die dicht zou zijn wel gereden maar van de
andere kant. We komen in Chilecito aan en daar is het kruispunt maar nee tot
April is de weg dicht. Nou daar balen we van.
Er is hier een museum over
de kabelbaan die naar de mijn liep. Bij alle andere mijnen gaat alles over
spoor hier dus door de lucht. Het is toen der tijd een geweldig project
geweest. We zijn wel in de buurt van Vallei de Luna en dat is nu wel open
verleden jaar door de regenval dicht dus gaan we daar heen. Dan even tanken en
brood halen en dan staan we op het kruispunt waar we verleden jaar ook zijn
geweest en dan is het gevoel van oké de cirkel is nu rond. We gaan op de
campsite bij Vallei de Luna staan en onze buren uit New Zeeland zijn op de fiets. Het waait hard en het is nu
weer fris wat een temperatuur verschil. Er is een douche met warm water
heerlijk! Goed internet wat wil een mens nog meer. Pampa heeft concurrentie. Er
is een vosje die te tam is en komt haar botje pikken Pampa bedenkt zich niet
rent er achterna en komt met haar botje terug!
ZON EN BLAUWE LUCHT.
We hebben geluk het is
prachtig weer we gaan in konvooi het park in. De maan vallei of Ischigualasto
genoemd betekend Land zonder leven. 180 tot 250 miljoen jaar geleden krioelde
het hier van het leven De dino's waren hier heer en meester te midden van hun
tropisch habitat terwijl de zoogdieren
zich zo klein mogelijk maakte. Het plotse verschijnen van de Cordillera en de
daarmee gepaarde klimaatsverandering heeft alles doen verstenen. en
veranderende het in een surrealistisch landschap.
We hebben een leuke gids
en er is een Engelse gids in ons gezelschap die het ook voor ons nog eens
grotendeels vertaald. Er zijn hier dino's van 1 meter lang gevonden. Dit is ook
de plek waar de magnetisch ring om de aarde is. Daarom misschien zo slecht
geslapen? En de ronde stenen komen niet uit de rivier maar zijn als parels ze
trekken magnetisch het koper enz aan en zijn zo rond gevormd. En dus niet zoals
eerder gedacht dat ze uit de rivier kwamen en door de water stroming zo zijn
gevormd.
Het is hier ook erg nee
zeer stil hier komen ook veel mensen mediteren!
We zijn blij dat we het
toch hebben gezien de moeite waard.
We overnachten hier nog en
gaan eens bedenken hoe we terug gaan rijden.
BEKEND TERREIN.
We nemen de rippio naar
Alto en komen in V Augustin waar we verleden jaar 3 dagen hebben vast gestaan
vanwege de regen en dus niet naar Vallei de Luna konden.
We hebben contact met
Marcello uit Capille del Monte en zijn uitgenodigd voor het eten. We hebben ze
verleden jaar ontmoet en via face book nog contact.
Onderweg houdt de politie
ons tegen om ons te waarschuwen voor het water overlast dat was verleden jaar
ook al zo maar nu nog veel erger er zijn weer hier en daar wegen afgesloten. We
parkeren in Capille del Monte weer op het pleintje en weer steelt Lappie de
show en Pampa rent achter de duiven aan.
Als we bij Marcello aan
bellen lijkt het alsof we niet zijn weggeweest wat een lieve mensen. Zij hebben
een klein bedrijfje en maken luxe tours door Argentinië. We hebben dus
duidelijk een klik!
DIERENARTS VAK APART!
We gaan vragen of zij de
papieren voor de grens overgang naar Uruguay kunnen regelen. Nou dan komt er
een heel verhaal en heen en weer gebel met de Senasa . Het komt er op neer dat
zij in deze provincie niet bevoegd zijn om de papieren te regelen voor de
provincie B.A !!!!!! Dus zoiets als: je
haalt je kappers diploma in Groningen maar mag in Maastricht niet knippen! Wat
een gelul. We moeten dus naar Rosario of Santa Fe .
We laten het erbij en gaan
de volgende dag rijden.
In Carols Vil Paz krijgen
we een tip om naar een waterval te
rijden die we niet vinden maar wel een riviertje met een soort camping. Normaal
blijft het water in een soort bassin staan maar nu met het hoge water loopt het
over de weg op. Dus je gaat op de weg zitten met je rug tegen het muurtje en je
hebt een centerparcs attractie nr1 !
Pampa is door het dolle
heen rent keihard door het water over het grasveld door de koeienvlaaien en
spring het water weer in maf beest!
Als je stil gaat zitten in
het water komen er visjes aan je knabbelen. Ik doe een was in de rivier en we
ontmoeten Simon die hier woont en Chris helpt met het dicht maken van de gaten
in de weg. We blijven een extra dagje want dit is een mooie plek we zoeken de
kisten kleren uit wat mee naar huis moet weg kan of in Lappie blijft.
NAAR SANTA FEE.
Het is erg warm en benauwd
ik ben er klaar mee en die muggen ik zit helemaal onder bah dit is voor mij
niet te doen en wordt er dus erg sacherijnig van. Ik let niet op tijdens het
rijden en dan moeten we dwars door Cordoba een lunch plekje kunnen we hier niet
vinden maar net buiten de stad vinden we een plekje in de schaduw en er staat
een windje. Chris gaat effe een blokje om en komt bij de brandweer terecht hij
krijgt een rondleiding er staat een wagen uit Nederland.
Ze zijn de auto's aan het
wassen en dan vraagt Chris of we Lappie ook effe mogen wassen. Nou dat vinden
ze geweldig en na een half uurtje is Lappie weer als nieuw.
Aan de achterkant zit er
een strip los en die wordt ook vastgezet. We krijgen 4 cans met water mee maar
we moeten beloven om uit te zoeken aan de hand van het wapen waar de
Nederlandse auto vandaan komt oké geen probleem. Het koelt ook s'nachts niet echt af dus lastig slapen.
De volgende dag rijden we
nog een stuk en dan s'middags komen we in een kabouterplop dorpje terecht waar ze in het parkje bingo gaan
spelen. We parkeren in de buurt en delen nog wat kleine cadeautjes uit die ze
kunnen winnen ze vinden het geweldig. Chris mag een speech houden over wie we
zijn enz in zijn beste Spaans! Er komt nog een vrouw een interview opnemen en
de kids van de school nodigen ons uit om morgen ochtend langs te komen.
NAAR SCHOOL.
We worden zeer hartelijk
ontvangen en Pampa mag ook mee naar binnen! We lopen wat klassen door en Chris
verteld in elke klas wat over Nederland. Geweldig op zijn beste Spaans ik zou
dat niet durven. Dan komen we in de klas van de meisjes die ons hebben
uitgenodigd en ze vinden het geweldig en we moeten onze internet gegevens op
het bord schrijven om contact te houden. Wat een lieve mensen. De kinderen eten
hier ook warm op school en sommige kinderen uit minder bedeelde gezinnen ook
tijdens de vakantie. Chris verteld dat dit dus een probleem in Spanje is en er
veel kinderen tijdens vakantie honger lijden.
In Santa Fe rijden we
eerst naar Rincon waar we iemand zouden ontmoeten ze is niet thuis nou dan gaan
we naar de stad. We parkeren net buiten de stad naast het VVV kantoor en oude
station wat nu prachtig is opgeknapt en een andere functie heeft gekregen. We
mogen blijven staan en er is s'nachts bewaking en WIFI! We komen in contact met een vrouw di Engelse
les daar geeft en zij wil wel eens bellen over de papieren van Pampa want die
moeten nu wel geregeld worden. We gaan s'avonds naar de stad op de fiets en
eten een pizza. De stad valt een beetje tegen maar het park langs de rivier is
geweldig en daar staat een lekker windje.
De volgende ochtend op pad
naar de senasa om de papieren te regelen we vinden het gemakkelijk. We moeten
wel even alles uit de kast halen om het te regelen en na een tijdje snapt de
man dat er een beetje met de datums gesjoemeld moet worden en dat hij ook de
papieren voor de vlucht naar huis moet regelen. Gelukkig de man is bereid dit
te doen. Nog wel even langs een dierenarts en dan weer hier terug. We fietsen
met een omweg terug naar Lappie. We gaan naar de haven en fietsen over het
terrein. Waar winkels zijn en auto's geparkeerd staan. Dan hoor ik wel iemand
op een fluitje blazen maar ik reageer nergens op en dan begint er een klopjacht
naar ons want hoe halen we het in onze hoofd om HIER te fietsen! Pardon? Er zou
een bord staan aan het beging nou niet dus. Er komt overal bewaking vandaan om
ons tot stilstand te houden wat een mafkezen. Later moet onze Engelse vriendin
er ook erg om lachen ook zij snapt de commotie niet.
Bij Lappie worden we heel
blij door Pampa begroet ze begint nu wat meer emotie te tonen want kwispelen
deed ze nog niet echt.
Om 17.00 naar de
dierenarts Pampa in de rugzak bij Chris op zijn buik! Alles wordt geregeld
Pampa is iets te mager volgens hem dat
vinden wij ook komt thuis wel goed. Nou dat is een opluchting dat dit ei is
gelegd pppfffff en alle credit voor Chris die heeft zijn best gedaan. Nu morgen
nog terug naar de senassa! En dan kunnen we gaan.
We worden uitgenodigd voor
een BBQ bij onze tolk. We rijden in haar auto naar haar huis en ze heeft een
leuke man die zijn best doet Engels te praten. Leuke kids en Pampa vreet hun
hond bijna op arme Floppy.
Er wordt op een gegeven
moment op de deur geklopt een zwerver of er nog een restje eten over is ja hoor
het staat al klaar!
ZWEMMEN.
Chris gaat nog 1 keer
terug op de fiets naar de senassa en dan is het klaar en gaan we lekker bij de
rivier staan. Er is zo'n sterke stroming dat je er bijna niet tegenop kan
zwemmen.
Pampa zwemt ook. We
ontmoeten Diego van de veiligheid brigade per boot en die komt Lappie even
bewonderen. Chris wil wel een stukkie met de langcha mee over de rivier maar
dit gaat niet in werktijd dus worden we uitgenodigd om naar zijn ouderlijk huis
te komen. Oké vrijdag gaan we daar heen.
We lassen nog een extra
dagje in en Chris gaat vissen vangt niets krijgt weer privé les helpt niets.
We gaan naar het ouderlijk
van Diego en worden hartelijk ontvangen. Eerst een lunch en dan gaan we varen
Pampa mag ook mee met de boot ze vindt het geweldig haar neus in de wind en als
we gaan zwemmen bedenkt ze zich geen moment en hup ze springt er zo in. Het is
een mooi moeras gebied waar we doorheen varen.
We eten samen en dan neemt
Diego afscheid Chris geeft hem een horloge kado hij wordt er verlegen van. We
mogen nog een wasje doen we slapen op de oprit en na het ontbijt vertrekken we
naar Parana. We krijgen nog een bak met home made chips mee wat een lieve
mensen.
NAAR SALTA.
Na 80 km komen we in Humahuaca terecht dit is erg
toeristisch en overnachten zou kostbaar zijn.
Bij het informatiecentrum krijgen we veel info maar wel
met de tip/ waarschuwing dat je eigenlijk niets alleen kan doen! Dan weten wij
genoeg dan gaan we juist op eigen houtje op pad! Onderweg hadden we nog
twijfels over een afslag naar een berg en nu blijkt dat we dat wel hadden
moeten doen ach ja je kan niet alles zien.
We gaan op een camping staan die eigenlijk voor tentjes
is maar als we het niet erg vinden mogen we voor 4 euro! op de parkeerplaats
staan nou maakt ons niets uit. Als er maar water en soort van douche is.
Er kamperen veel
backpakkers we zien deze jongeren in de grote steden als ze voor de stoplichten
jongleren. Ze zijn onderweg naar of van Bolivia. In eerste instantie vind ik
het dorpje niets aan maar dan vinden we de lokale markt en dat is een stuk
beter.
We gaan de volgende ochtend eerst maar weer eens de
camper uitmesten en een wasje doen.
S avonds gaan we het dorp in en stuiten op een progressie
stoet indianen dansen voorop en de Virgen la Candelaria wordt gedragen en zo gaat de stoet naar de
sporthal waar een dienst wordt gehouden.
In de Trotter staat dat elke ochtend om 12.00 Franciscus
Solano de inwoners zegent. Nou ik krijg hier een Efteling gedachte bij. Het
deurtje van een torentje in de kerk gaat
open een pop komt eruit zegent het dorp en gaat weer naar binnen. En dit onder
luid applaus! Tjonge die Katholieke............... In kerk is een speciale dienst voor
toeristen ik ga even met Pampa naar binnen. Terug op de camping ontstaat er een
spontaan voetbalwedstrijdje ik maak de foto's. Chris loopt een blaar en wat
schaafwonden op gisteren zijn pink er bijna af met een klusje lekker bezig! We
gaan een wandeling naar de berg maken en Pampa loopt lekker los mee en te
klieren.
Er zou in de avond ook nog wat te doen zijn we horen
trommels en de panfluiten maar eens kijken. We nemen Pampa ook mee dit is
achteraf geen goed plan te druk en als er vuurwerk wordt afgestoken is ze in
paniek. En weer komt de stoet voorbij en nu ook met nep koeien/stieren die
zogenaamd de kerk niet in mogen en dan blijkt dat ze rotjes die afgaan onder
hun schild hebben die afgaan. Als je de Sjaak bent of de eer hebt om als koe te
lopen ben je gelijk doof. Dan is er nog siervuurwerk.
TIJD OM DOOR TE REIZEN.
We rijden verder richting Salta er is onderweg nog een
kerkje met een preekstoel van cactushout ziet er mooi uit. Er worden zo wie zo
mooie dingen van cactus hout gemaakt zelfs deuren. Nooit geweten dat cactus
hout zo sterk is. We rijden verder en
dan zie ik ineens een gek monument met
alweer souvenirs winkeltjes we rijden zo door en dan ineens besef ik me na 10
km oh dat was de steenbokkeerkring!!!!!!! Oeps. Wanneer je reist en elke dag
zoveel ziet wordt je soms ook blind voor de interessante dingen. Of zijn het
ook de super toeristisch attracties die we per ongeluk overslaan? Nou ja we
hebben Kerst op de steenbokkeerkring doorgebracht in Chili ook bijzonder en dat
zonder monument!
In Tilica gaan we op zoek naar de camping nou veel te
duur dus net buiten het dorp bij onze YPF benzinepomp vrienden staan. Er is een
mooi museum hier met veel archeologie uit Peru dat is voor ons nieuw. We lopen
naar de heuvel waar een archeologisch dorp is blijkt de moeite waard. We steken
de brug over en ik zeg nog nou wat een rivier geen spatje water te bekennen!
Dan begint het te regenen en we schuilen even in een winkeltje. En we drinken
koffie in een grappig tentje. De opgraving is de moeite waard en als we boven
op de heuvel staan zien we ineens dat de rivier overstroomd juist die net nog
droog was. Het komt van de bergen verderop en zorgt hier voor chaos. Er breken
gewoon hele stukken van de zijkante af. Bij de brug is het nog erger en er zijn
veel lokale op de been dus toch niet alledaags! Gelukkig hebben we Pampa thuis
gelaten het dorp veranderd in een
modderpoel.
BERG MET 7 KLEUREN.
De weg naar de 7 kleuren berg zou fantastisch moeten zijn
en staat op de Unesco lijst. Oke het is een mooie route maar wij hebben zoveel
prachtige routes gereden die niet eens in een boekje staan. Dat we niet erg
onder de indruk zijn.
Het dorpje is wel leuk klein en speelt goed op de
toeristen in zoals hier in het hele gebied Chris zegt dan tjonge wat is er toch
veel rotzooi te koop! En dan is daar DE berg met 7 kleuren er is een bewoner
van het dorp die de achtertuin heeft opengesteld en tegen betaling mag je op
een heuvel klimmen om zo de berg te fotograferen het moet niet gekker worden!
We gaan er omheen lopen en dit is echt een mooie route en
Pampa kan lekker los mee. Er zijn veel kleuren bergen op de route rosé, groene,
rode, bruine echt geweldig.
Na de lunch weer verder.
Chris heeft gelezen dat er ergens op de route de Terma de
Reyes moeten zitten die de moeite waard zijn. Nou de weg ernaar toe is best
pittig maar erg mooi we moeten behoorlijk klimmen. De temperatuur is ook weer
behoorlijk gestegen dus weer effe wennen. De route is een rondje en zo rijden
we dus niet echt om. Maar dan komen we op een stuk waar de weg wel erg slecht
wordt. Chris gaat kijken en zegt nou ik verhuis wat stenen en dan lukt het
wel!!!!!
Nou ik ben er niet zo zeker van. En dan komt er een man
op een cross motor vandaan en die zegt nee het wordt alleen maar slechter en
hij kon er met zijn motor niet langs . Nou dan kan Lappie er helemaal niet
door. PPPPPFFFFFFFFF terug. Jammer maar helaas.
We gaan douchen in een rivier en slapen bij de brug met
uitzicht over de rivier mooi plaatje en stil hier! Pampa vindt de koeien heel
raar en gaat grommend en blaffend er achteraan. Maakt geen indruk op de koeien.
Met schemer wordt Pampa onrustig ze ruikt en hoort van alles blijkt later dat hier Puma's te zitten.
In San Salvador de Jujuy is het warm we gaan boodschappen
doen en ploffen in een parkje neer en Chris hangt de hangmat op en niemand
vindt dit gek!
Dan komt er een zigeunerin naar me toe waar ik vandaan
kom en waar ik heen ga!? Of ze mijn toekomst mag voorspellen!!!!! Nou dan zou zij als geen ander moeten weten
waar ik vandaan kom! Pampa komt zich er ook mee bemoeien en dit schrikt af.
Later op facebook als ik hier over schrijf zijn er veel waarschuwingen van
reizigers die dit op de zelfde plek hebben mee gemaakt met dezelfde dame!
DE BANDEN VAN LAPPIE VERZOLEN.
Chris heeft bedacht om hier de banden te verzolen van
Lappie dat kan in 1 ½ dag we kamperen op
de stoep van de garage. Wij zijn ook net zigeuners hoor af en toe. Het is zo
warm dat we er beroerd van worden. Dan barst er onweer los niet te geloven 2
uur regen het koelt wel af.
De volgende ochtend is de klus klaar en kunnen we gaan
rijden. We gaan het centrum maar eens bekijken. Alles ligt centraal dus we
hebben het centrum snel gezien. Er is een grappig politie museum, de
zoveelste kathedraal is mooi en het
regering gebouw is open voor publiek. Daar kun je de eerste vlag die Belgrano
heeft ontworpen zien. Het vertrek waar de vlaggen staan is mooi pracht en
praal.
We lunchen in El Carmen dorpje van niets maar Gerard
Joling zou hier zo burgemeester kunnen worden er staan heel veel roze gebouwen
zelfs de kerk is roze!
We hebben de toeristisch toute naar Salta genomen en
komen langs een "camping" er zijn geen
voorzieningen als we zuinig met het water zijn redden we het wel. Er is een
meer en prachtig uitzicht. Pampa gaat
lekker zwemmen. Er lopen koeien en paarden los en Pampa is er maar druk mee.
Ook lopen hier honden die aandacht willen en dan wordt Pampa jaloers maar als
reishond moet ze maar leren dat we veel honden visite krijgen die ook water
willen drinken of honger hebben.
Wanneer het donker wordt is er een prachtige
sterrenhemel.
We blijven hier nog een dagje langer het is hier zo mooi
en stil. Wat zeg ik stil! Nou totdat er een Argentijnse familie flodder aan
komt. Ze zijn met 4 volwassenen en zooitje kinderen. Ze gaan een meter van ons
vandaan staan! Terwijl er zoveel ruimte is. De muziek op disco niveau. De asado
wordt aangestoken de rook zo de camper in. De kinderen slaan in de
koeienvlaaien met stokken en gooien stenen naar de koeien. Moet ik nog meer
schrijven!? Gelukkig regen zullen ze gauw weggaan! Niet dus. Wij gaan maar
verhuizen voordat ik een moord bega. We gaan 1 km verderop staan. We spreken
een man die aan het vissen is en ook hij vindt het aso gedrag maar Argentijnen
zijn niet zoals Nederlanders dat je gelijk je bek opentrekt en er wat van vindt.
Ze ergeren zich eraan maar zwijgen.
Om 5 uur s"nachts zijn ze nog wakker gelukkig dat we zijn
verhuisd.
CAMPING IN SALTA.
Over deze camping hadden we veel gehoord er is een groot
zwembad lijkt vroeger een soort vijver te zijn geweest. Als je hier 1 baantje
trekt ben je 1 dag onderweg!
De camping is behoorlijk vol maar s"nachts stil. Over
zijn ze aan de asado wij in Nederland gaan zonnen bij een camping hier niet
onder de bomen in de schaduw eten nou eigenlijk vreten! Pampa schuimt de
camping af en vindt van alles .
We gaan op pad voor de koelkast doet al een paar dagen
raar hij kan gerepareerd worden maar dan
zitten we 4 dagen zonder koelkast. Hij doet het nog wel maar met aan en uit
zetten of resetten.
Het centrum is leuk we gaan naar de hal lijkt op een souk
en je kan hier van alles kopen erg warm binnen. We eten een pizza met drinken
voor 3 euro!
We gaan bij de senasa horen hoe of wat over de papieren
van Pampa. De man zegt hier kun je ze niet krijgen we zitten in een rabiës
gebied. De volgende dag gaan we nog een keer naar de stad en nemen we Pampa mee
in de rugzak op de fiets! We zijn weer een bezienswaardigheid. Pampa vindt alles best als ze maar mee mag.
We hebben besloten om Pampa mee naar huis te nemen Bo
heeft de vlucht geboekt en nu moeten we een bench kopen. Er is een grote dieren
winkel en we slagen Chris haalt hem de volgende dag op, op de fiets want met de
camper de stad in is lastig.
Ik heb Pampa geborsteld en op de foto en dan zet ik op
face book het verhaal en dat ze mee gaat. Wanneer je ons goed kent weet je dat
dit zou gaan gebeuren Monique en geen hond! Maar ze heeft Chris uitgezocht! Ze
zijn dan ook dikke maatjes waar Chris is, is Pampa.
We blijven nog een dagje langer op de camping en ik was
de gordijnen en de bekleding wat een stof komt er af. Er staan ook Engelsen die
al 10 jaar reizen zij gaan nu naar huis ze zijn moe van het reizen ik kan me er
iets bij voorstellen.
CAYAFATA.
Er is een leuk info centrum een oud stationnetje een zeer
vriendelijke vrouw geeft ons veel info. Lappie steelt vaak de show maar Pampa
kan er ook wat van.
We rijden de route
die erg mooi is en komen bij een kloof waar de akoestiek bijzonder is er is een
man met een gitaar en die speelt een paar liedjes en dan is er een meisje met
een bandoneon ze speelt ook 2 liedjes en dan gaan ze improviseren geweldig.
Het wordt al donker en we willen niet verder rijden want
dan zien we niets van de omgeving. Langs de weg is een boerderijtje en daar
mogen we overnachten. Tussen de lama's,kippen, gieten koeien enz. De honden
zijn wel erg waaks dus Pampa blijft maar in de camper ik vertrouw het niet
helemaal.
Cayafata is een leuk dorpje met veel wijngaarden. Cafayate
is een leuk dorp met veel wijngaarden.
We gaan naar Santa
Maria daar is een camping er is een festival aan de gang met motor rijders dat
is het probleem niet maar de muziek die daar bij hoort zal onze nacht rust niet
ten goede komen. We gaan bij de YPF staan achter de benzine pomp is een mooi
plekje met een klein boompje met schaduw. Er is staan druiven boompjes met veel
druiven ze smaken heerlijk.
We blijven hier nog een dagje gaan koffie in het dorp
drinken. We vragen bij het info centrum wat hier allemaal te zien is nou deze
dame is alles behalve behulpzaam en volgens haar is er niet zoveel te zien in
de trotter is de info ook minimaal dus gaan we zelf wel op onderzoek.
Pampa wordt wel
erg lastig gevallen door de reuen. We maken s middags nog een wandeling en zo
hebben we weer genoeg beweging gehad.
Chris heeft een gasboer gezien om de gasfles te vullen
dat is altijd een heel gedoe want de nippels verschillen. Ook nu wil niemand
helpen dus Chris raakt behoorlijk over de zeik. We gaan de route naar laguna
blanca rijden. De 34 is een mooie weg en door de regen zijn de rivieren wel
echt rivieren dus Lappie krijgt wel natte voeten. Als we dan bij het meer
aankomen staat dat dan wel weer droog!
Ik zie op de kaart dat we nog verder door kunnen maar
Chris vetrouwt het niet en als we bij de zandduinen willen staan worden we
gezandstraald. Dus terug en we slapen bij een groot gebouw waar allemaal
werktuigen staan er is ook een Italiaan op de fiets die hier een camp heeft
opgeslagen. Ik kook wat extra eten we samen maar jammer genoeg heeft hij niets
van die spectaculaire verhalen als Tijs.
De weg terug is nu nog slechter ivm de regen. Dus nu blij
dat we niet verder zijn gaan rijden. Maar later horen we dat het toch jammer is
want er was echt wel wat te zien shit! Wat een doos ook bij dat info centrum.
BELEN.
Eerst maar eens lunchen alle winkels zijn vanwege de
carnaval nog dicht! We kunnen hier wel het gas bijvullen maar dat duurt dan 5
uur! Nou dan gaan we wel naar het zwembad met camping.
We zitten nog geen uur en ik zeg joh moet je kijken wat
een rare lucht!!!! Dan barst er een zandstorm los. Dus niet zwemmen.
We gaan de rippio 46 rijden en komen in Andagala aan. We
ontmoeten daar 4 backpakkers die leuke sieraden maken Chris koopt een mooi rose
bandje en ik laat er nog 1 extra maken. Er is hier ook een oude indianen
vesting met een offerplek we lopen er naar toe Pampa lekker los aan het rennen
en springt door het water vindt ze heerlijk.
Chris weet niet zo goed welke route hij wil gaan rijden
we nemen de 46 naar San Fernando del Valle Catamara hoofdstad van deze
provincie.
Ik heb wel last van mijn muggenbulten ik wordt er gek
van. De pilletjes die ik heb helpen wel maar daar wordt ik heel slaperig van
drama dus.
Het centrum is wel aardig we doen boodschappen en gaan
dan naar de camping. Ton en Chantal zitten in de buurt en komen ook hierheen.
Maar weer eens wassen! Pampa heeft het weer naar haar zin is op jacht naar
botten.
Aan de overkant van de camping is een klein museum en ook
een opgraving.
We blijven nog een extra dagje we gaan vast het een en
ander op orde brengen voor als we weer naar huis gaan. We ontmoeten een stel
uit belgie die in B.A wonen en een dierenarts als vriend heeft zij willen nog
wel eens informeren welke papieren we nou nodig hebben. Altijd handig dit soort
contacten.
Op de camping is het weer lekker druk met muziek en
assado maar het is zondag.
Morgen komen Ton en Chantal dus blijven we 1 extra dagje
benieuwd naar hun verhalen.
We eten samen en dan vertrekken we de volgende dag naar
La Rioja.
TERUG NAAR DE CAMPING.
DAKAR RALLY.
STRAATHOND STEELT DE SHOW
EN ONS HART!We gaan dus nog even 3dagen een rondje maken voor dat de Rally begint.
We rijden naar PozoAlmonte en daar bezoeken we Humberstone. Het verlaten stadje is de moeitewaard. Er is nog veel bewaard gebleven uit die tijd. Hier lijkt het erinderdaad op dat de bewoners zo zijn vertrokken. We slapen in Pozo Almontenaast het politie bureau we kopen de bewaker om met chocola zodat hij een oogjein het zeil houdt!
In Pica een stukjeverderop is een natuurlijke bron waar je kan zwemmen het is behoorlijk warm duswe gaan die kant op.
In Tirana stoppen we omdater een gekke kerk staat. Dan blijkt dat het hele dorp is afgesloten we gaan tevoet verder.
De kerk is blauw en binnenvan hout het ziet er mooi uit. Er wordt 3 koningen gevierd. Er lopen groependoor de straten met muziek en ze hier spelen ze op de fluiten uit Bolivia. Inheel Bolivia hebben we dit niet gezien en in Argentinië en Chili volop! Hierzijn veel invloeden uit Peru en Bolivia te zien. De politie agent legt ons uitdat en vanavond om 23.00 een groot festival is en voor ons de moeite waard. Wegaan eerst naar Pica zwemmen. Het is erg warm geworden. We duiken het water inwat ook een heilzame werking zou hebben er zit veel kalk in het water . Het islekker water en we blijven er een tijdje. Terug in Tirana parkeren voor hetpolitie bureau.
CHRIS VINDT PAMPA ? OF PAMPA VINDT CHRIS !
We gaan eten en we zittenbuiten voor de camper als er een vriendelijk hondje aan komt lopen zo blond als een Lama. Ze springt bijChris op schoot ze is erg speels zitbehoorlijk in de klit. Geen halsband om dus een zwerver!
Ze heeft honger en dorst
dus we geven haar eten en drinken. We lopen naar het dorp terug voor het feest
en ze loopt ons achterna! Wanneer er grote honden aankomen rent ze snel weg.Er is een Mis op het plein
en het is erg druk. Er zijn veel religieuze
groepen die hun muziek komen maken met de bijbehorende dansjes. Alles
draait om de 3 koningen die het kindje Jezus komen begroeten met hun kado's .
Het is echt Katholiek over de top maar voor ons wel interessant om het eens mee
te maken. Er is ook aan het eind van het ritueel mooi vuurwerk. Het is ook een bedevaart oord dit dorp heeft
met de maagd Carmen te maken.De volgende ochtend is
Chris vroeg wakker en gaat een blokje om en komt heel toevallig de zwerver weer
tegen!Het feest is nog niet afgelopen en gaan we nog een keerterug naar de kerk waar weer een mis aan de gang is. Chris gaat halverwegeterug om te poepen! En als hij terug loopt komt de zwerver er weer aan en loopteen heel eind mee ze herkent Chris dus!
Na de mis gaan ze met hetkindje Jezus door het hele dorp een progressie tocht . Er lopen allemaalvolwassenen met een mandje met het kindje Jezus erin!
We gaan terug naar Lappieom te lunchen en willen dan weer richting de camping.
Ja hoor de zwerver komt terug en de politie agent zegt al joh neem haar maar mee!
Nu hebben we altijd gezegd
we nemen geen hond meer maar als een hond ons uitzoekt! Nou dat heeft dit
blonde mormel gedaan en hoe. Ze is zo speels en ze ziet er schattig uit ze is
nog jong heeft geen puppies gehad. We komen sterk in de verleiding om haar mee
te nemen. We wassen haar op straat ze vindt het best. Chris maakt van een
waslijn een riem na even tegen spartelen vindt ze dat ook best. We zetten haar
in Lappie ze snuffelt wat en dan gaat ze op de mat liggen en slaakt een diepe
zucht!We besluiten om het te
proberen loopt ze weg dan hebben we pech. We kopen in Pozo Almonte een borstel
en slapen in het volgende dorpje en daar ga ik hondenvoer en bakjes halen.Er komt
een pitbull naar de camper en de zwerver laat haar tanden zien. Nu moet
het beestje een naam hebben. We vinden Luna wel leuk oh nee we hebben al een
pup in de kennisen kring die Luna heet. Dan iets waar we haar hebben gevonden.
En dan ineens Pampa daar heeft ze gewoond dat wordt het Pampa!Ze wil niet aan de riem
plassen of poepen. De eerste nacht heeft ze geen kik gegeven en eindelijk s morgens
doet ze een plas en een poep dan zie ik bloed en wormen dus eerst maar eens
langs een dierenarts.Vlak bij de camping is een
dierenarts aardige man en hij geeft Pampa een injectie tegen rabiës en
parvo ook pillen tegen de wormen en een
vlooien shampoo kado. Als we op de camping terug komen dan is pampa het verhaal
van de dag. Adri en Joop zijn ook aangekomen en die vinden Pampa een leuk
beestje Adri doopt haar om tot preutser! Pampa vindt alles best haar koekjes
smaken prima! Ik ga beginnen met borstelen dat is een geweldige klus maar ze
vindt alles goed en dat vindt ik best bijzonder. Inmiddels zijn Bo en Jeroen op
de hoogte van onze gezinsuitbreiding en vinden het helemaal leuk. Het beloofd
wel en gedoe te worden om Pampa mee naar Nederland te krijgen.NAAR HET DAKAR BASE CAMP.
We gaan eens kijken waar
we kunnen staan. We eten aan het strand Pampa gaat los maar speurt het hele
strand af en eet alles wat ze vindt op. Dit is ze zo gewend dus dat zou nog wel
even duren voordat dat minder wordt. We mogen aan de rand van het Dakar kamp
staan en daar overnachten we.We staan pal langs het hek
met uitzicht op de duinen waar ze vanaf komen. Dan blijkt dat niemand echt weet
wanneer ze van de duinen af komen. Dan kom er iemand van de organisatie en die
dame heeft de agenda op een briefje staan. Nou het wordt een stuk duidelijker.
Zondag komen ze hier dus van de duinen naar beneden. We hebben een geweldige
plek hier. Pampa vindt de zandbak ook helemaal leuk en begint al aardig waaks
te worden. Ze ligt verdekt opgesteld onder Lappie in de schaduw en als er
iemand te dicht in de buurt komt vliegt ze er onderuit tot grote schrik van de
voorbijganger! Chris gaat met twee Frans mannen naar de rally kijken. Dat is
weer een eindje hier vandaan ik blijf bij de camper en Pampa. Het is leuk om te
zien hoe het base camp wordt opgezet zo vlak voor mijn neus.PRINS IN MIMI NIET OP EEN
WIT PAARD.Dan is er ineens commotie
er loopt al een hele tijd een man met een vlag rond het hek te roepen ik herken
de vlag niet. Dan komt er iemand van het kamp naar het hek en er wordt ruimte
gemaakt dat de man eruit kan met filmploeg en al er is een emotionele
begroeting. Ik vraag aan onze buurman wis is dat? Dat is de Prins van
Qatar Nassar rijd in een Mini. Oke en ik
roep Please one moment !!!!!!!!! Duik Lappie in om mijn tablet te pakken en
maak een foto geweldig en dat zo voor mijn deur.Er worden kleine tentjes
opgezet voor de monteurs en aan de achterkanten van de vrachtwagen douches
opgezet want ze wijken geen millimeter van de vrachtwagens.Chris komt terug en verteld
hoe spectaculair het was. Dus we gaan de
volgende dag ook maar eens samen kijken heb ik ze ook in de race gezien. Het is
een geweldig gezicht hoe ze daar rijden een spektakel.Pampa is eindelijk
helemaal uit de klit heeft 3 dagen geduurd nu ziet ze er grappig uit met die
rare krulharen.We krijgen bezoek van 2
Nederlanders Leo en Geert die voor 1 weekje over zijn om achter de Dakar aan te
rijden! Ze vinden onze stek geweldig en stellen voor om de volgende dag terug
te komen met vlees e.d voor de BBQ en dat ze dan de vrachtwagens naar beneden
zien komen. Nou Goed Plan.De monteur die Chris zijn
bandje tot toegang van het basis camp had beloofd komt om 22.00 eraan en zo kan
Chris er nog even op! De organisatie laat hem binnen maar officieel mag dit helemaal
niet. Ik ga lekker douchen en lezen om 1.30 is Chris terug.SPEKTAKEL!
De volgende dag 12.30 komt
de eerste van de zandduin 60% helling
af. Jeetje wat een spektakel. Er is eerst 1 duin en dan verdwijnen ze even uit
zicht en dan het lange stuk naar beneden. Eigenlijk zie ik niet zo veel ja zegt
Chris zou je op Lappie moeten komen zitten! Nou ik heb best last van hoogte
vrees maar ik wil nu ik er toch ben ook wel wat zien!Dan komen Geert en Leo er
ook aan en we zitten met z,n vieren als
vips op het dak. Joop staat aan de andere kant en maakt met zijn telelens een
geweldige foto die het internet opgaat met ondertiteling de Muppets!We schreeuwen onze longen
uit ons lijf als er een Nederlander finisht en soms zwaaien ze naar ons of
krijgen we een duim omhoog teken. Geweldig. Helemaal is het compleet als de
piloot van de Jumbo naar ons toekomt om Geert te begroeten wat een mooi gebaar
om zo met je supporters om te gaan.We worden steeds gevraagd
om een kind op het dak te hijsen voor een foto! Moet niet gekker worden. We
staan hier ook wel pontificaal zo 2 mm van de finish met onze Lappie met
Nederlands kenteken we trekken een hoop bekijks en gaan zo vaak op de foto we
zeggen wel eens als elke foto 1 euro zou opleveren reizen we een stuk
goedkoper.Dan komen Tijs ( niet van
den fiets) en zijn vriendin met een moeilijke naam! Ook bij ons staan. Of ze
hun rugzakken in Lappie mogen leggen tuurlijk oh pak ook gelijk wat te drinken
voor ons en jezelf! Ik kom voorlopig het dak niet af!We hebben een geweldige
dag en we sluiten het af met de BBQ Tijs en ..... blijven ook eten we hebben voor
een weeshuis eten. Ze rijden met Leo En Geert weer mee terug naar hun hotel.
Dan komt de bewaker die voor ons bij het hek staan eraan en geeft Chris een
bandje kan hij nog een keer het kamp op. Hij ontmoet De Rooy, Jos Smink en
Lammers. Bofkont. Dus elke ochtend een kopje thee met koekjes en drinken op de
dag voor de bewakers heeft geholpen! Chris komt met t shirts petten hoedjes enz
terug. De deelnemers vinden het ook geweldig dat wij hier met Lappie zijn. Laat
op de avond komt er nog een vrachtwagen van de duin af. ( piloten uit
Eindhoven) Chris drukt ze een biertje in hun hand en dat wordt gewaardeerd.Voor hun is heel over de finish belangrijk winnen hebben ze al ver
achter zich gelaten.Maar juist voor deze
deelnemers hebben we veel respect zij hebben niet een heel team achter zich
moeten veel zelf doen en dat is de charme van de Rally.Wat een dag! Ik neem nog
een kopje thee en een douche en ga proberen te slapen met al die generators op
het kamp is het nu wel een herrie. Chris is niet te stoppen en blijft nog uren
op.OP ZOEK NAAR TOM CORONEL!
In de ochtend ben ik Chris
al een tijdje "kwijt' dan blijkt dat Tim Coronel de zoekactie naar zijn broer
heeft uitgebreid. Tom blijkt hemelsbreed 1,5 km van het kamp op zijn kop te
liggen heeft daar de nacht goed
doorgebracht maar zijn proviand raakt op en hij krijgt de Buggy zelf
niet overeind. Er moet dus hulp van buiten af naar toe. Maar dit lukt niet
echt. Er komt een plan om de duin op te lopen!!!!!!!!!. Maar dan zijn er heel
veel woorden en geregel maar geen daden!Chris bedenkt zich geen
moment en trekt een sportoutfit aan neemt drinken enz mee en gaat met Tijs
richting de duin. De meningen zijn verdeeld of dit een goed plan is. Ik kijk
met de verrekijker en zie na 1 ½ uur dat er een auto van de organisatie naar
toe rijd om ze terug naar benden te sturen het is te warm en gevaarlijk. Dan
heeft de helikopter Tom gezien en de vrachtwagen die een duin verderop in de
problemen was geraakt gewaarschuwd en
gevraagd om Tom te helpen en zo komt Tom toch nog de helling af en geen idee
dat er allerlei hulptroepen onderweg waren. Later als we samen dankzij de
bandjes van Joop en Adri het kamp op gaan en Tim spreken bedankt hij Chris voor
de hulp Tom slaapt en is kapot.We lopen nog en rondje en
ik ga met o.a met Jan Lammers op de foto. Het is gezellig bij de Nederlanders
op het kamp er worden bitterballen gebakken! Maar er wordt ook echt hard dag en
nacht gewerkt. Om 0.30 komen de laatste motoren en een vrouw op een kwat binnen. Het was voor hun een zware etappe.
Bij de eerste 4 motoren was er 1 vrouw
knap hoor.Wat hebben we een hier een
mooi avontuur beleefd. Het is super om dat eens van dichtbij mee te maken. We
hadden onze reis er geheel op aangepast om hier 4 dagen van het circus te kunnen genieten. Chris was net een klein
jongetje in een snoepjes fabriek! En hebben we er ook nog een hondje aan over
gehouden.TOP.
NAAR CALAMA.
De route ernaar toe is prachtig met een pittig kolletje
maar Lappie doet het goed. Nu zijn de berichten over Calama niet echt positief
er zijn veel overlanders die hier slechte ervaringen hebben advies ga op de
camping staan maar daar hebben we niet echt zin in. Dan zie ik een
parkeerterrein die beveiligd is. We mogen parkeren nou prima we gaan de stad in
en het is lekker druk het is ook net voor kerst dus ook hier wordt flink
geschopt.We kopen voor Beer hondje van Bo en Jeroen een
kerstmutsje en sturen het per post op dit gaat niet zomaar er komt een
kruisverhoor wat er inzit enz.Bij de kerk hangt een spandoek er zijn er kaarsjes
gebrand. Er is een kindje vermoord door een bende. Drama het is constant op de
t.v . We gaan boodschappen doen want hier in Chili hebben we het gedoe met geld
niet hier is een normale koers onze Argentijnse pesos zijn heilig. Er is een
geweldig supermarkt dus we gaan helemaal los. We mogen overnachten op het
terrein en zelfs van de personeel douche gebruik maken. We hebben wat onder
vreemde douches gestaan. Slippers aan zo min mogelijk aanraken komt het
helemaal goed. Wel morgen om 8.00 vertrekken.NAAR DE KOPERMIJNEN CHUQUICAMATA.
Er doen wilde verhalen de ronde dat je niet in de mijn kan komen. Nou we gokken het erop. We rijden
naar de ingang en inderdaad met eigen auto kom je er niet in. De vrouw is wel
zo aardig om te bellen of we nog met de tour mee kunnen en we komen op een reserve
lijst. Dus weer terug naar de stad en het vertrek punt van de bus is even
zoeken. Maar er is en Chileen zo aardig om even voor te rijden. We parkeren
binnen het hek. Er staat een bord laat geen waardevolle spullen in de auto. Tja
dat is bij een camper altijd lastig. We eten snel een broodje en gelukkig we
kunnen met de tour mee.We moeten dichte schoenen,lange mouwen aan en een helm op.
De tour is gratis maar er wordt gevraagd om een donatie voor de kinderen met
longproblemen. In 2003 moest dit stadje
wijken voor uitbreiding van de
kopermijnen.De bewoners verhuisden
naar Calama. Nu is het een spookstadje we krijgen hier een rondleiding de
mensen zijn zo weggegaan ziet er gek uit.Jaarlijks wordt hier een
half miljoen ton koper gewonnen en 4 miljard ton erts. Sinds mei 1915 is de groeven gegroeid met een omvang van 5
km lengte en tot 900 meter diepte. Er rijden hier vrachtwagens met 4 meter hoge
banden van 20.000 euro en om de 3 maanden vervangen .De normale vrachtwagens en
auto's moeten met een rode vlag rijden
zodat ze op vallen .Ze rijden 24 uur per dag van boven naar
beneden met een slakke gangetje diesel verbruik 3 liter per minuut! Ohhh dan is
Lappie nog braaf. Het is indrukwekkend zo kijken naar een mega gat in de grond.Na de tour gaan we de stad
uit en in het eerste dorpje strijken we neer. Daar ontmoeten we een leuk jochie
die Lappie te gek vindt later komt hij met zijn moeder terug die een soort van
pannenkoeken voor ons meebrengt. Er is een kerst marktje maar niet veel
bijzonders. Chris loopt een rondje en heeft in een bouwval een hond gevonden
met net geboren puppy's. De moeder heeft erge dorst en honger Chris kan zelfs
bij de puppy's kijken en ziet dat ze de
oogjes nog dicht hebben. De volgende ochtend laat ik de jongen van de pannenkoeken
zien waar de puppy's liggen en vraag hem
of hij elke dag water wil vullen en af en toe wat eten wil brengen.NAAR DE ZEE ANTOFAGASTA.
ONDERWEG GRUWELIJK KERKHOF
BEZICHTIGD.We komen onderweg nog 2
dorpjes tegen die verlaten zijn nadat de mijnen uitgeput waren.En dan rijden we door een
wijkje waar echt niet veel over is alles is geplunderd. Dan komen we bij een
kerkhof en normaal loop ik daar niet zomaar overheen maar dit had toch een rare
aantrekking kracht. Er lagen veel kindjes begraven uit de zelfde periode lijkt
op een epidemie. Veel graven zijn van hout . En dan zie ik opengebroken kisten
dus geplunderd. Ik ben wel nieuwsgierig maar echt helemaal erin kijken durf ik
niet Chris ook niet echt maar maakt er wel foto's van . Nou het kippenvel staat
op mijn rug tjonge wat een aanblik.Het andere stadje even
verder op is een museum en daar moeten we entree geld betalen.We zien het theater, wat
winkeltjes . Hier hadden ze een soort creditcard systeem waar ze hun basis
behoefte mee konden aanschaven wat waarschijnlijk van hun salaris af ging. Er
waren toneel clubjes en er werd af en toe een film vertoond. Allerlei nationaleteiten
woonden hier hopend op een rijk bestaan van de opbrengst van de Salpeter
mijnen. Salpeter werd voor fabricage van springstof gebruikt. Tijdens de eerste
wereldoorlog was dit op het hoogte punt.We rijden naar de kust en
ja daar is de zee maar als ik uitstap om even te gaan kijken dan zie ik op het
strand veel zwervers die op de keien
slapen en het stinkt hier nou niet echt joeppie dus.Maar in Juan Lopez is het
beter. We hadden de tip gekregen om hier heen te gaan we zetten lappie zo neer dat we prachtig uitzicht hebben over
de zee.We slapen de volgende dag
lekker uit en lassen een rust dagje in want we zijn toch echt elke dag
behoorlijk druk in de weer. Je doet zoveel indrukken op dat je af en toe even
rustig aan moet doen. Ik ga lekker schelpen zoeken en heb ineens een crea bea
moment ik maak souvenirs van de schelpen
om straks weer weg te geven. Ben er effe heel druk mee. We gaan uit eten om de
lokale vis te eten smaakt prima.ZEER GASTVRIJE MENSEN.
We rijden naar de andere
kant van het eiland Isla Sante Maria
hier staan een paar huisjes we gaan is kijken of we wat verse vis kunnen kopen.
We stappen uit en oohhh wat een bende is het hier. De mensen die hier wonen
leven van de opbrengst van het speciale zeewier wat ze ophalen en laten het
drogen en dan vermalen het gaat naar Japan voor cosmetica. Volgens zeggen is
dit soort zeewier alleen in deze streek te vinden.We ontmoeten Marius een
van de visser en die heeft wel wat verse vis. Je schept het hier zo de zee uit
dus geen moeite we hoeven ook niets te betalen. Dan vraagt hij of we met de
boot mee willen naar het eiland waar ze het zeewier verzamelen. Normaal komen
hier geen toeristen dus een buitenkansje. We krijgen een broodje met vis
aangeboden en gaan mee naar de overkant. Ik heb het niet zo op schommelende
bootjes dus ik ben best bang. Het is een mooie wandeling over het eiland er
zijn nesten met baby meeuwen er lopen ook kleintjes rond. Af en toe valt een
boze moeder ons aan om haar jongen te beschermen. We zien hoe de mannen het
wier aan de kant trekken en er uithalen zwaar klusje maar het levert best wel
wat geld op.We gaan weer terug en
moeten komen eten vis,rijst en sla. Dan zie ik een wasmachine staan en ik mag
wassen als Chris wat benzine geeft voor de generator en er moet water gehaald
worden bij de buren nou dat was helemaal niet de bedoeling maar goed het is al
geregeld. Dan komt het gesprek op kerst waar we dat vieren nou gewoon in de
camper maar wij geven niets om kerst dus het maakt ons niets uit. Nou ze vinden
het maar niets en we mogen niet alleen zijn met kerst.We gaan terug naar de stad
om boodschappen doen en water scoren dit
zou nog wel eens een klusje worden. Het is erg druk in de supermarkt kerst is
toch wel erg belangrijk hier. We besluiten om terug te gaan naar het vissers
dorpje om toch daar de kerst te vieren. We kopen wat kleinigheidjes het ligt al
bom vol met kado's onder de boom. We gaan kip kerrie voor ze maken. Het water
tanken is geen probleem er ligt bij een
benzine station een slang om het gras nat te houden nou komt mooi uit hangen we
de slang even in Lappie. We hebben internet dus even de post ophalen.We gaan op het strand
staan om daar te overnachten we hebben een leuk plekje raar dat hier niet meer
mensen zo leuk op het strand staan!We zitten net komt er een
jongen aanlopen en die vraagt of we willen helpen om iemand eruit te trekken.
Nou ik ben daar geen voorstander van want 9 van de 10 keer trek je zelf de boel
aan gort. Chris wil wel even gaan kijken of we wat kunnen betekenen. Nou dat
begint de pret zitten we zelf vast! Tjonge daar hebben we ons mooi in vergist
Nu moet hij ons eerst helpen. Met veel moeite volgens Chris valt dit mee komen
we eruit. Inmiddels hebben de jongens hun banden al laten afzakken maar of we
dan lucht hebben. Het zijn een stel Chilenen die al een aardige slok op hebben
vast een kerstborrel. Nou ik krijg van alle 4 dikke zoenen zit ik echt op te wachten
en een groepsfoto! Wij gaan maar even een andere plek om te overnachten zoeken.KERSTAVOND.
We gaan eerst langs het
andere dorpje daar is het al net zo'n zooitje. Niet normaal hoe ze hier met hun
vuil omgaan.We worden hartelijk ontvangen ze zijn blij dat we zijn gekomen.
We gaan wat klusjes doen ik sop voor de zoveelste keer de auto uit want stof,
stof ,stof. Het regent hier bijna nooit. We gaan de kip kerrie maken en eten
vast een bordje want het feest begint pas om 22.00!De kip kerrie valt in de
smaak en de BBQ is ook wel aardig.Chris krijgt van Marius
een lamp voor op zijn hoofd en Chris geeft hem een horloge hij is de koning te
rijk. Wij krijgen ook een cadeautje van de gastvrouw ik een ketting en een luchtje en Chris een
souvenir van de stad. De aggregaat doet het dus er is muziek en hoe gggrrrrr.Om 02.00 zijn ze
behoorlijk dronken dus ik ga slapen de groeten. Hier is kerstavond erg
belangrijk .EERSTE KERTSDAG.
We slapen uit. Er staat
een koud windje en uit de wind in de zon is het weer warm. De rest is nog zijn
roes aan het uitslapen. Er zwemt een zeehond voorbij en de vissen springen in
de lucht Chris gaat vissen maar vangt niets. Hij kan ze er beter uit scheppen.We nemen afscheid van de
lieve gastvrije Family we gaan de natuurlijke boog bij Portado bekijken.We overnachten in
Mejonelles. Een klein dorpje met een leuk strand maar te koud om te zwemmen. Er
ligt een leuk vlot waar kinderen op kunnen spelen en vanaf duiken maar dat is
ingenomen door een stel luie dikke zeeleeuwen. Ze brullen als oude mannen.Het strand verderop zou
geweldig zijn nou dat valt tegen het is heet in de zon ,koud in de schaduw en
door de wind wordt je gezandstraald. Terug naar het dorp.De weg naar Iquique is wel
aardig nog hier en daar een heuveltje en we komen er niet onderuit om tol te
betalen. Chris nam steeds de rippio's die ernaast lagen om zo geen tol te
betalen maar nu lukt dat niet.In Iquique gaan we aan het
strand staan. Er liggen veel platte rotsen waar je leuk over heen kan lopen ik
ga schelpen zoeken. Er worden hier veel zee-egels gevangen het zou een
delicatesse moeten zijn nou ik lust het niet.We worden door de "buren
"uitgenodigd voor een drankje en BBQ Chris deelt de mosselen uit die wij weer
van vissers hadden gekregen.We lassen een rustdag in
Chris gaat eens checken hoe het met de fietsen is het valt mee veel stof maar
verder oké .OUDJAARSDAG.
We gaan naar de camping in
de stad. De flight club. We kunnen er nog net bij want meer dan 5 campers
kunnen er echt niet staan. Er staan 3 Duitse auto's aardige mensen. Eerst
boodschappen doen. Chris sluit het raampje niet goed af weg telefoon!
grrrrrrrrrrrBalen en een teken dat we
onvoorzichtig aan het worden zijn.Het oud en nieuw gaat
gepaard met veel vuurwerk we kunnen het goed zien vanaf de camping. Mooi sier
vuurwerk.1 JANUARI 2015.
Alweer een jaar voorbij
verleden jaar stonden we in Iquique eind van de wereld!Chris heeft een slechte
dag diaree en spugen ligt de hele dag op bed met koorts ik ga wassen maar het
moet morgen toch echt beter gaan want hij drinkt ook niet echt genoeg.Chris is wat opgeknapt en
wil op de fiets de stad in Je kan hier leuk langs het strand fietsen wel een
pittig heuveltje maar dan alles vlak. Bij de belasting vrije zone koopt Chris
een nieuwe telefoon.We zijn hier natuurlijk
neer gestreken voor de Dakar Rally. Maar die is pas 9- 13 januari. Ik beging te
piepen dat ik me verveel en niet nog 6 dagen op deze camping wil blijven
hangen. En ik vindt dat ook te veel geld toch 10 euro per dag nu zullen de
thuisblijvers dit erg goedkoop vinden maar zoveel mogelijk vrij staan is toch
wel het streven.De Duitsers hebben nog wel
een tip een klein rondje van 2/ 3 dagen. Nou dat gaan we dan maar doen en nu
eenmaal thuis kan ik zeggen dat is een keerpunt van onze reis geweest daar
hebben we een mooi moment beleefd waar we nu nog elke dag plezier van hebben.NAAR UYUNI.
Uyuni is een stad in Bolivia en is de
hoofdstad van de provincie Antonio Quijarro in het departement Potosí . De stad
werd opgericht in 1890.We vertrekken vroeg in de
ochtend uit de stad. Dit is nog even lastig om de juiste richting te vinden.
Onderweg ontbijt het is een mooie route. We dalen ook wat af en voelen ons
gelijk weer iets beter. Op het eerste gezicht lijkt er niet veel te beleven in
het dorpje. De markt is wel leuk en er is veel fruit te koop. Maar later blijkt
dat er toch erg veel winkels zijn je moet gewoon een beetje zoeken. Het is wel
erg toeristisch hier worden ook veel
trips verkocht aan backpakkers. We ontmoeten Kees zijn vrouw ligt voor
pampus met koorts in het hostel.We overnachten hier en gaan morgen de
zoutvlakte op.Vandaag mogen we de
pepernoten opeten! 5 dec We doen boodschappen en mogen water tanken want we
halen het nooit met onze voorraad en we verwachten op de zoutvlakte niet veel
water te vinden.Het dorpje wat voor de
zoutvlakte ligt is 1 grote souvenirs winkel we kopen wat kleine souvenirs.
Lappie steelt de show we gaan weer op de foto en hebben de aandacht van de
backpakkers die hier ook van dromen. Nou
wij hebben de droom waar gemaakt.We zijn een beetje 'bang'
gemaakt dat je wel erg makkelijk kan verdwalen op deze vlakte! Oké we zijn op
onze hoede we volgen eerst de jeeps met toeristen naar een plek met wakken raar
hoor dat hier zo het water tevoorschijn komt.Dan zien we al gauw de
sporen over het zout door de vele auto's
zijn de donker gekleurd. Zo vinden we gemakkelijk de weg naar de vulkaan
die dicht bij lijkt maar toch nog 2 uur rijden We maken gekke filmpjes en
foto's je krijgt een gek effect zo op de witte vlakte.We gaan het eiland op waar
de vulkaan op ligt. We komen in een klein dorpje waar een gek museum is de man
heeft van alles verzameld en vraagt ( voor daar) bet nog een pittig entree.
Maar ach we mogen hier ook op zijn terrein overnachten naast de plek waar de
Lama's overnachten. Zonsondergang valt tegen dan gaat het gek waaien en we eten
maar binnen we kijken een filmpje en slapen heerlijk.De volgende ochtend rijden
we naar het eiland met de cactussen
we drinken een
bakkie aan de zout tafeltjes. We lopen een rondje over het eiland (je) wat de moeit
waard is. Er is nergens schaduw en Chris komt met het briljante plan om de
luifel die we al 2 jaar mee sjouwen eens op te zetten. In Patagonie lukte dit
nooit door de wind. We twijfelen of we terug gaan of hier een nachtje blijven.
Op het zout slapen is best wel gek dus we blijven en net wanneer ik me het
gemakkelijk wil maken in mijn luie stoel
komt er een truc aanrijden Een overlander dat is duidelijk maar wie? En dan een
hoop getoeter en gezwaai Stefan ,Petra en Mandou. Nou dat is gezellig we hebben
elkaar veel te vertellen we hebben elkaar 1 jaar niet gezien. Ze strijken neer
onder de luifel. Het is altijd een leuke afwisseling als je weer eens een ander
reizend stel treft om ervaringen uit te wisselen en eens met iemand anders
praten is ook een aangename afwisseling. En dit mooie Duitse stel spreekt ook
nog eens Engels. Dat moet ik toch eens zeggen bijna alle Duitser die we
ontmoeten spreken Engels dat is toch een complimentje waard .We zien een mooie
zonsondergang. Op deze hoogte slapen we weer heerlijk.S'morgens worden we
vroeg wakker van de jeeps met toeristen
die de zonsopgang komen bekijken nou ik draai me nog effe om. Na het ontbijt stelt
Stefan voor om een rondje over het zout om het eilandje te lopen goed idee
kunnen we ook nog een paar gekke foto's maken.TIJS.
Mandou rent mee en jaagt
op een soort konijnen die hier op het eiland zitten. Als we terug zijn zie ik
een fiets staan welke mafkees fiets hier over de zoutvlakte? Nou Tijs dus,
natuurlijk een Nederlander. Tijs is 5 maanden onderweg en fiets door Z.A.
onderweg moet hij allerlei uitdaging aangaan om zo geld te verzamelen voor
weeskinderen. Zo heeft hij onder andere een stuk naakt over de zoutvlakte
gefietst. Tijs is in 6 dagen van Santiago hier heen gefietst en dat is
behoorlijk pittig. Dus ik gooi hem vol met thee Chris voert de bananen op en
later eten we samen pannenkoeken. Tijs besluit er een rustdag van te maken en
wij blijven ook nog een nachtje. Dit is het fijne van reizen je gooit je plan
zo weer om. We hebben de hele dag belangstellende voor Lappie om de deur.Dan gaan we nu toch echt
terug naar Uyuni na het ontbijt. Nemen afscheid van Tijs. We maken bij het
Dakar beeld nog wat foto's. We kopen een kilo zout en eten Lama stoofpotje. De
lieve mevr die dit verkoopt durft het bijna niet te vragen maar of ze even in
Lappie mag kijken. Tuurlijk. Chris moet haar bijna op tillen zo'n klein
wijffie. Ze vindt het geweldig al die luxe in een auto! Ze zou zo mee willen de
schat. En het is waar bedenken we ons dikwijls, dat wij zo nu en dan meer luxe
in de camper hebben dan de bevolking in de huizen in Z.A. We parkeren naast
Stefan en Petra en de mannen gaan de auto laten schoonmaken want het is een
grote zoutbende aan de onderkant. Ik ga met Petra winkelen en internetten
spreek Bo alles goed thuis.We willen s avonds uit
eten maar geen pizza of ander backpak food! Nou dat wordt nog een lastige
opgave. Uiteindelijk gaan we in een locaal tentje eten en eten met 4 personen
dubbele porties voor 9 euro!De webasto kachel vertoont
kuren en Stefan en Chris gaan die eens onder handen nemen. Vullen de gasflessen
bij en luieren wat. Er is een leuk hondje die af en toe effe komt kijken die
valt wel in de categorie leukkie. We hebben het altijd gezegd als er een hond
op ons pad komt!NAAR DE TANDARTS.
Chris breekt stukje van
zijn tand af dus naar de tandarts. Toevallig
is de man waar we contact mee hebben omdat we bij hem in de buurt staan
geparkeerd tandarts. Chris kan vandaag nog terecht. Het wordt prima
gerepareerd. Ik ga intussen naar de kapper. Deze kapper vindt het helemaal leuk
om mij te knippen en ik betaal ook maar 4 euro!Chris had de weddenschap
over de kachel met Stefan verloren dus we gaan samen uit eten.Hoe langer je in een dorp
blijft hoe meer je ontdekt aan winkeltjes restaurantjes enz.Morgen gaan we weer rijden
eerst goed boodschappen doen want de route Lagune is erg afgelegen.RIPPIO OM TE HUILEN!
Het beloofd een prachtige
tocht te worden we hebben alle proviand, water en benzine aan boord dus tijd om
te vertrekken. De ripio is vreselijk Chris
krijgt gewoon pijn in zijn ribben. We slapen bij een klein riviertje in een
piep klein dorpje.De route naar Lagune Colorado
is prachtig er staan veel flamingo's En de vulkaan op de achtergrond is
een plaatje. Ik vindt het, het leukst als de flamingo's gaan vliegen dus als
Chris klaar is met foto's maken ren ik er naar toe om ze op te laten stijgen.
We rijden de berg op en dan zien we Tijs fietsen nou ploeteren. We hadden al
een paar keer gedacht ooohhh dit is een drama om te fietsen en dat klopt ook
Tijs heeft 3 dagen min of meer de fiets vooruit geduwd. We vragen of hij perse
alles wil fietsen? Nee hoor is het antwoord oke ik achterin fiets op het dak en
naar de geisers toe. Dit valt tegen en het waait er enorm maar goed dus dat
Tijs aan boord zit dit was niet te doen. We rijden naar een bijzondere plek
waar een warm waterbad is. Tijs mag binnen slapen en wij voor de deur met
prachtig uitzicht Tjeetje wat is het
hier mooi echt ongerepte natuur echt heel bijzonder. In een mum van tijd liggen
de heren in het warme water ik ga koken en we eten samen in Lappie.Hier komen ook veel
toeristen op af die een tour van meerdere dagen boeken en om 7.00 hoor ik ze al
en liggen ze in het bad naar de zonsopgang te kijken!Tijs lag er al om 5.00 in!
Ik mag het warme water gebruiken om te wassen
en de waslijn gebruiken met de wind en zon is het zo droog. We nemen weer afscheid
van Tijs wij blijven nog een dagje het is hier zo mooi. Wel koud in de nacht 4
gr! Tot nu toe vindt ik Bolivia echt geweldig. Op deze hoogte verbrandt je wel
snel Chris is behoorlijk de Sjaak nog zo gewaarschuwd. Je huid droogt op deze
hoogte ook enorm uit en ik heb elke dag een bloedsnotneus.We vertrekken de volgende
dag richting Chili. Eerst nog langs lagune Verde we zijn net op tijd om de
kleur in het water te zien veranderen dit komt door de zon die het langzaam
groen kleurt heel bijzonder. Het is hier wel erg koud.Chris wil nog een Lama vel
kopen maar er is er alleen een die net geslacht is gadverdamme.We gaan de grens over naar
San Perdo Atacama de bergafdaling is in 20 km 2000 meter de remmen worden flink
heet en we lassen even een pauze in lunchen we gelijk. De grens overgang
verloopt soepel het is hier ook warmer ppppfffffff. Hier een plekje zoeken om
te overnachten is niet eenvoudig. Het is een super toeristisch chit hol waar veel backpakkers zijn.Volgens de trotter zou dit
ooit een lieflijk dorpje aan de voet van de vulkaan zijn geweest totdat de
toeristen het overnamen. Het is hier ook schrikbarend duur nu is alles na
Bolivia duur maar dit slaat alles . 30 dollar om op een parkeerplaats te
overnachten!? KweeenieWe gaan tanken en daar
loopt het straatje dood en daar mogen we blijven staan. Niet super ideaal maar
wel redelijk veilig. En wie hebben we daar Tijs! In de omgeving is wel veel te
doen en dat is de aantrekking kracht van het dorp.We bezoeken het museum
waar mummie van kinderen van de originele bewoners zijn met de misvormde hoofdjes. Na de
geboorte werd er een platte steen opgebonden! Maar deze zijn weg gehaald uit
respect voor de dode. Er wordt een video
getoond waarin dit wordt uitgelegd. Ik snap het wel. In Syrië toen ik ineens oog in oog stond met
een mummie was ook mij eerste gedachte nee dan ben je blij om zo hier in een
museum te liggen. En bij deze bevolking groep de indianen ligt dit erg
gevoelig.We lopen nog even naar de
camping om met de andere overlanders te praten. Dan gaan we op zoek naar een
internet café en komen we Tijs tegen. We gaan met hem mee naar het hostel Chris
helpt met de fiets in orde te brengen en ik doe wat administratie. Het is veel
te laat om nog te koken dus gaan we kip met patat eten. We maken plannen voor
de volgende dag Tijs gaat mee hoeft dan niet te fietsen. Het zoutmeer en vallei
de Luna staat op het programma.DE TOERIST UITHANGEN!
Het is best warm we gaan
in het zoutmeer liggen en je drijft maar niet zoals in de Dode zee.Het is een soort kom je
kan de bodem niet zien. En het water is fris. Je kan je gelukkig afdouchen met
koud water. We lunchen onder de luifel
en gaan dan naar de vallei. De ingang die we willen nemen is dicht dus
omrijden En dan hoop ik dat het ze beter af gaat dan in Bolivia toen ze naar de
geiser gingen zoeken toen lukte het met 2 navigatie nog niet en ik zat achterin
en dacht nee dat gaat niet goed. Ik laat me op het bed vallen en wordt wakker
als we gearriveerd zijn dus het is ze gelukt! We lopen een stukje door de
vallei het is echt mooi en dan lopen we de berg op om de zonsondergang te zien
bijzonder met de roze gloed.We rijden in het donker
terug en weer te laat om te koken en je raad het al! Patat met kip heerlijk en
spotgoedkoop.TIJD OM VERDER TE GAAN.
We gaan Tijs gedag zeggen
en nu is de kans dat we hem tijdens de reis nog zien erg klein. We houden via
face book contact. We gaan in de vallei staan maar we kunnen niet echt schaduw
vinden we gaan onder een boom wat lezen Lappie staat vol in de zon maar het
koelt goed af dus gaan we nog even een aflevering van Homeland kijken.We hebben heerlijk geslapen
we vertrekken naar Calama.CAMPERS NIET WELKOM!
We hebben nog wat geld over dus voor we Argentinië ingaan
ontbijten we bij de YPF en kopen we nog wat shirts bij Adidas voor Chris. Bij
de grens lopen veel sjacheraars ze willen geld wisselen en van alles verkopen.
We hebben nog genoeg Argentijns geld dus we reageren nergens op. We kopen wel
van ons laatste geld allemaal geknoopte armbandjes bij een vrouwtje. Toch gedoe
over waarom we geen stempel hebben op de papieren van Lappie tja dat hadden we
al gedacht na wat gedoe mogen we de grens over. We moeten wel met lappie door
de scan.Campers niet welkom en Chris heeft de politie over de
zeik!In Formosa gaan we boodschappen doen en dan krijgen we de
tip dat we zo mooi aan de rivier Parana
kunnen staan. Nou campers zijn er niet welkom en we worden dan ook tegen
gehouden door militairen. We mogen een rondje rijden maar niet stoppen! De
boulevard is inderdaad prachtig. We mogen wel een straatje verder parkeren en
daar worden we bewaakt door een militair of deze commotie nou allemaal nodig is? Na het eten lopen we over de
boulevard en gaan naar de fontein die allerlei kunstjes doet.RUZIE MET GROTE SMURF.
Van Formosa rijden we 1 lange weg nr 81 door Argentinië naar Yacuiba. Het is
een saaie weg en erg warm. Na 2 dagen bereiken we de grens om Bolivia in te
gaan.In Yacuiba moeten we omgerekend 8 euro betalen om het
dorp in te rijden PARDON! Dit roept
enorme ergernis op en Chris komt op zijn best in actie.Legt duidelijk uit
niet te gaan betalen. We moeten aan de kant en een klein Argentijns mannetje
komt eraan om ons te vertellen wat de bedoeling is. Vanaf nu noem ik hem grote
Smurf. Hij gaat voor Lappie staan en zet een rode pioen neer nou dat maakt
indruk pppffffffff.We mogen niet meer rijden. Chris stapt uit zet de pioen
aan de kant en we rijden verder dit gaat
natuurlijk gezeik worden.We rijden naar de grens en ja hoor we worden meteen aan
de kant gezet. Dan begint het spelletje wie het hoogst in rang is moet Chris op
zijn fout wijzen en het geld alsnog gaan innen.Ik blijf in Lappie zitten en bekijk het schouwspel.
Dan staan ineens grote Smurf voor Lappie om het kenteken te noteren die heeft of
Olympisch record sprint verbroken of is op een brommer gesprongen. Hij komt
zijn geld halen.Ook is er ineens
een man die goed Engels praat en het verhaal mag vertalen. Chris trekt zich
nergens iets van aan en staat bij het loketje om de papieren te regelen. Er
komen militairen in verschillende rangen om zich er ook mee bemoeien.Zij hebben hier helemaal geen zin in en roepen de politie
erbij die lopen in een tempo naar Chris nou ze vallen nog net niet om!De computer valt
ook nog uit zodat de papieren voor Lappie even op zich laten wachten. Chris
legt uit wel te willen betalen maar niet voor een vrachtwagen want dat blijkt
nu het geval te zijn. Dan komt de man die in onze papieren heeft zitten
bladeren het kantoortje uit met de brief van onze vriend de politie
commissaris. Waarin staat als er problemen zijn ze vooral hem moeten bellen!Dit
is een goede reden om het hele gedoe af te blazen en we mogen de grens over.
Maar dan moeten we trouw beloven nooit meer aan deze grenspost te verschijnen!
Hahhahah.Een andere vriendelijk dame van de douane die ook Engels
spreekt het hele verhaal heeft mee
gekregen krijgt nog wel de opdracht om even achterin Lappie te kijken nou prima
geen probleem.Welkom in Bolivia.
We moeten meteen geld wisselen want we moeten cash een stempel bij de politie betalen.
Tjonge wat een belevenis we slapen in een klein dorpje
aan de kant van de weg het koelt gelukkig lekker af dus we slapen goed.We gaan de weg nr 11 rijden naar Tarije. Dit komt aardig
in de buurt van de dode mans route maar wel een prachtige weg. Als er een
vrachtwagen onze kant op komt is het effe een gedoe maar we komen na 2 dagen veilig in Enter Rios aan.BOLIVA
BENZINE TANKEN? VERGEET HET MAAR!
Benzine tanken is hier ook een verhaal omdat we een
internationaal kentekenplaat hebben mogen we niet tanken. En als het wel mag/
kan, betalen we de hoofdprijs dit is niet ze heel erg want het is hier erg
goedkoop. Ook bv Argentijnen en
Chileenen betalen meer.Maar voor ons is het extra lastig. Nu is de oplossing dat
we een locale vragen om de jerrycans te laten vullen en die mogen wij dan weer
in Lappie gooien. Er moet een Boliviaans
kenteken in de computer van het tankstation worden ingevoerd. En wij willen de
pompbediende niet in de problemen laten komen want hij kan echt zijn baan kwijt
raken als ze ook maar de indruk hebben dat hij ons helpt. Dus we vinden een aardige man die ons wil
helpen en blij is met een delfts blauw klompje als beloning! Nou dat wordt dus
lachen met het benzine verbruik van Lappie tjonge.De volgende morgen komen we na het ontbijt erachter dat
er 2 uur tijdsverschil is we zijn nu erg vroeg wakker. We vervolgen de route en
moeten steeds stempels kopen om de weg te vervolgen een soort tol maar dan
anders.Maar nogmaals de route is prachtig. In Tarija parkeren we
bij het politie bureau voor de deur en gaan het dorp in . Het is uitgestorven
feestdag? nee siësta. We gaan dan maar een hapje eten voor 9 euro hebben we 2
enorme borden vol eten nou dan vanavond maar een broodje.Om 16.00 ontwaakt de stad en gaan we naar het museum casa
Dorada. Grappig huis erg kitsch met prachtige beschilderde plafonds. De beroemde traditionele supermarkt ligt plat en wordt opnieuw gebouwd de
winkeltjes zijn verhuisd we vinden de plek en kopen er allerlei locale
lekkernijen. Chris gaat ook naar de kapper rib uit ons lijf 4 euro! We hebben meteen door dat de Boliviaanse bevolking
erg aardig is en erg behulpzaam ze vinden het te gek dat we met eigen auto uit
Nederland komen.OP WEG NAAR POTOSIE.
HOOGTE 4620 LAST VAN HOOGTEZIEKTE.
Lappie vindt de bergen helemaal niet leuk en houdt er dus
gewoon mee op. Geen brandstof toevoer. We staan lekker handig tussen 2 bochten
in stil. Chris heeft de situatie direct onder controle. We moeten met een
flesje benzine en een slangetje direct
het toevoegen om Lappie zo weer aan de praat te krijgen. Het lukt en we
bereiken het volgende dorp daar informeren we over ons probleem. De extreme
hoogte en warmte is de oorzaak. We laten wat nippels doorsmeren door een knaap
die misschien 12/ 13 jaar oud is. Zijn vader wil wel voor ons de jerrycans vullen en wij geven hem als dank een horloge
hij is hier erg blij mee.Het is een klein dorp waar de vrouwen op het pleintje
koken voor de mannen die hier in een pension wonen dit zijn arbeiders die b.v
aan de weg werken. We eten een hapje mee en dat vinden ze geweldig en het kost
geen drol. En om het helemaal leuk te houden slapen we tussen de niet meer
werkende benzine pompen in op een verlaten station onder een overkapping in de
schaduw.De volgende ochtend blijkt er een wielrenner wedstrijd te
zijn die door het dorp komt. De wielrenners worden eerst gezegend voor een
behouden tocht! Zie ik ze bij de tour de France niet doen.We rijden vandaag naar Potosi en Lappi houdt er weer mee
op en we gaan met de kap van de motor af rijden en dit levert nog meer warmte
op in de auto. Onderweg bezoeken we nog een leuk locaal marktje wat mooie
plaatjes oplevert. Het is lastig om te fotograferen want niet iedereen is er
van gediend.We komen vroeg in de avond aan in Potosi en parkeren bij
een benzine pomp en we komen er snel achter dat we erg last van de hoogte
ziekte hebben. We eten iets en dan proberen te slapen.Maar slapen op een hoogte van 4660 lukt niet echt je
krijgt van die koortsdromen. Het zal toch niet waar zijn dat we nu met de
zelfde gang weer moeten dalen en heel de stad niet zien. Want er is hier toch
echt van alles te zien.De volgende morgen wordt er om 6 uur op de deur geklopt
dat we hier echt weg moeten het is geen parkeerplaats. Ziek of niet weg wezen.
We rijden een stuk de weg richting de zilvermijnen daar is ook een benzine pomp
en we parkeren er voor de deur met toestemming en de bediende snapt dat we ziek
zijn van de hoogte en beloofd op lappie te passen terwijl wij er doodziek in
liggen.Potosí is met zijn 4090 meter boven de zeespiegel de hoogste stad ter
wereld. In de 16e en 17e eeuw werd Potosí ook de rijkste stad ter wereld
genoemd.SLIM PARKEREN.
We hebben eens goed op de plattegrond van de stad gekeken
en er moet midden in de stad parkeerplaats zijn. Dus bedenkt Chris als we nou
heel vroeg 6 uur in de ochtend die kant op rijden dan is er nog geen verkeer
want de stad ligt in een soort kom en is lastig met de smalle straatje en
bochten te bereiken. Dit blijkt een geweldig plan te zijn en zo staan we midden
in de stad naast een bistro met internet!De Boliviaanse
bevolking zijn vroege vogels om 6.30 is er al leven in de brouwerij maar om
21.00 is alles weer stil! Nu blijkt dat in het centrum niet echt veel mensen
wonen dat er wel veel winkels enz zijn maar dat er veel mensen de stad weer
verlaten naar hun huis.We gaan eerst op zoek naar het vvv daar worden we erg
vriendelijk geholpen en krijgen veel info. In Potosi is veel te zien. Ook
stuurt ze ons naar de apotheek voor pillen die ons er zo weer boven op moeten
helpen. We gaan ontbijten in een tentje wat ook een soort woonhuis voor de medewerkers is want het kindje staat zich in de toiletten
te wassen en haar tanden te poetsen!We boeken een tour naar de zilvermijnen bij een erkend
bureau Amigos de Bolvia. Deze organisatie heeft Engels sprekende gidsen en er
gaat een klein bedrag van de tour naar de mijnwerkerkers.We doen zaken met Helen en Eveline hun opa was een
mijnwerker.We lopen terug naar Lappie en komen langs een school waar
muziek klinkt en kinderen dansend voorbij komen. We worden nieuwsgierig en gaan
naar binnen. We worden gelijk bij de hand gepakt en naar binnen geleid door een
leerling. We mogen op het bankje zitten om het goed te kunnen bekijken. De
kinderen gaan dansend naar het podium waar de kerststal staat waar Jezus nog
niet in ligt. Het is 1 december beging van de kerstperiode. Ze vinden het
geweldig dat we interesse hebben en ze willen met ons op de foto nou dat komt
mooi uit kunnen wij ook effe ongegeneerd kiekjes nemen.We kunnen s middags mee met de Engelse tour door het
Theresa klooster. Hier werden de tweede dochters van het gezin naar toe
gebracht maar dan moest je wel uit een rijke Family komen en het waren de Europese
vooral Spaanse gezinnen er werden heel wat kostbaarheden gedoneerd. De oudste
dochter moest trouwen de oudste zoon het leger in en de tweede dochter dus naar
dit klooster. Wat de meeste indruk op ons maakte was de manier van het afscheid
toen der tijd. Eenmaal in de kamer waar ze elkaar alleen nog maar door de
tralies konden zien nog een laatste groet en daarna zagen ze elkaar NOOIT meer.
Wel mochten de ouders af en toe op bezoek maar dan spraken ze elkaar alleen!
Bizar.De meisjes werden kort geschoren en het haar werd als pruik voor de o.a Maria beelden gebruik.
De kamer met de martel werktuigen waar ze meisjes gebruik
van maakte doet ons griezelen. Zelfkastijding en hoe!. Na de tour moeten we
effe bijkomen wat een verhaal.Dan gaan we de kathedraal San Luis uit de 16 de eeuw bezoeken en daar worden we
door een gids rondgeleid die heeft bedacht om mijn werk leuk te houden moet ik
zelf de slingers ophangen. Hij maakt er een quiz van verteld in ( voor ons )
verstaanbaar Spaans van alles en dan stelt hij een vraag en moeten we om de
beurt antwoorden en houdt hij serieus de stand bij. Maar het is waar hij heeft
onze aandacht. We beklimmen de klokken toren en het is een prachtig uitzicht
over de stad. Maar op 4700 meter hoog ook nog eens trappen lopen hakt er aardig
in. Wat een bijzondere gids we bedanken
hem voor de info en gaan weer op pad.Ook de was hier laten doen is goedkoop
waarschijnlijk nog duur tarief omdat we
in een stad zijn maar 10 euro voor 13 kilo was is een koopje. We blijven hier
nog wel een paar dagen dus ook de slaapzakken laten we wassen.De bistro waar we naast geparkeerd staan is ook goedkoop
dus gaan we daar lekker eten.NAAR DE MIJNEN CERRO RICO.
In alle vroegte naar Helen die ons rondleid. Eerst met
een busje naar het plein om nog een stel toeristen op te pikken. We ontmoeten
een Nederlands echtpaar waar we ook de tour mee doen. We gaan eerst inkopen
doen voor de mijnwerkers. We kopen limonade coco bladeren en ik had nog een paar schriftjes en pennen
extra mee. De mijnwerkers waarderen deze giften. Ik krijg ook een staaf
dynamiet in mijn handen geduwd leuk voor de foto! Dan gaat de verkleed partij
beginnen. We moeten een overal aan laarzen aan helm op met een lamp. Het busje
weer in en naar de mijnen. We hebben voor een tour gekozen waar we niet de
ladders afdalen door een onmogelijk gat maar we lopen de mijn in en ontmoeten
hier en daar wat mijnwerkers. Eerst langs de heilige plek waar de ondergrondse
duivel El Tio geëerd wordt. Elke
mijnwerker brengt hier een bezoek en vraagt om bescherming door wat sigaretten
neer te leggen of coco bladeren en een slok pure alcohol te nemen. De gids doet
dit ritueel ook en het zal ons dan ook wel beschermen!Vroeger werkte hier slaven uit Afrika 6 maanden achter
elkaar. Veel voorkomende klachten zijn long, oogproblemen en totale slijtage
van het hele lichaam want tjonge wat is dit werken onder slechte
omstandigheden. Nu zijn de mijnwerkers vrij om te kiezen hoelang ze onder de
grond blijven. Voor ze op de plek zijn waar ze graven ben je zo een paar uur onderweg
dus is de keus voor hun snel gemaakt om er wel een paar dagen, weken te
blijven. Maar dit verhaal was ook in Marokko waar onze vriend Housain weken
onder de grond bleef.Tijdens ons bezoek wordt er uiteraard gewoon gewerkt dus
af en toe moeten we aan de kant voor een kar met 20 kilo puin die door 2 man naar boven wordt
geduwd. Het puin wordt met de hand in een mand gedaan die omhoog wordt gehesen
en dan in de kar wordt geleegd. Helen
legt er een fles limonade en wat schriftjes in en roept dat we uit Nederland komen. Ik vraag
haar of ze hem wil zeggen dat wij enorm respect hebben voor zijn werksituatie
hij bedankt ons.De gangen waar wij lopen zijn breed genoeg en met ons
postuur ook goed te doen. Maar de helm is niet overbodig.Helen weet precies waar ze de werkers kan ontmoeten om
onze giften te geven. Na 2 uur staan we weer buiten en zijn toch wel onder de
indruk. De Arbo dienst zou hier overuren draaien. Maar de keus of dit werk onder
zeer slechte omstandigheden doen of geen brood op de plank is snel gemaakt.Helen vindt ons verhaal over het niet kunnen tanken van
benzine echt belachelijk en bied aan om de jerrycans te vullen. Dus Chris gaat
met de lege jerrycans terug naar hun reisbureautje. Morgen zullen ze zijn
gevuld.BENZINE HALEN MET DE TAXI!
We bezoeken het muntmuseum. Hier werden de eerste
Boliviaanse en Spaanse munten in Z.A
geslagen. Het is een mooi museum. We zien de houten we werktuigen die door
muilezels werden geduwd want een paard kan op deze hoogte niet werken!!!!. Ook
hier werkte weer veel slaven in de 17 de eeuw. De Engelse rondleiding is de
moeite waard. Bijzonder dat juist in Bolivia zoveel Engels sprekende gidsen
werken of zullen ze hier gewoon snappen dat je op die manier juist veel
toerisme trekt. Potosi ligt geografisch een beetje voor de massa toeristen uit
de route dus wordt deze stad met gemak overgeslagen en dat is zonde.En de overlanders met echte grote voertuigen kunnen de
stad niet in door de smalle straatjes wij passen net hebben hier een geweldige
tijd. De hoogte verschijnselen zijn ook een stuk minder. Chris wil naar het
trema zwembad in de bergen. Maar eerst de benzine ophalen.Om de jerrycans weer op te halen gaan we met Eveline en
haar dochtertje met de bus naar haar huis en dan met de volle jerrycan in de
taxi weer terug naar Lappie!!!!!!We boeken de trip
bij Helen en gaan met een privé taxi op pad. Het is een mooie route en het
water is heerlijk. Het is een poeltje in de bergen met heerlijk warm water en
je kan er heerlijk op drijven.Achteraf hadden we hier met Lappie prima een dagje kunnen
staan.We gaan nog maar een keer bij onze 'buren" eten we geven
hier best veel geld uit ondanks dat het hier erg goedkoop is. De jongens in de
bediening zijn erg aardig spreken ook Engels we werken de verhalen op facebook
bij en maken plannen voor morgen wanneer we de stad gaan verlaten en naar Uyuni
gaan. De bistro gaat 2 dagen dicht en wij krijgen een reuze stuk taart mee voor
onderweg!NAAR DE WATERVALLEN.
De rippio naar Posadas is ook weer een nieuwe uitdaging
we hebben 2 lifters mee en die zetten we af in de stad. Onderweg ligt er een
Boa op de weg Chris wil hem op de foto maar als hij naar hem toe komt kruipen
is hij toch weer snel in Lappie! Held.De stad is niet bijzonder en echt een goede plek om te
overnachten is er niet dus dan maar aan de boulevard midden in de nacht komt er een randdebiel pal
voor ons staan met zijn radio op discotheek volume. Chris rijdt Lappie zoveel mogelijk
naar achteren maar we zijn toch gestoord in onze slaap dat is een groot
minpuntje van " vrij" staan.Op weg naar Santa Anna
waar de Jezuïetenmissies bezoeken.Er zijn er meerdere op deze route In Santa Anna krijgen
we een leuke rondleiding van een enthousiaste rancher.Ook de post in San Ignacio Mini is de moeite waard. We
blijven in dit dorp ook slapen. Hier zijn wel kindjes aan het bedelen als er
een bus met toeristen aankomt.Chris heeft bedacht om toch naar de andere kant van de
provincie te rijden om een bijzondere
waterval te bekijken. De route binnendoor is
echt prachtig. Kleine dorpjes met houten huisjes en ossen voor de
deur.We rijden de hele dag door en dan lijkt het erop dat we
toch een heel stuk verkeerd zijn gereden de navigator zegt niets meer de tablet
stuurt ons wel deze kant op ik snap er niets meer van Chris is helemaal zijn
oriëntatie kwijt. Het zou wel jammer zijn als we de waterval niet zien en teveel km hebben gereden.Dan komt er een auto aan rijden en we zeggen dat we de
waterval zoeken en hun vertellen ons nog 2 km doorrijden.
PPPPPPFFFFFF gelukkig maar. Het park is wel dicht en we mogen niet op deparkeerplaats slapen en effe verderop
ook niet dus toch een stukje terug rijden en ergens in de busch slapen.Het bijzondere van deze waterval is dat het water niet inde breedte naar benende valt maar in de lengte van 3 km. Wat voor een
indrukwekkende cascades zorgt.We gaan in een rubber bootje de rivier op de rivier is
niet 100% optimaal het water staat hoog maar het is toch wel een beleving.We lopen nog een rondje en komen dan veel vlinders tegen. Na de lunch
rijden door naar San Vicente. Onderwegbezoeken we een Maté fabriekje we zien hoe de blaadjes thee worden. Erg interessant de eigenaar van de fabriek laat ons alleszien en we mogen foto's maken.We krijgen een grote zak thee mee en wij geven hem
klompjes die hij geweldig vindt.In het dorp gaan we boodschappen doen in de supermarkt
komen we een heel vriendelijk grietje tegen die de zorgt draagt over de groente
afdeling. Zij heeft snel in de gaten dat we geen Argentijnen zijn!
En zij wil dan ook direct weten welke
groenten wij in Nederland hebben. Ik benonder de indruk van haar enthousiasme en
ik loop terug nadat we deboodschappen hebben opgeruimd om haar een van mijn zelf gemaakte armbandjes te
geven. Ze is verrast en ik krijg er 2 dikke zoenen voor terug!Vrijdag 14 november op weg naar de watervallen.
Onderweg komen we langs het ouderlijk huis van Che. Hij is hier verwekt. Zijn moeder ging hoog
zwanger naar B.A om daar te bevallen maar in Rosario werd Che geboren. Ik weet nu een beetje de
afstanden in Argentinië en ik moet er niet aan denken om dit soort afstandenhoogzwanger af te leggen op die hobbel wegen. Er is nu alleen nog een ruïnemaar ze hadden prachtig uitzicht op de rivier maar wel in de bush. De aardige rancher opent de deuren van een
klein museum ik denk dat er maar een paar bezoekers per dag komen.In Wanda gaan we naar een zilvermijn deze is nog ingebruik tussen de toer door word er afen toe iets opgeblazen. We hebben
gelukkig een helm op en oordoppen in.Het is wel interessant bij het winkeltje
krijgen we te horen hoe mooi en bijzonder de sieraden zijn maar ik koop niets
te duur. We rijden nog door naar de Cataratas del Iguazu. We proberen wat info
te krijgen bij het VVV maar daar werkt de lul van de week. Dus laat maar we
zien het wel. We slapen bij de YPF.Eerst maar eens brood scoren in het dorp we vinden geen bakker maar een broodfabriekje
waar je heerlijke dingen kan kopen.Dan gaan we naar de watervallen dit moet 1 van de
hoogtepunten van onze reis worden. De verwachtingen zijn hooggespannen.We parkeren Lappieen gaan dan naar binnen de entree prijs
valt best mee. We gaan met een treintje naar de watervallen je kan ook lopen
maar waarom zouden we dat doen! Het is erg indrukwekkend wat een enorme waterpartij. We
lopen de trials allemaal af en vermaken ons prima. Vanaf de Argentijnse kant
zie je de Braziliaanse kant. Het is ook grappig hoe alle toeristen de
watervallen zonder andere mensen willen fotograferen vermakelijk.Het is best warm dus we gaan effe uitpuffen onder de
bomen en lunchen daar. Dan zijn de meeste toeristen alweer weg of hebben
siësta we lopen daarom het rondje nogeen keer en dan is er een andere
lichtval en ziet het er weer anders uit. We gaan moe terug met het treintje en
rijden naar het drie landenpunt Argentinië, Brazilië, Paraguay.KORT BEZOEK AAN BRAZILIE.
We gaan naar de Braziliaanse kant om daar de watervallen
te bekijken. Het is erg druk bij de grensovergang maar we hebben geduld. De
autopapieren hoeven niet aangepast te worden omdat we weer Argentinië ingaan als dat maar goed gaat!We gaan eerst kijken waar de ingang van het park is erzou een camping in de buurt moeten zijn 10 km vanaf het park. Deze camping
vinden we niet maar we zien wel een bordje camping bij de ingang van het parkstaan. Blijkt er dus een camping aan het eind van de parkeerplaats te zijn. Detarieven vallen mee en er is een warme douche.
Ik doe een wasje en we nemen eenduik in het zwembad. We kunnen zo morgen mooi op tijd het park naar binnen.Hier ga je met een bus naar de watervallen en onderweg kun je uitstappen om allerlei extra dingen te doen bv een jungle tocht dit kost
allemaal extra. We zien niet echt iets wat we leuk zouden vinden dus webezoeken alleen de watervallen.Vanaf hier zie je dus de Argentijnse kant en deze is veel mooier. De trail is wel kleiner maar ook nu weer wat een water partij. Het is
erg indrukwekkend. We zijn blij dat we het hebben gezien van 2 kanten het was
echt de moeite waard.We hebben nog tijd om het vogelpark te bezoeken. We lopen door een enorme volière en zien veel vogels die we al in het wild hebben gezien of hopelijk nog gaan zien. We hebben hier internet verbinding en Chris appt met Bo die vraagt waar zijn jullie nu weer als ze al die vogels ziet.
VIP TOUR
De volgende dag gaan we eerst boodschappen doen de prijzen vallen mee in Brazilië en hier kunnen we met creditcard betalen en dus
geen dure wisselkoers. Dan naar de stuwdam Itaipu ( de zingende steen ) in de trotter staat reserveren verplicht daar zijn we niet zo goed in dus we gaan eens kijken of we nog met een toertje mee kunnen. Deze dam produceert 20 % van het elektriciteitsverbruik voor
Brazilie en 90% voor Paraguay. Chris gaat informeren over de tour en hangt een verhaal op dat we travel agenten zijn om het een en ander in Nederland te promoten een beetje waar is dit wel en het levert de vip tour op geheel gratis!. We moeten wel op de foto met lappie en een klein interviewtje voor hunblad prima deal!Dan mogen we de bus in en dan wordt het ineens heel serieus we mogen geen flipflops aan geen tas mee alleen een losse camera. En we
worden grondig gefouilleerd. Nooit aan gedacht maar er zou maar een gek mee gaan die de dam wil opblazen tijdens zo'n tourtje!Het is erg interessant we gaan ook echt de dam in we zien 1 turbine en wat een herrie en wat een gek idee om zo tussen het water in te
staan. We gaan nog snel naar het eco museum niet zo interessant we blijven voor de deur slapen. Dan stopt er een auto voor ons en zit er een nieuwsgierige Braziliaanse vrouw in die Lappie wel eens van dichtbij wil bekijken en ze stelt voor dat we beter bij haar voor de
deur kunnen komen slapen is veiliger en zij heeft een pizza restaurant en wil ons graag voedden! Volgens mij zien we er niet echt uitgehongerd uit maar oke we nemen het aanbod aan. We worden hartelijk ontvangen en mogen een kijkje in de keuken nemen. We krijgen een pizza voor 5 personen! de kleinste! en vis met patat. We drinken coca dat is een soort kokosnoot maar deze heeft meer melk en minder vruchtvlees zo uit de vriezer heerlijk drankje. Het is nog steeds warm en ik ga buiten op het terras zitten om wat te internetten en dan ineens een klap rijd er een dronken vent zo onder een stilstaande vrachtwagen jeetje dat dit goed afloopt is een wonder.We nemen een douche bij onze gastvrouw en worden voor de volgende ochtend om 9 uur voor het ontbijt verwacht. Dit is goed bedoeld maar dan duurt het weer uren voor we kunnen gaan rijden. Ik zit nog niet helemaal in de relaxmode!
GRENS OVER NAAR PARAGUAY.
EN WEER UITGENODIGD VOOR HET ETEN.
Voor de grens overgang komt er een man op een brommer voor ons rijden om ons de goede kant op te sturen want de weg is
geblokkeerd!? Nou we trappen er niet in want hij wil ons regelrecht
naar de zone waar je goedkoop elektrische apparaten kan kopen brengen. Het is een chaos richting de grens van 4 baans naar 1
baan en iedereen heeft haast. We gaan eerst de stempel Brazilië uit halen en niemand vraagt de om de auto papieren. Paraguay in al net zo makkelijk. Dan begint Lappie te protesteren geen benzine toevoer he getver Chris gaat sleutelen en andere pomp eronder hopen dat dit de oplossing is en dat blijkt zo te zijn.We parkeren in het dorp en gaan eens rond kijken het aanblik doet ons aan Marokko denken.
Blijkbaar zijn ze dol op trouwerijen want er zitten hier wel 5 bruidswinkels. We doen wat inkopen bij de supermarkt en net als we willen wegrijden om een plek voor de nacht te zoeken komt er een jongen aanlopen. Hij is keurig in pak en heeft
belangstelling voor Lappie en onze reis. We zijn een beetje terughoudend en dit blijkt later overbodig deze jongen wil graag dat we bij hem overnachten in de voortuin en bij hem en zijn gezin eten!We worden hartelijk ontvangen en we maken kennis met zijnvrouw en dochtertje. Het is een mooi jong gezin en ze wonen in een buurtje net buiten het dorp en het ziet er uit als een nieuwbouwwijkje ( voor de begrippendaar). Zijn vader is dominee en zijn moeder is aan borstkanker overleden. Dit komt te sprake omdat ik een A Sisters Hope shirt aan heb en zij het roze lintje
herkennen. De volgende ochtend willen we na het ontbijt vertrekken maar dan hebben ze bedacht dat het voor ons wel interessant zal zijn om de boerderij van hun vader te bezoeken. We krijgen dan een grappig scenario. Zij gaat met de brommer en de dochter ons voor naar het dorp dan gaan we samen boodschappen doen en zien we een heel ander deel van het dorp en dit lijkt nogmeer op Marokko met soek en al!Na het inkopen gaan we naar de boerderij waar zijn vader en broer met gezin woont en rijden we achter de brommer aan waar ze nu met zijn drieën op zitten!
Om Lappie achteruit over een houten bruggetje de bananen plantage te krijgen vereist wat stuurwerk maar daar was Chris ook voor aangenomen. Het bruggetje overleefd het gewicht niet! En dan staat er een schattig huisje gebouwd van hout en geweldige grote ruimte erom heen met kippen, poezen, honden, varken ,ganzen. Ik hoor mijn vader zeggen dit is precies iets voor jou Monique. Ze verbouwen ook hun eigen groenten. We maken een wandeling over het landgoed waar citroenen, mandarijnen, thee, aardappelen en nog wat klein spul verbouwd wordt. Het lijkt primitief maar dat is niet zo er is water en elektra en zelfs een internetverbinding. Dan gaan we met de hele Family eten ze hebben voor een weeshuis gekookt. Het smaakt prima. Het is veel te laat om nog te gaan rijden dus we blijven hier een nachtje slapen. Chris gaat mee om bij de buren een meloen halen en schrikt hoe de buren in een houten hutje zonder water en
stroom leven.De volgende morgen na het ontbijt gaan we toch echt
verder we nemen afscheid en krijgen dikke zoenen van de hele Family. Weer een
verhaal rijker.TERUG NAAR ARGENTINIE.
Het is erg benauwd geworden en dan begint het te onweren niet normaal we zetten Lappie aan de kant en gaan bij de Mac Donald schuilen en eten een ijsje. Er is internet dus we zijn wel even zoet. Ik heb 2 bandjes gekocht die je om je enkel en pols moet dragen zou de muggen tegen gaan. Ik ben weer behoorlijk gestoken. De regen is voorbij maar de chaos enorm riolering kennen ze niet dus de straten zijn rivieren geworden. We denken slim te zijn en van de hoofdweg af te gaan en de binnendoor weg te nemen nou dat is geen goede actie want daar zijn de wegen echt helemaal weg en een locale maakt ons meteen duidelijk: terug levens gevaarlijk!
Bij de grens van Paraguay
in San Lorenzo gaan we bij de YPF staan. Chris is helemaal niet lekker
komt denk ik door de warmte. Totaal geen honger en hoofdpijn. Morgen de grens over terug Argentinië in.- Hier volgt het reisverslag van Chris en Monique.
2014/2015
Argentine
VERTREK UIT NEDERLAND.
Bo en Jeroen brengen ons naar Schiphol moeilijk om afscheid te nemen maar dat
minpuntje hoort nu eenmaal bij reizen.We vertrekken om 20.50 naar Buenos Aires. De vluchtverloopt voorspoedig en om 7.00 locale tijd in B.A zijn we zo door de douane.Naar een taxi zoeken hoeft niet zij vinden ons wel!
We komen bij het hostel aan en dit blijkt niet helemaal
wat we er van gehoopt hadden.Wel midden in het centrum. We worden vriendelijk
ontvangen en mogen nog gebruik maken van het ontbijt buffetje.Ik voel me
helemaal niet lekker en plof ergens op een bank neer.We kunnen nog niet de kamer op.
Chris gaat vast op zoek naar een goede wisselkoers voor de
bleu dollar.Na een douche gaan we de stad in. We gaan Marcos zoeken
waar we een cadeautje voor hebben meegekregen van een vriendin uit Utrecht. We
kopen een goedkope ticket bij
seacat want we hebben besloten om morgen
al naar Uruguay te varen want we hebben het hier wel gezien.Geld wisselen gaat ook goed 17.4 voor de euro dat is een
mooie deal.We gaan eten op voor ons bekend adresje en de ober
herkend ons dat is grappig!De luchtvochtigheid is erg hoog en het gaat ook heel hard
waaien en het lijkt erop dat er erg veel regen aan komt.De volgende ochtend gaan we nog even een rondje door de
stad en dan maken we aan het eind van de middag de overtocht en tjeetje wat een
golven. Er worden royaal kotszakjes uitgedeeld en dat blijkt geen overbodige
luxe zelfs de bemanning ziet groen. Tot groot leedvermaak van Chris.NAAR LAPPIE..
Aangekomen in Uruguay staan Danny en Fabianna op ons te
wachten we zijn blij ze te zien. Nu lijkt het net of we hier gisteren nog
waren!Chris geeft Lappie een dikke kus . Danny heeft goed
opgepast. Alles ziet er keurig uit en van binnen kurk droog. We sluiten het stroom aan vullen de watertank
en uitpakken. En dan begint het om 21.00 te regenen en onweren niet normaal het
houdt de hele nacht aan. En dan blijkt de volgende ochtend dat wij van geluk
mogen spreken dat we 1 dag eerder zijn vertrokken want de weg ligt onder water
je kan niet eens meer naar Colonia waar we zijn aangekomen!We kunnen het niet laten om uit te pakken en Lappie klaar
te maken.Chris en Danny gaan de kleppen stellen en 2 banden
verwisselen. We hebben wel hulp van een monteur nodig en dit grapje kost weer
een paar centen. We doen wat
boodschappen pinnen geld en dat lukt zowaar! De visa werkt ook helemaal
goed. We maken een proefrit en zijn dan
klaar voor vertrek.We gaan naar Colonia en het regent en bij het dakraam
lekt het Chris baalt hier erg van. Ook doet het warmwater het niet dus koude douche. We lopen rondje
door het stadje en dan begint het middags zo hard te regenen dat we verplicht
moeten relaxen en dat is voor Chris erg lastig!ON THE ROAD EN METEEN SLEUTELEN.
Maandag 3 november.
Het regent nog steeds en we zijn er klaar mee we gaan
naar Martin die hier woont om hem de voetbal shirts te geven hij is er erg blij
mee. We praten even bij en Martin zegt dat volgens de weersvoorspellingen het
in het Noorden beter weer is. Nou dan gaan we maar rijden. Dus dat was een
hello en meteen goodby naar Martin we
zien hem in Maart terug.We hebben een ripio op de kaart gezien om zo een andere
route te rijden dan we verleden jaar terug zijn gekomen. Halverwege stuiten we
op een riviertje die redelijk uit zijn
oevers is getreden. We gokken het er
niet op en er zit niets anders op dan terug te rijden. Het heeft te hard
geregend en we nemen dus maar geen ripio,s meer
we gaan braaf op de weg rijden!We slapen langs de rivier hier hebben we wel eens eerder
overnacht. De zon schijnt maar voor de
zekerheid gaan we niet te dicht bij de rivier staan mocht het vannacht noodweer
worden en de boel over stroomt.De volgende
ochtend ziet Chris lekkage bij het rechter voorwiel, remleidingen? remtrommels?
Nou we hebben de onderdelen bij ons niets aan de hand!In Young gaan we koffie drinken en het zit Chris niet
lekker en wil bij de benzinepomp op de
parkeerplaats toch de klus klaren. Hier staan we veilig en er zijn winkels in
de buurt voor evt onderdelen. Chris haal t het wiel eraf komt even later onder
de auto vandaan ashoes lek! Godver. Twee dagen onderweg en de pret begint
alweer......... Maar we hebben het onderdeel
bij ons alleen is het wel handig om wat extra hulp bij deze klus te krijgen.
Dan komt er een jongen die bij de
benzine pomp werkt vragen of we hulp nodig hebben en hij spreekt Engels.Hij weet wel iemand die ons kan helpen en even later
staan we ergens in een wijkje en wordt het klusje geklaard. Ik houd mijn hard vast als we moeten
afrekenen maar voor 30 euro is het
klaar! Ik verbaas me ook altijd dat die menden meteen tijd hebben in
Nederland ben je dagen later eens welkom.
Wij blij en we besluiten de grens over te gaan bij Paysandu om zo snel
mogelijk Argentinië in te gaan om te tanken want dat is in Argentinië een stuk
goedkoper.Langs route 14 stoppen we bij een klein dorpje wat op het
eerste gezicht niets is maar als we een rondje lopen blijken er nog best wat
winkeltjes te zijn. We slapen bij het dorpsplein en kunnen buiten eten.Richting Mercedes in Argentinie gaan we bij een benzinepomp koffie drinken en
hebben we een internet verbinding Chris
koopt een mes bij een Gaucho. Het begint
ook warmer te worden en de luchtvochtigheid is hoog. We moeten weer leren om op zijn Zuid Amerikaans te leven het
gejaag van Europa zit er nog in. In
Mercedes laten we de was doen. We gaan proberen info te krijgen over de ripio
naar het nationale park Carlos
Pellegrini. Dit moet erg mooi zijn maar is het te rijden? En dan zijn de
meningen verdeeld. De meneer waar we
onze was brengen zegt wanneer hij onze auto ziet onzin kan makkelijk. En dan
beslissen we om te gaan en dan zien we het wel. De rippio is 100 km en niet te
best maar we redden het en komen bij een Visitor centrum aan waar de kaaimannen
al op ons liggen te wachten!Er is een mooie camping met leuke plekken we kunnen net
door de poort ivm de hoogte. Hier kunnen
we het wel een paar dagen uithouden. We boeken een tochtje over de rivier door de delta en moeten om 7 uur in de ochtend
vertrekken. Het is de moeite waard en we
hebben een Argentijnse dame aan boord die goed Engels spreekt en ze vertaald
het een en ander voor ons.Het natuurreservaat Ibera is de grootste opslagplaats van
zoet water van het continent de drijvende plantenmassa,s ( embasaldos)
zijn indrukwekkend. De rivierotter
zien we ook en deze grazen zelfs op het grasveld van de camping!Op de camping komen bij zonsondergang enorme kikkers
tevoorschijn bbbbbrrrrrrrr. Na de boottocht gaan we een wandeling maken waar we
apen kunnen zien alleen nu even niet we zien wel een hert!Er is op de camping een grote groep studenten uit B.A aan gekomen en overal worden tentjes
opgezet ik kan niet wachten totdat de kikkers tevoorschijn komen!Maar hier vergis ik me in het zijn biologen in opleiding
en op zoek naar alles wat hier rond kruipt en net als wij een rustdag hebben in
gelast is er ineens enorme commotie onder de studenten. De leraar heeft iets
gevangen! Nou wij ook maar eens kijken. Staat de leraar met een Boa van 2 meter
in zijn handen whhhaaaahhhaaa! Nou Chris
gaat hem even aanraken ik blijf echt op afstand en wat ben ik blij dat ik hoog
in Lappie slaap en niet in een tentje!Morgen gaan we de camping verlaten en richting Posadas.
Argentinië, Brazilië,
Paraguay, en Chili.
We gaan op de camping de boel schoonmaken opruimen wassen
en dan zo langzamerhand aan de terug reis beginnen. Chris helpt Joop met de
banden verwisselen pittig klusje. Adri doet voor mij een wasje!
We hebben van andere reizende hondeneigenaren begrepen
dat we voor Pampa wel wat papieren nodig hebben om de grens over te gaan. We
gaan op de fiets naar de stad naar de S.A.G Belle het meisje van de receptie
heeft voor ons adres opgezocht. We vinden het gemakkelijk maar dan blijkt dat
we geen papieren krijgen omdat de rabiës inenting niet 30 dagen oud is. We gaan
naar een dierenarts die hier daar om de hoek zit. Ik leg de situatie uit hij
spreekt gelukkig Engels. Ik zeg dat we Pampa morgen dan maar komen brengen en
haar laten steriliseren en dat hij dan maar een goed tehuis voor haar moet
vinden! Hij kijkt me aan! One moment! Dan overlegd hij met zijn assistente komt
terug en zegt kom morgen terug met Pampa om te chippen en dan veranderen we de
datum van de inenting!
Precies dat hadden wij ook bedacht. Maar dan kunnen we
alleen niet terug nar de S.A.G hier moeten we dat in Calama regelen en in die
stad wil je nou net niet te lang zijn. De volgende dag met Lappie naar de
dierenarts we kunnen gelukkig voor de deur parkeren en het komt in orde de chip
zit erin en de papieren in orde. Kost wat maar oke!
We laten ze gelijk de Engelse documenten invullen voor
als we moeten vliegen.
We geven ze klompjes en chocolade om onze dankbaarheid te
tonen.
Terug op de camping is Belle ook opgelucht dat het is
gelukt zij is dol op Pampa en ziet ook het liefst dat we haar mee kunnen nemen.
Zaterdag 17 januari gaan we dan eindelijk aan de
terugreis beginnen.
Na de zona Franka
moeten we met Lappie door de scan en dan is de watertank ineens verdacht! En
hoezo hondenbrokken!? De man had mij en Pampa nog niet gezien! Oké na wat gedoe
mogen we gaan. Nederlandse trucs staan op de zwarte lijst er gaan geruchten dat
er verleden jaar in een Nederlandse service wagen van de Dakar drugs zijn
gevonden. We zien er een beetje Dakar truckig uit dus vandaar!
In Tocapilla is het circus er nog we hadden ze op de heenweg
hier ook gezien waren ze net aan het opbouwen. Het entree kaartje kost geen
drol dus we gaan ernaar toe. Het stelt niet echt veel voor maar hoe ze met zo
een klein gezelschap 1 ½ uur vullen is knap.
Komen we de Family waar we Kerst mee hebben gevierd
tegen. Ze blijken hier ook een huisje te hebben en zijn aan het schilderen ze
zitten onder de verf. Ze moeten om Pampa lachen. We slaan de uitnodiging af om
te komen eten we willen echt gaan rijden.
Lappie heeft het moeilijk we gaan van 0 naar 3000 meter.
We lunchen in een dorpje en het is er bloedheet eenmaal bij Calama is het weer
fris en jas aan! Wat een temperatuur
verschil. We overnachten vlakbij de kopermijnen er komt en bewaker een kijkje
nemen en zwaait steekt zijn duim omhoog en vind het best dat wij hier
overnachten. Pampa is de hele tijd los en blijft redelijk in de buurt. We gaan
de papieren regelen voor Pampa. Weer een gezondheidstest, weer stempels weer
meer geld. Dan is het ineens een probleem dat we in een camper reizen en geen
vast adres hebben! De dierenarts gaat zelf naar de S.A.G om het uit te leggen
wat een gedoe! Uiteindelijk mag Chris met de papieren weer terug en is het de
volgende dag geregeld.
We rijden naar San
Perdro we hebben hier zo goed als alles gezien dus het is maar voor 1 nachtje.
We parkeren voor de brandweer en lunchen daar komt er een muts aan om ons even
duidelijk te maken dat we geen troep achter mogen laten. PARDON! Mevr heel
Chili is 1 grote vuilnisbelt en ligt er al iets op de grond? Tjonge.
Natuurlijk gaan we s avonds kip met patat eten alleen
zonder Tijs. Pampa blijft in de camper ze piept wel maar niet lang.
GRENSOVERGANG ARGENTINIE.
We nemen Paso de Sico. Een geweldige rit de douane was
even bezorgd want de weg zou slecht zijn en je alleen met 4 wheel drive het kon
redden maar toen hij Lappie zag begon hij te lachen ohh lijkt wel een tank! Het
is een behoorlijke klim maar Lappie doet het prima. Wat een prachtige weg meren
vulkanen met sneeuw op de toppen, zoutvlakte we kunnen er geen genoeg van
krijgen. Eigenlijk moet je een week over deze pas doen maar we hebben een
beetje tijdsdruk en we moeten morgen de grens over ivm de papieren van Pampa.
We komen aan bij een huisje met een slagboom. Niemand te
vinden Chris gaat opzoek. Vind iemand die om de auto papieren vraagt. Die
hebben we afgegeven! Shit. Na wat gedoe begrijpen we de gewone autopapieren.
Oohhh en boos dat die man wordt doe effe normaal! Uiteindelijk gaat de slagboom
open. Op 4200 meter is de grensovergang de papieren zijn in orde en we mogen er
blijven slapen. Het is hier stil en mooi de zon gaat onder en de lucht
veranderd heel gek en dan een mooie sterrenhemel. We mogen van de koude douche en keuken gebruik maken. Dit is een
bijzondere grens overgang omdat de afstanden groot zijn overnachten hier veel
mensen veel fietsers en motorrijders.
We hebben heerlijk geslapen zo stil hier heerlijk. Pampa
is alles aan het afstruinen voor botjes en komt met de meest vieze varianten
terug ze zou wel misselijk worden.
Het eerste dorpje wat we tegen komen is een hechte
gemeenschap de mensen hebben er niet veel. Wel water maar echt groente
verbouwen lukt niet ze eten Lama en af en toe komt er en vrachtwagen met de
basis producten voor de verkoop langs. Ook dit is dus Argentinië wij vragen ons
wel eens af of de Argentijnen uit Buenos Aires hier van weten?
Chris gaat een praatje maken en deelt wat koekjes
uit hij krijgt er een mooie steen voor
terug. De route naar S.A los Cobres is prachtig. We parkeren voor het info
centrum daar is een artesamias waar de lokale vrouwen hun handwerk verkopen
voor zeer lage prijzen. Ik koop een kleine lama als souvenir en een mooie
poncho van lama wol lekker warm.
Er is ook een soort van vakantie opvang de kinderen van
het dorp komen hier knutselen en maken muziek op de panfluiten. We zijn welkom
om te komen luisteren.
We overnachten hier.
De rippio naar Abra Pampa is mooi. We hebben wel moeten
kiezen hoe we verder gaan want er zijn wel een aantal wegen zeer slecht door de
regen van de laatste tijd en nog gevolgen op de rippio.s hebben. En als de
lokale het afraden wees dan maar verstandig genoeg om te luisteren.
FEEST.
In Abra Pampa aangekomen blijkt hier het hele weekeind
feest te zijn. Festival van de Pachamama eerbetoon aan moeder aarde en Tijtincha.
We parkeren aan het plein. Er is een ceremonie in de avond de indianen uit de
Andes gaan voor in het ritueel. Hier is een offerplek gemaakt voor moeder
aarde. Het is een bijzonder ritueel om naar te kijken helemaal begrijpen we het
niet maar het is wel indrukwekkend. Het is ook carnaval en dit gaat samen met
muziek. We gaan naar de sporthal het begint om 23.00 tot 0.300 nou zo lang
houden wij het niet uit maar om wat van de folklore traditie mee te maken is
bijzonder. We hebben niet echt het gevoel dat we in Argentinie hier zien de
bewoners er uit zoals in Bolivia, Peru.
De volgende morgen is er een marktje met traditionele
eten enz. We lopen over de markt en gaan dan bij een vrouwen handbal
wedstrijdje kijken buiten op een veld. De honden baby's kinderen van de spelende mama's alles loopt over het
veld. Geweldig! S middags is er iets met paarden te doen in het voetbal
stadion. Lees: afgesloten zandvlakte met
tribune. De bedoeling is om zo lang mogelijk op een wild paard te blijven
zitten. Echt aardig wordt er niet tegen de paarden gedaan en ruiter nr 4 wordt
er met een smak afgegooid en breekt iets en wordt met ambulance afgevoerd. Ik
vind het eigen schuld dikke bult! Pampa vind de paarden niet echt leuk en
blijft vlak naast me zitten. Naar het publiek kijken is al een hele belevenis
en leveren mooie plaatjes op. Het weer slaat om en het wordt koud we gaan lekker in Lapie en gaan een film kijken.
Hier is
boodschappen doen een feest jeetje wat zijn de prijzen hier laag.
Op zondag 16.00
gaan we naar de arena waar het feest gaat beginnen. Het is er erg druk een
parkeerplaats vol met auto's en iedereen is aan de bbq We hebben veel bekijks
met Lappie en ze vinden het geweldig dat wij Nederlanders hier terecht zijn
gekomen. Hier ook weer de rituelen naar Moeder aarde. Er is een zandduin en
onder aan de duin is een podium. Er is een optreden van een band met carnaval muziek.
We gaan een rondje rijden om de flamongo's te gaan zien
juist deze tijd van het jaar zouden er veel moeten zitten.
De choke van Lappie doet raar dus even knutselen
onderweg. We komen bij de lagune aan en het is echt prachtig hier we gaan
lopend zonder Pampa naar de flamingo's kijken echt heel dichtbij kunnen we niet
komen. Er zitten hier 3 soorten en het soort met de gele snavel was bijna
uitgestorven. We lopen door het water omdat we denken zo dichterbij te kunnen
komen. Maar de ondergrond is een soort klei en zuigt je vast dus op slippers
erdoorheen is geen goed plan.
Hier mogen we niet overnachten wel aan het beging van het
park bij de ranchers. Dit is een piep
kleine camping waar ook veel back packers overnachten. We eten in Lappie
omdat het behoorlijk is afgekoeld Pampa loopt buiten en heeft haar gekke 5
minuten en we zien haar steeds keihard voorbij rennen. De andere gasten liggen
in een deuk om Pampa en vinden het helemaal leuk als ze horen dat we haar ook
nog maar net hebben.
De volgende ochtend bedenkt Pampa om effe lekker door de
paarden drollen te rollen dus krijgt ze een koude douche in de rivier. Ze gaat
daarna nog harder rondjes rennen om te drogen en weer iedereen in een deuk. Dat
beloofd nog wat met ons straatmormel.
We rijden naar een dorpje waar nog de lemen huisjes
staan. Dit is nog traditionele bouw. Dit soort dorpjes zijn leuk om te bezoeken
echt terug in de tijd. De rippio naar het pottenbakkersdorpje is weer een in de
categorie ojee waar komen we terecht! Chris heeft vaak en soms terecht zijn
twijfels over mijn navigeren en al helemaal als ik hem dit soort paden opstuur.
Dan zie en hoor ik hem denken als ze verdorie verkeerd stuurt. Maar ik zeg dan
jij wou een voertuig om off road te rijden nou dan doen we dat ook!
We komen in het potten bakken dorp dit zou een
toeristisch trekpleister moeten zijn nou vandaag effe niet. We lopen een rondje
en zien hier en daar wel ovens staan maar er gebeurd niet zoveel.
Het bijzondere van dit aardewerk is dat er zwarte vegen
inzitten en dit komt door de poep van de ezels die ze door de klei doen. We
komen bij een winkeltje waar ze het een en ander verkopen ik koop wat kleine
potjes wat ja alle souvenirs moeten mee in de rugzak . Dan hebben we geluk
2 keer per maand gaat de oven aan en dat
is vandaag dus we mogen mee naar de achterkant van het winkeltje om te kijken er
gaat behoorlijk wat in de oven. De volgende ochtend alles er weer uit en de
oven is nog kokend heet.
Ik deel de
kinderen van het dorp wat van mijn schelpen uit dat vinden ze geweldig.
We overnachten hier en staan tussen de lama's en ezels
in. Pampa gaat op zoek naar eten! Alsof ze niets van ons krijgt ben benieuwd
hoelang ze dit vol houdt.
NAAR DE BOLIVIAANSE GRENS.
La Quiaca. Dit is de grens plaats we parkeren en gaan
lopen over de grens zonder Pampa want we hebben geen papieren. We hebben nog
wat geld over van december we eten wat gaan naar de kapper samen voor 3,5 euro!
en kopen wat souvenirs. Leuk om weer even de Boliviaanse sfeer te proeven ik
vind de Boliviaanse bevolking geweldig.
Hoop ooit nog veel meer van Bolivia te zien.
Het wordt slecht weer en we zijn net op tijd terug bij
Lappie. We overnachten hier morgen naar Yafie.
Het heeft de hele nacht geregend en het is nog steeds
slecht weer. In Yafie staat de oudste kerk van Argentinië het met goud bedekte
altaar is de moeite waard. Het is een klein kerkje en prachtig van binnen. We
rijden terug naar Abra Pampa het was een mooi rondje echt de moeite waard.
Eerst naar Buenos Aires en
dan naar huis.
We worden door Danny en
Fabiana naar de buque bus gebracht . We nemen afscheid en ik voel me
toch raar zo met mijn rugzak om zonder Lappie. Eerst inchecken en dan blijkt
dat we voor de goedkoopste boot hebben geboekt maar die niet vol zit dus toch
met de duurste boot binnen 1 uur naar de overkant gaan. Door de douane weer een
stempel en dan instappen we kunnen lekker zitten en nemen eerst maar eens een
bakkie koffie.
Binnen 1 uur aan de overkant in B.A we hebben de
rugzakken snel terug en dan gaan we lopend naar het hotel dit is maar een
klein stukje en we vinden in 1 keer het hotel. We mogen nog niet naar onze
kamer en gaan dan eerst een hapje eten 3 deuren verderop. Het is en mooi hotel
en een mooie kamer wel een klein bedje.
We brengen onze spullen
naar de kamer en gan dan op pad om een eerste indruk te krijgen. We waren in
eerste instantie niet zo enthousiast om naar B.A te gaan maar onze eerste
indruk toch goed. We zijn we erg op onze hoede om gedoe te voorkomen.
Eerst maar eens een
plattegrond halen en we krijgen wat tips van de dame van het VVV mee. We komen
op een marktje terecht en ontmoetten Marcos hij heeft een vriendin in Utrecht
wonen en of wij een cadeautje voor haar mee willen nemen, Tuurlijk en of we dat
dan de volgende dag willen langs halen tuurlijk, tjonge hoe lang zijn we al in
de stad! We lopen naar Plazo de Mayo het
plein waar elke donderdag de dwaze moeders demonstreren. Activisten hebben hier
een tentje opgezet en ze "wonen"hier. Dus hadden we Lappie er zo naast kunnen
zetten.
We lopen terug naar het
hotel en eten een pizza en gaan moe ons mandje in. Chris neemt nog wel een bad en ik een
heerlijke lange warme douche.
We hebben een ontbijt
service in het hotel geboekt. We eten heerlijk en gaan dan goed gevuld op pad.
We komen bij een uitlaat plaats voor honden en daar loopt een Bearded Collie.
Ik ga op de foto met de hond en plaats een berichtje op facebook alsof we het
beest mee naar huis nemen. Het goed bedoelde commentaar van mijn vrienden is
geweldig. Wat een grap.
We bezoeken het museum
nationaal immigratie een gebouw waar immigrante tussen 1911 en 1920 werden
opgevangen toen ze hier aan land kwamen. Elke nieuwkomer had hier recht op 2
weken onderdak de tijd die nodig was om identiteitspapieren te krijgen.
Indrukwekkend om hier ook veel persoonlijke spullen te zien veel paspoorten
bootpapieren enz. Ook kun je bij de receptie je Family naam laten opzoeken om
te kijken wanneer je Family hier is aangekomen. Nou de Hoekjes en Westerlakens
waren niet zo reislustig dus wij hoeven geen zoekactie te starten. Wij zijn als
eerste de plas overgestoken bij boot!
Na onze lunch lopen we
naar het Cementerio de La Recoleta daar ligt o.a Evita Perron begraven. Het is
een somber bouwwerk ze is bij gezet bij haar Family Duartes en niet bij haar
man. De begraafplaatsen hier in Zuid Amerika zijn indrukwekkend. Er worden wat
kapelletjes,kerkjes met veel pracht en praal neergezet.
We gaan naar het museum
Belle Artes waar een echte Rembrandt
hangt. Het is een mooi museum de moeite waard. We lopen terug naar het hotel en
stuitte op een Tango demonstratie in de
stad. We zijn doodmoe van al dat lopen en de indrukken.
Zaterdag 22 maart.
Vandaag naar Boca. We
lopen een beetje met een omweg naar het stadion maar uiteindelijk komen we er
wel. Grappig straatje alles geel/ blauw. Eerst een hapje eten en dan een
rondleiding door het stadion. Ik had het veel groter verwacht. We zien waar
Maradonna zijn privé skybox met koelkast heeft. Het museum toont vooral veel
foto's en de gewonnen bekers. Chris koopt een shirt en ook een voor Jeroen.
We lopen naar de straat
Caminito. De grootste expositieruimte in de openlucht. De oude golfplaten
huizen zijn in felle kleuren geschilderd roze,geel,blauw.... ooit zo ontstaan omdat er geen geld voor dure
verf was dus werden de kliekjes erop gesmeerd met een geweldig resultaat. Dit
is wel een erg toeristisch plekje hier wordt ook Tango gedanst maar wel
commercieel. We lopen terug en moeten een beetje op schieten want over een
uurtje is het donker en dit zou niet de beste wijk van B.A zijn we hebben deze
dag wel een soort 4 daagse training achter de rug. Chris moet eerst een ijsje
voor hij verder loopt. Via de antiekwijk lopen we terug.
We zijn vroeg en gaan na
het ontbijt naar de antiekwijk San Telmo. Er zou een markt zijn en alle
antiekwinkels zijn open. Het is mooi weer en een leuke markt. Er wordt muziek
gespeeld en het is erg gezellig. Dit zullen we wel erg gaan missen in Nederland
het straat leven.
We bezoeken Casa Gobierno
of Casa Rosada het gebouw waar het echtpaar Peron het volk toe sprak. Fraai
gebouw met Italiaanse stijl. Het is op zondag open en gratis. Trouwens dank zij
de Trotter hebben we nog voor niet 1 museum betaald elke dag zijn er wel een
paar museums gratis dus een goede voorbereiding werpt zijn vruchten af! Ons ben
zuinig.
Het is wel druk maar er is
een goed systeem voor de rondleiding. We zie o.a de werkplek van
Cristina Fernández de
Kirchner de meningen zijn verdeeld over hoe zij het land regeert. Nou we hebben
al genoeg aan onze eigen Nederlandse politiek dus wij verdiepen ons er niet al
te veel in. In Den Haag zou je niet zo maar langs het bureau van Rutte mogen
lopen dus dat is dan wel weer bijzonder.
Vandaag gaan we winkelen.
Nou dat wordt wat al snel blijkt dat veel winkels dicht zijn.
Het beroemdste
winkelcentrum is Galerias Pacifico met een prachtige koepel versierd met
neorealistische fresco's uit 1946. Het is indrukwekkend nog indrukwekkender
zijn de prijskaartjes die aan de kleding hangen. We vinden het niets maar er is
hier wel een tango show voor een mooi prijsje in het klein theater en dus niet
zo toeristisch. We reserveren voor vanavond.
Veel winkels zijn dicht
omdat het 24 maart is en Argentinië
herdenkt op 24 maart de slachtoffers van de militaire dictatuur van 1976-1983.
Hebben wij weer willen we
winkelen! We gaan Marcos zoeken die de brief en het cadeautje klaar heeft. Dan
stuitte we op een demonstratie en lopen naar het Plaza de Mayo.
Het is er een drukte niet
normaal filmploegen groot podium en dan komt de stoet langs. Eerst komen de
Dwaze Moeders zij dragen een pamflet met de foto's van de verdwenen mensen. Er
lijkt geen eind aan te komen. Toen ik 17 jaar was heb ik ooit op school een
werkstuk en toneelstuk over de Dwaze Moeders gemaakt. Of ik toen helemaal door
had wat het nou echt betekende? Maar nu ik hier zo sta krijg ik wel kippenvel
over mijn hele lijf als het zo langs me voorbij trekt wat is dit indrukwekkend.
Daarna komt er een hele
lange stoet en dan heb ik het over kilometers aan demonstranten voorbij. We
blijven een tijdje kijken. We eten een hamburger van de bbq die hier gewoon
langs de weg staan. Ja ze moeten toch eten! Dan houdt er een groep stil er
wordt gebaard dat er effe een stukje vrij moet blijven en dan wordt er een 1000
klapper van vuurwerk afgestoken zo hupla tussen alle mensen!!!!!! We zijn onder
de indruk en al helemaal van de aanleiding van dit gebeuren.
We kopen een paar cd's om
thuis na te genieten van de Argentijnse muziek. Daar speelt Andre Rieu op het
grote beeldscherm die heeft hier een concert gegeven oh vandaar dat ik dat lied
van de traan van Maxima steeds op de
radio hoorde ik snapte het al niet.
En de Argentijn waarmee
hij speelt is in Maastricht geweest. De jongen van de winkel spreekt goed
Engels en we blijven effe kletsen over verschillende soorten muziek enz.
Dan gaan we naar het hotel
even douchen en dan naar de Tango show. Het is een mooi klein zaaltje. We
genieten van de dans en de muziek. Blij dat we voor deze show hebben gekozen
niets toeristisch aan.
De laatste dag nemen we
een taxi naar de andere kant van de stad. We hebben alles gelopen maar de
dierentuin, Evita museum en de Japanse tuin liggen te ver weg. Het hotel regelt
de taxi en zet ons voor de dierentuin af. Die ligt echt midden in een woonwijk
als je in de flat ernaast woont kijk je zo de dierentuin in wel grappig maar in
de zomer stinkt het volgens ons ook enorm. Chris mist de info bij de dieren het
is niet druk dus we kunnen rustig een rondje lopen het valt een klein beetje
tegen maar ik wilde graag weten hoe hier de dierentuin eruit zou zien.
Meer indruk maakt het
museum van Evita perron. Het is door haar nicht parlementslid Cristina
Rodriquez pas in 2002 opgericht! Hier
zie je haar loopbaan als actrice ontmoeting met Juan Perron haar strijd voor de
minstbedeelden en de vrouwen. Haar tragisch einde op 33 jarige leeftijd. Ze
heeft voor heel wat commotie gezorgd in Argentinië. Wat als deze vrouw 80 zou
zijn geworden?
De Japanse tuin is als
dankbetoon van de Japanse gemeenschap voor het
gastvrije ontvangst die de eerste immigranten meer dan een eeuw geleden
te beurt viel.
Het is klein
maar erg mooi aangelegd er zwemmen erg veel koi karpers in de vijvers Chris zou
er wel een paar mee naar huis willen nemen tuurlijk in een plastic zakje!?
Chris laat de namen Bo en
Jeroen in het Japans schrijven ziet er erg onleesbaar uit. Dit is wel een mooi
stukje van Buenos Aires. Het ligt wel een eind buiten het centrum. We nemen een
taxi terug en zijn doodmoe. Morgen kunnen we 15 uur stil zitten in het
vliegtuig en of dat nou zo leuk is?
We eten nog 1 keer asado
om het af te leren. We hebben internet verbinding en spreken het thuisfront nog
effe via facebook. Gek hoor dat we over 24 uur ze weer live zien na 7 maanden.
Woensdag 26 maart.
Het is tijd om te gaan.
Wanneer ik dit schrijf weet ik inmiddels dat we 26 oktober weer terug vliegen
dus dat is over 7 maanden.
We gaan rustig ontbijten
we hebben alle tijd we mogen in de lobby blijven zitten om op de taxi te
wachten.
We hebben een leuke week
hier in Buenos Aires gehad. En mooie stad en zeker voor herhaling vatbaar want
je moet hier een jaar zijn wil je echt alles hebben gezien.
De taxi brengt ons naar
het vliegveld. Het is nog rustig dus we checken maar vast in hebben we dat
gehad. Ons zeeman ticket zorgt wel wat voor commotie we hebben geen juiste
stempel en geen zeeman boekje. Klopt en nu? effe heen en weer bellen en we
mogen toch in stappen. We eten ons
broodje op en kunnen nog op internet. Bo spreken we nog effe die is een beetje
wiebelig nou wij ook. Ik kijk 3 films kan echt niet slapen en Chris zit
helemaal niet lekker in de veel te kleine stoel. Nou nog een paar uurtjes en
dan zijn we thuis!
De douane duurt best wel
lang er is een beambte die zijn werk heel serieus neemt maar realiseert zich
niet dat er 400 passagiers aan boord zijn. We hebben onze koffers wel snel en
dan kunnen we naar de gate en daar staan Bo en Jeroen met een mooie ballon op
ons te wachten.
WEER THUIS.
We rijden eerst naar hun
nieuwe appartement waar ze gaan wonen en heel toevallig dit weekeind overgaan!
Dan naar mijn moeder ze is in het verpleeg tehuis verhuisd dus is het voor mij
nieuw. Ze is blij om ons te zien ze herkend ons gelukkig meteen. Ze heeft niet
echt het besef hoe lang we zijn weggeweest. Ze ziet er goed uit.
Thuis ligt de post op ons
te wachten hangen de planten op half elf en ruikt het naar een leeg huis .
Gelukkig is het wel redelijk weer want na 7 maanden buiten leven is binnen
zitten helemaal niet fijn.
De telefoon rinkelde weer
de werkroosters komen binnen kortom het echte leven is weer begonnen.
In het dorp valt het ook
op dat we weer terug zijn en bijna iedereen reageert jeetje
nu al terug wat is dat snel gegaan.
Ja dat vinden wij ook wel
maar het voelt ook wel goed om thuis te zijn en we hebben een mooie reis gehad.
Binnen 2 weken hebben we
al weer geboekt 26 oktober vliegen we terug om de reis voort te zetten.
Het is maart en het eind van de reis is in zicht.
We gaan naar Uruguay we moeten een stempel
hebben voor Lappie om hem 12 maanden te parkeren in Uruguay . Allen waar weten
we nog niet want onze "vriend" Michel is ervan door en heeft de boel achter
gelaten dus die stalling bestaat niet meer. We hadden wat spullen achter
gelaten een foto trolly en de
sneeuwkettingen en 2 rugzakken. Hij zou het een en ander naar een Sandra hebben
gebracht zij heeft een stalling plek in Colonia . Dus daar gaan we zo wie zo
heen.
Net over de grens in
Mercedes gaan we eerst eens kijken of we
geld kunnen pinnen. In oktober lukte dit niet dus nu maar eens kijken. Het
regent en alle pinautomaten weigeren. Ik ben er klaar mee en als ik dan hardop
zeg tegen Chris ik ga een jas halen laat me niet zeiknat regenen. Hoor ik
achter me nou dan kom je toch onder de luifel een biertje drinken! Huh dan
blijkt de regen toch een geschenk uit de hemel. We maken kennis met Danny en
Fabiana. We gaan zitten en dan komt het hele verhaal over de stalling enz . Nou
zegt Danny heel droog of eigenlijk op zijn Danny's dan zet je Lappie toch bij
ons op de oprit! Nou we vinden het een geweldig aanbod. We wisselen gegevens
uit en spreken af dat we een week later hun kant op komen.
We gaan bij Danny kijken hoe het daar is want
als we het niets vinden dan moeten we in het ergste geval weer terug naar
Argentinië om daar naar een Duitse Family te gaan waar we ook kunnen stallen
alleen dat kan maar voor 8 maanden en dat is krap en een gedoe met papieren en
brieven van de bewoner van het pand waar Lappie gestald staat. Dus dat scenario
willen we uitstellen.
We worden hartelijk
ontvangen bij Danny en Fabiana. De oprit moet nog wel verhard worden zoals
Danny al gemeld had. Er wordt een plan gemaakt en de volgende dag komen ze
grind brengen.
Na 1 dag hard werken is de oprit klaar en kan Lappie
erop. Het is een rustig dorpje waar Danny woont en we denken dat Lappie hier
prima staat.
Maar we gaan toch nog bij Sandra langs we worden door 10 border collies
begroet lekker stel.
We vinden onze rugzakken terug en nog een tas maar de
trolly is weg. Daar kan Sandra al helemaal niets aan doen zij heeft een auto
met spullen ontvangen en verder weet ze van het hele verhaal niet veel . Zij is
zeer vriendelijk en als we willen stallen of wat dan ook mogen we contact met
haar opnemen. Altijd fijn om zo'n adresje achter de hand te hebben en wat woont
ze daar mooi met haar beesten.
We slapen ergens op een pad met uitzicht op zee en
heerlijk rustig effe bij slapen.
De volgende dag in Colonia parkeren we bij een strandje
het is een leuk stadje met een oud Portugees gedeelte. Hier vertrekt ook de
buque bus naar B.A .
Omdat we nu een weekje over hebben en een leuk hotel
hebben gevonden gaan we naar B.A om de
stad te bekijken voor we naar huis gaan.
We kopen een ticet voor
alle kleine museum"s van Colonia die een paar dagen geldig is dat is mooi want
niet alle dagen zijn ze open.
We kopen voor Bo en Jeroen
een kleedje voor hun nieuwe huisje.
We gaan lekker zonnen op
het strand en we hebben een koude buiten douche ontdekt helmaal top. Er loopt
ook een gekke pup rond die bovenop Chris springt als hij ligt te zonnen.
De musea's zijn de moeite waard en het is gewoon een
leuk stadje en mooi weer met een privé strandje voor de deur wat willen we nog
meer. We doen nog wat boodschappen en ontmoeten een aardige jongen in een
verfzaak die voetbal gek is en erg graag een voetbalshirt van het Nederlands
elftal wil hebben nou we zullen kijken wat we kunnen doen.
We staan vlakbij een
eettentje lees snackbar op wielen en we willen daar vanavond eten maar als het
begint te regenen dan raken ze in paniek de boel gaat dicht. Dus moeten we het
verderop gaan halen de regen heeft wel schade aangericht er wordt overal
gedweild en er staan emmertjes om de
druppels op te vangen.
De volgende dag gaan we
naar Danny en Fabine en dat is dus het
laatste ritje voor Lappie dat is gek. Fabiane
wil naar een veiling hier in de buurt we gaan mee. Ik vind het geweldig
en als ik hier zou wonen zou ik het een en ander kopen. Ik zie een geweldige
engel maar het duurt allemaal te lang om op het bieden te wachten. Danny beloofd
als hij ooit kan bieden op de engel hij het zou doen.
We
gaan de voorbereidingen treffen om Lappi goed achter te laten. Chris doet de
buiten kant de wielkassen opnieuw in de verf want best veel steenslag door de
rippio's . Ik doe de was in de geweldige wasmachine tjee wat heb ik dat gemist
een wasmachine! Zoek de kleren uit wat mee terug wat blijft hier. En maak alle
kasten schoon en ruim alles netjes op. De rugzakken worden ingepakt de
paparassen uitgezocht en dan zijn we 20 maart klaar om naar Buinos Aires tevertrekken.
We
vinden het toch wel fijn om naar huis te aan maar om Lappie achter te laten is
heel raar. Danny zal goed voor Lappie zorgen en daar hebben we ook alle vertrouwen in.
Carnaval, de tieten
parade.
Na al het verhuizen gaan
we maar eens een rondje dorp doen. Er is een strand langs de rivier en daar is
het gezellig met dansende jongeren in carnaval outfit. Hier betekend dat zo
bloot mogelijk en de mannen dragen gekke pruiken. We blijven even kijken en ik
ben blij dat ik op afstand kan blijven van deze mensen massa. Er is een leuk
marktje met leuke sieraden en ik koop een gekke ring. We lopen naar de plek
waar de parade gehouden wordt. Dit is een stuk straat wat afgesloten is en
volgebouwd met tribunes. Of dit het hele jaar zo is weten we niet het lijkt er
wel op. Er zijn gigantisch loodsen om de praalwagens te stallen. Je kan ook met
een geweldig verenpakket op de foto nou dat doe ik dan maar.
Zondagochtend worden we wakker
en hebben we ineens buren die in de auto hebben geslapen. We kunnen nog net de
deur open doen! Maar goed zij willen ook carnaval vieren. Het zijn wel aardige
mensen. Er staan nog meer tentjes op het grasveld ineens staan we op een soort
camping. Het is mooi weer dus we gaan nog maar een rondje om het wordt
inderdaad erg druk in het dorp en ook s'nachts is het erg rumoerig we slapen
slecht.
Nou vannacht
gaat het dan gebeuren de parade.
Om 23.00 gaan we op pad en
nee hé het gaat regenen. We nemen onze regencape's mee
We moeten even zoeken waar
we nou precies zitten wat blijkt helemaal vooraan langs de afzetting dus een
prima plek. De regen stopt en het gaat beginnen. En hoe! Praalwagens zo groot niet normaal.
Prachtige mannen en vrouwen met mooie kostuums. En natuurlijk ook erg veel blote
billen en mooie tieten. Ik moet lachen om Chris en ik zeg hé joh vergeet je
geen foto's te maken! Er komen af en toe mannen dicht bij voor de foto's de
vrouwen worden beschermd en blijven in het midden lopen en gelijk hebben ze.
Maar wat een spektakel. En dan na 1 uur is de stoet voorbij. Oké we hadden begrepen dat het 3 uur zou duren.
Maar niemand maakt aanstalten om te vertrekken dan blijkt dat er nog 2 keer
zo'n stoet langs komt met een ander liedje en andere wagens en kostuums. Om
03.30 is het klaar en we lopen naar Lappie we zijn best onder de indruk wat een
spektakel. En wat een organisatie. Nou
toch blij dat we gegaan zijn dit moet je gezien hebben.
Cordoba
We gaan naar de man die de
as heeft gemaakt heeft en er moet een kleine aanpassing plaatsvinden. We hebben
een adres maar de navigatie doet moeilijk . Nog geen 5 km op pad en kabeng weer
de as er onderuit Chris is er helemaal klaar mee dus naar een dorp en weer
sleutelen. We hebben internet dus ik check even de bankzaken dat ziet er
gunstig. Na lang zoeken vinden we de man en parkeren we voor het huis. De man
gaat aan de slag en om 22.00 is het klaar. Chris is doodmoe van al het gedoe we
eten en gaan slapen. We mogen voor de deur blijven staan.
Het is mooi weer en we
gaan op de fiets naar Cordoba.
Het is een mooie stad en
we belande op een bankje voor de mooiste kerk van Argentinië
Het is zondag dus is er
een kerkdienst en normaal kun je niet zomaar deze kerk bezoeken. Ik bedenk dat
als er een dienst is de deuren gewoon open zijn en ik dus best een kijkje kan
nemen in deze kerk. Ik loop tegen de stroom in naar binnen en inderdaad het is
een prachtige kerk. Chris wacht even tot het wat rustiger is en gaat toch even
kijken.
Bij het vvv kantoor halen
we een plattegrond. Omdat het zondag is,is er niet zo veel verkeer dus kunnen
we makkelijk fietsen. In het museum komen we een collectie van Pat Andrea een
Nederlandse kunstenaar tegen dat is grappig nooit van de man gehoord en nu
hangt het zo voor mijn neus. Hij is geboren in Den Hague, huh waar oh Den Haag!
Het is een mooi museum de moeite waard. Dan gaan we naar de wijk waar een
marktje is waar oude spulletjes worden verkocht. Geweldig echt zo,n Hippie
gebeuren.
Ik noem deze mensen
wierrook snuivers dat is niet rottig bedoeld maar het zijn mannen met lange
dreadlocks en gekke mutsjes op. Vrouwen in lange jurken en een beetje zweverig
dus vandaar wierrook snuivers.
Er wordt van alles
verkocht sieraden , oude zooi en zelf kitten's en puppy's oh shit doorlopen. Er
wordt ook muziek gemakt gewoon midden op straat, boxen aan een generator en
spelen maar. We blijven even luisteren dit is echt geweldig ik weet nu al dat
dit een van de dingen is die we gaan missen in Nederland waar het land van
regeltjes op zijn top is. We moeten in het donker terug fietsen en maar goed
dat we de tom tom mee hebben.
We nemen afscheid van ons
logeer adres en gaan richting Alta Gracia zou een leuk interessant dorp moeten
zijn.
Eerst langs Villa Carlos
Paz zou geweldig dorp moeten zijn nou het is erg toeristisch wij lopen een
rondje en zijn er snel klaar mee.
We lunchen en rijden naar
Alta Gracia waar het geboorten huis van Che Cuevara staat Vandaag is de entree
gratis nou dat is fijn betekend wel dat het druk is maar we wachten in Lappie
even tot de bus met toeristen weg is en gaan dan naar binnen. Het is een klein
huis en of je nou gecharmeerd bent van deze man of niet altijd interessant om
rond te kijken.
Het maakt best indruk op
ons zo in het huis rond te lopen waar toch een legende heeft gewoond.
Beroemdste
foto van Guevara, genomen in 1960 tijdens de begrafenis van de slachtoffers van
de ramp met La Coubre
Ernesto Guevara beter bekend onder de naam Che Guevara, was een Argentijns marxistisch revolutionair en Cubaans guerrillaleider. De bijnaam Che kreeg hij gedurende
zijn verblijf in Guatemala. In Latijns-Amerika wordt de kreet "Che"
gebruikt om iemands aandacht te trekken; het kan vrij vertaald worden als 'vriend'
of 'maat'. "Che" wordt ook gebruikt als bijnaam voor iemand uit
Argentinië.
We
parkeren in het dorp waar een jezuïet Estancia is vandaag dicht en volgens de
vrouw van het VVV wel de moeite waard om een nachtje te blijven en morgen te
bezoeken. Er is ook een mooie wandeling van 10 uur en dan zou je ook condor,s
kunnen spotten. Maar het gaat regenen en behoorlijk ook dus dan veranderen de
wandelpaden in modderpoelen helaas maar dat gaan we dus niet doen.
De
estancia is de moeite waard
Het is een prachtig gebouw
en mooi ingericht. De kerk die ernaast staat is ook geweldig alweer een rose
kerk kweenie!
Het blijft regenen dus we
gaan verder rijden richting Rosario. Onderweg komen we in het dorp Ville Gen
Belgrano een Duitse enclave. Alles
draait hier om de bierfeesten in oktober. Het is niet te geloven wat een onzin
spullen je hier kunt kopen. Nou wij drinken geen bier dus besparen we weer in
ons budget. Chris had een adres gekregen er zou een Nederlander zijn die
hier een camping heeft dus we gaan op zoek naar de plek in de regen.
Mijn humeur daalt per 100 meter en als we het dan vinden slaapt de man! Nou hij
is in ieder geval goed ingeburgerd! We gaan weg want de camping is best duur en
een erg eco/ natuur gehalte.
Als we het dorp uit willen
rijden staat het water al erg hoog op het kruispunt maar Lappie is nu wel wat
gewend en zonder enige moeite rijden we er door. Maar al snel blijkt verderop
dat er wel erg veel regen is gevallen we komen bij een dam en het is er erg
druk met ramptoerisme. Nou ja dan gaan wij ook maar even kijken en het is een
spektakel niet normaal. Het water komt met woest geweld naar beneden. En van de
locale wijst tot hoever normaal het water komt. Er dreigt verder geen gevaar
dus het komt goed.
Woensdag 26 februari
rijden we door naar Rosario.
We parkeren weer op de
zelfde plek om te overnachten net zo als in oktober lekker autistisch bezig! We
bezoeken de man die onze radiator heeft gemaakt
en hij had ons al zien staan en hoopte al op een bezoekje en hij had ons
gevolgd want hij wist het een en ander over onze trip te vertellen. Als we
afscheid nemen krijgen we een flesje wijn mee nou een zeer vriendelijk gebaar.
We gaan op de fiets de stad verkennen. We fietsen van hot naar her om uit eindelijk
het geboortehuis van Che te vinden en
dan komen we gelijk in het mooie
gedeelte van de stad met prachtige gebouwen. Er is een demonstratie met veel
kabaal aan de gang voor een bank gebouw 3 keer raden waar deze demonstratief
overgaat.
We fietsen naar het
monumento nacional a bandera. Daar is de Dakar rally gestart in Januari. Er
blijkt die zelfde avond een concert te zijn van o.a een bekende Argentijnse
zanger.
Het zou de moeite waard zijn om te
komen kijken volgens het VVV. We besluiten om naar Lappie terug te fietsen en
dan Lappie hier op de parkeerplaats te zetten en te blijven slapen. En
inderdaad het is een mooie muzikale avond er wordt gedanst gezongen. Alle
kindjes zijn gewoon mee en slapen op schoot. Heerlijk.
De volgende ochtend als we
weer gaan rijden heeft Chris bedacht dat hij Lappie midden op het kruispunt
voor het monument waar de Dakar rally is gestart op de foto wil. Tuurlijk Chris
zou je in Amsterdam ook op de Dam je
auto stil zetten voor een fotootje!?
Maar als Chris iets in zijn kop heeft................................ En de auto's achter ons zien
de humor er wel van in en steken hun duim op naar Chris.
Van Rosario richting
Gualeguaychu over route der corruptie! En ja hoor aan het eind van de brug
staat er een politie agentje en we
moeten aan de kant! We zijn in overtreding te VEEL licht dwz de grote lampen
boven op. Nou Chris mee het "kantoortje" in en daar draait het dan maar om 1
ding dollars. Chris kan ineens geen Engels,Spaans of wat dan ook. Maar deze man
heeft google translating ook ontdekt en gaat aan de slag. Dan komt er een discussie en Chris is er klaar mee
grist de papieren van het bureau en loopt terug naar Lappie om te vertrekken. Niet
wetende dat ik inmiddels op de wc zit en Chris roept zitten blijven we gaan NU
rijden. Oke ik blijf zitten waar ik zit. In het volgende dorpje zijn we al
geweest en doen bij de zelfde bakker boodschappen en het meisje herkent ons nou
ja Lappie dhu! En zij zegt ook dat de politie erg corrupt is.
We rijden naar
Gualeguaychu waar dit weekeind het carnaval is en bij het VVV doet de vrouw een
poging om Chris vooral van het plan af te brengen om te blijven alles zit vol
nergens plek om te overnachten. Nou in Lappie plek zat dus. En kaartjes voor de
parade? nou vergeet het maar.
We rijden het dorp in en
het is erg rustig we gaan langs het verkoop punt om te horen of er nog plek is
voor de parade. Nou het is vandaag vrijdag en voor maandag nacht zijn er nog
kaarten voor een redelijke prijs en een goede plek. Dus dat betekend nog
minimaal 4 nachten hier blijven. We vinden een redelijk plekje aan de rivier
maar we mogen daar niet blijven staan we zijn te zwaar voor de bestrating nou
ja zeg wat een onzin. We gaan verhuizen naar de overkant.
Midden in de nacht worden
we wakker van een paar randdebielen die dronken naast ons willen parkeren en
dit gaat met veel geschreeuw. Grrrrrrrrr.
Als we zitten te ontbijten
komen weer de marine mannen strak in pak vertellen dat we ook hier niet kunnen
blijven. Nu zijn we het zat en wij vragen en onze Argentijnse vrienden dan? Die
moeten ook weg jaja dat willen we eerst zien als hun verkassen zullen wij ook
gaan. En waar mogen we dan wel staan? Op een grasveld naast het VVV ja dat
vonden wij in eerste instantie ook een prima plek maar dat durfde we niet aan.
Als de buren wakker worden met zo te zien een enorme kater gaan ze weg en wij
volgen. Nou hier moeten we het nog 3 dagen volhouden en dat voor carnaval!
Cordoba
We gaan naar de man die de
as heeft gemaakt heeft en er moet een kleine aanpassing plaatsvinden. We hebben
een adres maar de navigatie doet moeilijk . Nog geen 5 km op pad en kabeng weer
de as er onderuit Chris is er helemaal klaar mee dus naar een dorp en weer
sleutelen. We hebben internet dus ik check even de bankzaken dat ziet er
gunstig. Na lang zoeken vinden we de man en parkeren we voor het huis. De man
gaat aan de slag en om 22.00 is het klaar. Chris is doodmoe van al het gedoe we
eten en gaan slapen. We mogen voor de deur blijven staan.
Het is mooi weer en we
gaan op de fiets naar Cordoba.
Het is een mooie stad en
we belande op een bankje voor de mooiste kerk van Argentinië
Het is zondag dus is er
een kerkdienst en normaal kun je niet zomaar deze kerk bezoeken. Ik bedenk dat
als er een dienst is de deuren gewoon open zijn en ik dus best een kijkje kan
nemen in deze kerk. Ik loop tegen de stroom in naar binnen en inderdaad het is
een prachtige kerk. Chris wacht even tot het wat rustiger is en gaat toch even
kijken.
Bij het vvv kantoor halen
we een plattegrond. Omdat het zondag is,is er niet zo veel verkeer dus kunnen
we makkelijk fietsen. In het museum komen we een collectie van Pat Andrea een
Nederlandse kunstenaar tegen dat is grappig nooit van de man gehoord en nu
hangt het zo voor mijn neus. Hij is geboren in Den Hague, huh waar oh Den Haag!
Het is een mooi museum de moeite waard. Dan gaan we naar de wijk waar een
marktje is waar oude spulletjes worden verkocht. Geweldig echt zo,n Hippie
gebeuren.
Ik noem deze mensen
wierrook snuivers dat is niet rottig bedoeld maar het zijn mannen met lange
dreadlocks en gekke mutsjes op. Vrouwen in lange jurken en een beetje zweverig
dus vandaar wierrook snuivers.
Er wordt van alles
verkocht sieraden , oude zooi en zelf kitten's en puppy's oh shit doorlopen. Er
wordt ook muziek gemakt gewoon midden op straat, boxen aan een generator en
spelen maar. We blijven even luisteren dit is echt geweldig ik weet nu al dat
dit een van de dingen is die we gaan missen in Nederland waar het land van
regeltjes op zijn top is. We moeten in het donker terug fietsen en maar goed
dat we de tom tom mee hebben.
We nemen afscheid van ons
logeer adres en gaan richting Alta Gracia zou een leuk interessant dorp moeten
zijn.
Eerst langs Villa Carlos
Paz zou geweldig dorp moeten zijn nou het is erg toeristisch wij lopen een
rondje en zijn er snel klaar mee.
We lunchen en rijden naar
Alta Gracia waar het geboorten huis van Che Cuevara staat Vandaag is de entree
gratis nou dat is fijn betekend wel dat het druk is maar we wachten in Lappie
even tot de bus met toeristen weg is en gaan dan naar binnen. Het is een klein
huis en of je nou gecharmeerd bent van deze man of niet altijd interessant om
rond te kijken.
Het maakt best indruk op
ons zo in het huis rond te lopen waar toch een legende heeft gewoond.
Beroemdste
foto van Guevara, genomen in 1960 tijdens de begrafenis van de slachtoffers van
de ramp met La Coubre
Ernesto Guevara beter bekend onder de naam Che Guevara, was een Argentijns marxistisch revolutionair en Cubaans guerrillaleider. De bijnaam Che kreeg hij gedurende
zijn verblijf in Guatemala. In Latijns-Amerika wordt de kreet "Che"
gebruikt om iemands aandacht te trekken; het kan vrij vertaald worden als 'vriend'
of 'maat'. "Che" wordt ook gebruikt als bijnaam voor iemand uit
Argentinië.
We
parkeren in het dorp waar een jezuïet Estancia is vandaag dicht en volgens de
vrouw van het VVV wel de moeite waard om een nachtje te blijven en morgen te
bezoeken. Er is ook een mooie wandeling van 10 uur en dan zou je ook condor,s
kunnen spotten. Maar het gaat regenen en behoorlijk ook dus dan veranderen de
wandelpaden in modderpoelen helaas maar dat gaan we dus niet doen.
De
estancia is de moeite waard
Het is een prachtig gebouw
en mooi ingericht. De kerk die ernaast staat is ook geweldig alweer een rose
kerk kweenie!
Het blijft regenen dus we
gaan verder rijden richting Rosario. Onderweg komen we in het dorp Ville Gen
Belgrano een Duitse enclave. Alles
draait hier om de bierfeesten in oktober. Het is niet te geloven wat een onzin
spullen je hier kunt kopen. Nou wij drinken geen bier dus besparen we weer in
ons budget. Chris had een adres gekregen er zou een Nederlander zijn die
hier een camping heeft dus we gaan op zoek naar de plek in de regen.
Mijn humeur daalt per 100 meter en als we het dan vinden slaapt de man! Nou hij
is in ieder geval goed ingeburgerd! We gaan weg want de camping is best duur en
een erg eco/ natuur gehalte.
Als we het dorp uit willen
rijden staat het water al erg hoog op het kruispunt maar Lappie is nu wel wat
gewend en zonder enige moeite rijden we er door. Maar al snel blijkt verderop
dat er wel erg veel regen is gevallen we komen bij een dam en het is er erg
druk met ramptoerisme. Nou ja dan gaan wij ook maar even kijken en het is een
spektakel niet normaal. Het water komt met woest geweld naar beneden. En van de
locale wijst tot hoever normaal het water komt. Er dreigt verder geen gevaar
dus het komt goed.
Woensdag 26 februari
rijden we door naar Rosario.
We parkeren weer op de
zelfde plek om te overnachten net zo als in oktober lekker autistisch bezig! We
bezoeken de man die onze radiator heeft gemaakt
en hij had ons al zien staan en hoopte al op een bezoekje en hij had ons
gevolgd want hij wist het een en ander over onze trip te vertellen. Als we
afscheid nemen krijgen we een flesje wijn mee nou een zeer vriendelijk gebaar.
We gaan op de fiets de stad verkennen. We fietsen van hot naar her om uit eindelijk
het geboortehuis van Che te vinden en
dan komen we gelijk in het mooie
gedeelte van de stad met prachtige gebouwen. Er is een demonstratie met veel
kabaal aan de gang voor een bank gebouw 3 keer raden waar deze demonstratief
overgaat.
We fietsen naar het
monumento nacional a bandera. Daar is de Dakar rally gestart in Januari. Er
blijkt die zelfde avond een concert te zijn van o.a een bekende Argentijnse
zanger.
Het zou de moeite waard zijn om te
komen kijken volgens het VVV. We besluiten om naar Lappie terug te fietsen en
dan Lappie hier op de parkeerplaats te zetten en te blijven slapen. En
inderdaad het is een mooie muzikale avond er wordt gedanst gezongen. Alle
kindjes zijn gewoon mee en slapen op schoot. Heerlijk.
De volgende ochtend als we
weer gaan rijden heeft Chris bedacht dat hij Lappie midden op het kruispunt
voor het monument waar de Dakar rally is gestart op de foto wil. Tuurlijk Chris
zou je in Amsterdam ook op de Dam je
auto stil zetten voor een fotootje!?
Maar als Chris iets in zijn kop heeft................................ En de auto's achter ons zien
de humor er wel van in en steken hun duim op naar Chris.
Van Rosario richting
Gualeguaychu over route der corruptie! En ja hoor aan het eind van de brug
staat er een politie agentje en we
moeten aan de kant! We zijn in overtreding te VEEL licht dwz de grote lampen
boven op. Nou Chris mee het "kantoortje" in en daar draait het dan maar om 1
ding dollars. Chris kan ineens geen Engels,Spaans of wat dan ook. Maar deze man
heeft google translating ook ontdekt en gaat aan de slag. Dan komt er een discussie en Chris is er klaar mee
grist de papieren van het bureau en loopt terug naar Lappie om te vertrekken. Niet
wetende dat ik inmiddels op de wc zit en Chris roept zitten blijven we gaan NU
rijden. Oke ik blijf zitten waar ik zit. In het volgende dorpje zijn we al
geweest en doen bij de zelfde bakker boodschappen en het meisje herkent ons nou
ja Lappie dhu! En zij zegt ook dat de politie erg corrupt is.
We rijden naar
Gualeguaychu waar dit weekeind het carnaval is en bij het VVV doet de vrouw een
poging om Chris vooral van het plan af te brengen om te blijven alles zit vol
nergens plek om te overnachten. Nou in Lappie plek zat dus. En kaartjes voor de
parade? nou vergeet het maar.
We rijden het dorp in en
het is erg rustig we gaan langs het verkoop punt om te horen of er nog plek is
voor de parade. Nou het is vandaag vrijdag en voor maandag nacht zijn er nog
kaarten voor een redelijke prijs en een goede plek. Dus dat betekend nog
minimaal 4 nachten hier blijven. We vinden een redelijk plekje aan de rivier
maar we mogen daar niet blijven staan we zijn te zwaar voor de bestrating nou
ja zeg wat een onzin. We gaan verhuizen naar de overkant.
Midden in de nacht worden
we wakker van een paar randdebielen die dronken naast ons willen parkeren en
dit gaat met veel geschreeuw. Grrrrrrrrr.
Als we zitten te ontbijten
komen weer de marine mannen strak in pak vertellen dat we ook hier niet kunnen
blijven. Nu zijn we het zat en wij vragen en onze Argentijnse vrienden dan? Die
moeten ook weg jaja dat willen we eerst zien als hun verkassen zullen wij ook
gaan. En waar mogen we dan wel staan? Op een grasveld naast het VVV ja dat
vonden wij in eerste instantie ook een prima plek maar dat durfde we niet aan.
Als de buren wakker worden met zo te zien een enorme kater gaan ze weg en wij
volgen. Nou hier moeten we het nog 3 dagen volhouden en dat voor carnaval!
Punthoofd.
Chris kan de oorzaak van
de uitval verlichting niet vinden. We hebben via internet hulp gevraagd maar
alle pogingen lukken niet. Nu we toch een douche in de buurt hebben bedenk ik
dat Chris mijn haar wel even kan verven. Voor het beeld: we staan op een parkeerplaats
waar dagjes mensen heen komen om het park te bezoeken en staan wij daar Chris
met verhit hoofd al sleutelend aan Lappie en ik met mijn hoofd in de verf.
Via facebook blijven we op de hoogte van de
winterspelen. Zo jammer dat we er helemaal niets van hebben gezien er ligt hier
niemand waker van schaatsende Nederlanders. Om 13.30 geeft Chris de moed op we
gaan rijden en zorgen gewoon dat we voor het donker stoppen.
We willen via een omweg
naar Cordoba rijden want op deze route zou nog veel te zien zijn. Maar na 25 km
komen we bij de afslag en dan mogen we niet verder weg afgesloten door de
regen. Dus weer terug. Het is behoorlijk benauwd geworden. We slapen in een
klein dorpje en Chris vraagt aan een politieman of er een winkel of iets is
waar we het probleem van de verlichting kunnen oplossen. Nu eerst maar eens
eten en slapen morgen weer een dag. Er komt en hondje kijken en deze valt wel
in de categorie meenemen. Als ze er morgen nog is...........
We zijn vroeg en Chris
denkt nu dat hij het gevonden heeft maar durft niet echt wat te doen bang dat
de heleboel eruit klapt. Ik zeg joh heb vertrouwen gewoon doen. En dan hoor ik
YES en het is opgelost. We gaan na het ontbijt weer op pad. Het is erg benauwd
en er zal nog wel een buitje vallen. Onderweg eten we een kippetje van de gril
en hebben weer veel bekijks met Lappie. Onderweg naar Capilla del Monte krijgen
we een bui niet normaal de automobilisten gaan langs de kant schuilen bang voor
de deuken van de hagelstenen. In het dorp parkeren we bij een parkje en wachten
tot de regen over is. Het is een erg leuk dorp er lopen veel hippies rond en er
is hier ooit een buitenaards wezen geland! Nou zal wel maar het is een
geweldige marketing stunt. Je kan van alles met de afbeelding van het groene
mannetje kopen geweldig! Elke avond is er een handygraft marktje in het park
pal voor onze deur. Als we langs een open garage deur lopen raakt Chris aan de
praat met Marcello die een auto aan het restaureren is. Spreekt perfect Engels
nou dat gaat wel effe duren. Ik zie een geweldig bouwval staan en zie er wel een hotel in. Dat
ziet het hele dorp volgens Marcello en ik kan als buitenlander niet eens 1
steen kopen laat staan een huis. Nu moet er ook voor de as van de ventilator
een oplossing worden gevonden en Marcello kan ons helpen.
We moeten dus nog een
dagje blijven we brengen de was weg en gaan aan de wandel. Er is een berg die
op een schoen lijkt. En er is ook een dam en de uitzichten hier zijn prachtig.
We lunchen bij Lappie en we zijn hier zo midden in het dorp net een
kermisattractie ik ga een stukje verderop zitten ik ben er wel effe klaar mee
met 100 keer de zelfde vragen. Nog maar een rondje dorp er zijn veel leuke
winkeltjes. We vinden dit een geweldige stek hier is het nog niet eens zo gek
om te wonen. De hippies komen weer naar het marktje om te verkopen en er komt
ook en groep op de fiets aan die geweldig versierd zijn en ze vervoeren hun
hele hebben en houwe. Ik ga het maar eens van dichtbij bekijken. We raken aan
de praat en als ze er dan achter komen dat wij van die geweldige auto zijn
krijgen we 2 dikke zoenen. Ze hebben ook een kindje van 6 maanden bij zich die
nog heerlijk borstvoeding krijgt goedkoper kan niet. Er zijn er een paar als
clown geschminkt maar de business is slecht. Dus ze vertrekken maar weer, waar
naar toe geen idee maar ik vind ze wel geweldig maar met ze ruilen nee voor
geen goud. Chris gaat de as ophalen ik ga liggen lezen en val in slaap.
Nou tijd om te vertrekken
na het ontbijt.
Nou Chris heeft een ander
plan we zijn uitgenodigd om vanavond te komen eten bij Marcello. Dus we blijven
nog een dagje. We gaan de buurt verkennen Eerst naar een natuurlijk zwembad zo
warm als het was zo fris is het nu jammer want dit is een geweldige plek om te
zwemmen. Er wordt hier ook vis gekweekt
we mogen het nu niet bekijken want het onweert een beetje en de vissen zijn van
slag. We krijgen de rondleiding van een grietje van 11 jaar die perfect Engels
spreekt. Haar vader vind het erg belangrijk dat ze Engels praat nou ze mag erg
blij zijn met zo,n vader. We spreken onze lof over hem uit. Ze gaat naar een
speciaal onderwijs waar ze 3/4 uur per dag Engels krijgt en dat is denk ik alleen voor de rijkere
Argentijnen weggelegd dit grietje komt er wel. We rijden terug naar het
dorp en we krijgen weer enorme regen. We
gaan lunchen en een film kijken en wachten tot het droog wordt. En dan begint
de zon te schijnen en lijkt het net of er niets gebeurd is. We gaan de kloof
maar eens bekijken waar het ruimteschip is geland. Het is een mooi plaatje waterval met rotsen mooi riviertje prachtig.
We gaan maar eens naar
onze eetafspraak. We worden hartelijk ontvangen ze wonen in een prachtig huis
en we krijgen een rondleiding. De tuin is een bende het zwembad is lek en het
onkruid staat hoog. Mooi klusje voor Chris!
Er is nog een huisvriend
en de doktor komt ook nog effe tijdens zijn dienst een drankje doen! Hij heeft
wel pillen voor de jeuk die de muggen bulten veroorzaken. Het is echt zo'n
doktor uit een romannetje knappe vent op leeftijd en heeft 8 kinderen! Even later
komt er nog een vriendin langs geweldig mens heeft 10 jaar in De USA gewoond.
We krijgen allebei een cowboy hoed mee hiha die ze aan hun klanten uitdelen als
ze op pad gaan ze organiseren 4x4 reizen door Z.A (dit is wel voor mensen met
geld erg luxe allemaal. ) Het is dus ook niet zo gek dat we wat reizen betreft
een klik hebben. Wat een lieve mensen.
We nemen afscheid maar via facebook gaan we contact houden.
Op zoek naar een bergje van 6959 meter hoog.
Na een onrustige nacht
midden in het dorp eerst ontbijt kopen en dan naar de berg met 7 kleuren. Vroeg
in de ochtend moet dit een mooi plaatje opleveren. Dus we ontbijten aan de voet
van de berg. De rit ernaar toe is prachtig. We moeten wel een beetje smokkelen
met tellen want 7 kleuren heeft deze berg niet echt. Na het ontbijt gaan we
richting de hoogste berg van Argentinië. Eerst langs de Inca brug dit moet erg
spectaculair zijn volgens de reisboeken. Nou dan weet ik het wel dan zullen wij
het wel weer minder vinden. Het is erg toeristisch opgezet. Eeuwen geleden
kanaliseerde de Inca,s het water van de
vulkaan dat mineralen bevatte, waardoor deze zoutbrug werd gevormd. Nu
kun je het van een afstandje bekijken.
We rijden een stukje terug om naar het
begraafplaatsje te gaan waar de omgekomen bergbeklimmers van de Aconcagua liggen begraven. Ik vindt dit erg
indrukwekkend er liggen schoenen, sjaaltjes, klimmateriaal enz. Lichamen liggen
er bijna niet want die zijn nooit gevonden het is 1 groot monument voor de bergbeklimmer
en zo blijkt het een erg gevaarlijke berg te zijn.
Maar wat wij ons
afvragen waar is die berg dan.....? Want als er iets het hoogst langst breedst is
in Argentinië dan wordt er over het
algemeen erg hysterisch overgedaan en nu zien we niets. Ik trek de conclusie
dat we iets echt over het hoofd zien. Ja een berg van 6959 meter hoog. Dan komt
er een politieman aanrijden en we gaan maar eens vragen waar de berg is. Nou we moeten nog een stukje doorrijden na
de Inca brug en komen dan op een parkeerplaats waar we de berg kunnen zien.
We slapen op de
parkeerplaats aan de voet van de berg die gesloten is! Ik ga koken en het is
koud dus we gaan lekker een film kijken Amor erg indrukwekkend. Hier is het
muisstil dus we slapen heerlijk.
We gaan geen hysterische
wandeling maken want die duurt wel een paar uur en ik heb stijve knieën van het
paardrijden. Dus een rondje van 45 min is genoeg je hebt wel prachtig uitzicht
op de berg. Hij ligt een beetje verstopt. We drinken koffie op de parkeerplaats
en we blijven maar kijken naar de berg
mooi plaatje. We rijden terug naar het dorp en moeten tanken en water scoren er
is wel een kraan maar dan moeten achterste voren langs tankende auto,s naar de kraan we gokken erop en hopen op
alweer een beetje sympathie van de Argentijnen omdat Lappie de show steelt doet
niemand moeilijk en snapt iedereen dat we water nodig hebben! Dan boodschappen
doen maar 17.00 gaan de winkels pas open nou dan wordt het ook te laat om door
te rijden dus we wachten we bij een restaurant waar decor stukken te zien zijn
van de film 7 jaar in Tibet die hier in de buurt is opgenomen. Dan spreekt een
Nederlands echtpaar ons aan en we raken aan de praat. Nou Chris praat ik
bekommer me om een hond een teefje die met een enorme dikke buik op de stoep
ligt te puffen. Ik vrees dat we zo de puppies moeten opvangen! Ik geef het
beest eten en drinken. Dan komt er ook een Nederlandse backpakker aan
Andre en zo belande we op het terras en
hebben het gezellig. We gaan samen met Andre boodschappen doen en hij wacht bij
de camper op zijn taxi naar het hostel. Na het eten komt de jongen van de avond
ervoor met zijn vriendin effe langs zij is erg geïnteresseerd in de fietsen.
Chris haalt ze eraf en zij gaat rondjes op het plein fietsen.
Richting Mendoza
Eerst eens kijken waar 7
years in Tibet is opgenomen. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen. In Tibet zelf mochten ze
niet filmen dus is er voor deze locatie gekozen en met de besneeuwde toppen van
de Aconcagua op de achtergrond. Hier zijn ook tekeningen van Indianen gevonden
we gaan naar het parkje en zien de tekeningen op de rots toch weer anders als
de andere tekeningen die we al hadden gezien. We moeten de zelfde we terug rijden
om weer op de route te komen. Chris had een bord Camping en we spreken
Nederlands zien staan. Zo nieuwsgierig als we zijn gaan we kijken. Nou camping
is een ruim begrip er komt een oudere man naar ons toe die een oude versleten
joggingbroek half op zijn kont heeft hangen. We stappen de camper uit en maken
een praatje met de man die een Belg blijkt te zijn hij heeft over de halve
wereld gewoond en lange tijd in Zuid Afrika en hij verteld een aantal verhalen.
Er is ook een vriend een Marokkaan die gedag komt zeggen. Het gesprek komt op
Marokkaans koken en ik zeg wil je wat Marokkaanse kruiden hebben? Ja hoor en
dat tover jij zo uit de camper! Inderdaad ik kom met een zakje terug lopen,
weer iemand blij.
We vertrekken en een
stukje verderop is een hondenrace aan de gang we gaan kijken en doen gelijk een
bakkie. Wat kunnen die honden hard lopen en er gaat behoorlijk wat geld in
omloop. De bbq staat aan en het is een gezellige boel zo voor de zaterdag. We
rijden door naar het park waar we naar de sterren kunnen kijken. Het is erg
warm geworden en een stof niet te geloven. We kunnen om 21.30 naar de sterren
kijken we rijden in het donker het pad omhoog komen op een kleine parkeerplaats
aan en moeten dan in een file de rest van het pad rijden. Dit kun je ook
gemakkelijk lopen maar daar wordt je moe van! We lopen naar een platvorm waar
de telescopen staan Voor 3 euro p.p mogen we door de telescopen kijken. Vanwege
de vakantie tijd is het best druk maar we kunnen allemaal wel een paar keer
kijken. We zien de Maan,Yewelbox, Jupitur Sarturnes. Wel bijzonder om door zo,n
klein gaatje zo ver te kunnen kijken. We
gaan tevreden terug naar de parkeerplaats om te overnachten. We drinken nog wat
met onze Duitse buurtjes.
De volgende ochtend rijden
we eerst naar de andere uitkijkpost blijkt daar een mega telescoop te zijn en
mogen we het bekijken en in het Spaans krijgen we uitleg. Nu baal ik ervan dat
mijn / ons Spaans niet goed is om het allemaal te begrijpen.
We rijden naar Barreal
daar zou een mooie schone camping zijn nou met ons verwachting patroon is 0 dus
valt alles mee.
Het is een geweldige plek. Zwembad, schone nou
brandschone douches en heet water. We gaan hier de boel eens even
reorganiseren. Want ripio's rijden is leuk maar het stof zit overal. Dus alles
uit Lappie en het stof verwijderen. Wat een klus. De andere campinggasten
kijken ons aan of we gek geworden zijn. Ik ga maar ook een was doen en na 4 uur
springen we oververhit het zwembad in en daarna doe ik een slaapje in de
hangmat dit zou vakantie moeten zijn!
De volgende dag gaan we op
de fiets naar het dorp om brood en vlees te scoren dit lukt gelukkig het is een
klein dorpje met 2 kleine supermarkten er is niet veel te krijgen en dat heeft
ook te maken met de inflatie er wordt gewoon niet veel ingekocht. Terug op de
camping nog maar een was en Chris promoveert tot zwemleraar. Zwemmen kunnen de
kinderen hier niet ja een beetje poedelen dus een zwemlesje is geen overbodige
luxe. Nou is dit weer geen bron van inkomsten want er zijn hier niet zoveel
zwembaden jammer!
Dan komt er een grote
groep aan met kinderen uit het dorp die gebruik van het zwembad enz mogen
maken. Als dat maar goed gaat.
We blijven nog een extra
dagje halen nog wat lekkers bij de bakker en houden een rustdagje voor zover
wij dat kunnen.
Woensdag 12 februari
We rijden naar San Juan
mooie route het is erg warm en we zoeken een plekje onder de bomen van het
park. De stad valt een beetje tegen we gaan op de fiets maar het is al snel
donker en het begint te regenen.
We zijn in
de buurt van het bedevaartoord Oratorio
de la Difunta Correa. Hier zou tijdens de oorlog een vrouw op zoek zijn naar
haar man. Ze nam haar baby mee en ze raakte al snel door haar water en voedsel
voorraden heen ze overlijd maar de baby blijft in leven door de borstvoeding.
Paar dagen later wordt ze gevonden. Nu is deze plek een soort Lourdes geworden.
Er is een trap van 73 treden die sommige op hun knieën nemen. Er wordt van
alles achtergelaten nummerplaten,trouwjurken, schrijfmachines, gewonnen bekers
van div sportclubs machete van huizen enz enz . er is een museum met wat
hoogtepunten. We zijn eigenlijk best wel onder de indruk. We laten ook ons
nummerbord van Lappie achter en ik bind mijn armbandje van A Sisters Hope aan
een paal vast. Elk geofferd voorwerp symboliseert wat de milde schenker van de Difunta
Correa wil. En of dit nou echt ooit is gebeurd of een geweldig verhaal is het
is erg indrukwekkend. We kopen 2 lintjes voor in de
Volvo en de
cabrio te hangen het zou ons moeten beschermen waarvoor?
We twijfelen erg of we
naar het park Valle de la Luna gaan. Er is erg slechte info over de prijzen en
hoe je er in mag wel niet met eigen auto. We besluiten om toch maar te gaan
want de kans dat we hier ooit terug komen is klein achteraf zou dit wel eens
een verkeerde beslissing zijn maar achteraf is een koe in zijn kont kijken zoals
Chris zegt.
Nou we komen dus aan in
het dorpje Valle Fertil piep klein niets te beleven uitgangspunt naar het park.
We parkeren langs het water en ik ga koken. Chris gaat voor zijn fatsoen nog
even aan de brandweermannen vragen of het oké is om hier te slapen en geen
probleem. Mijn rijst is lekker aan het koken als Chris terug komt met de
mededeling dat we toch moeten verhuizen!? Hoezo? Nou het water kon wel eens
hoger komen. Ja hoor nou het zal wel meevallen. De rijst is afgegoten en Chris
gaat toch Lappie op een hoger level parkeren.
Er komen wel veel
dorpbewoners kijken naar de rivier die zo blijkt al jaren geen water heeft
gehad. Nou laten we dan de zandzakken maar gaan vullen zeg ik nog
lachend..........................
Midden in de nacht en het
regent het nog steeds gaat Chris plassen en hoor ik ineens OMG
Monique het water staat
bijna aan de trap van Lappie. En waar we eerst stonden is nu ook rivier dus
toch! Nou we gaan maar naar het dorp en weg bij het water. Het hele dorp is
onder gelopen want riool kennen ze niet. Nou we staan voorlopig goed midden in
het dorp. Nog maar even slapen.
Als we wakker worden
blijkt het dorp in rep en roer. Het water is zo hoog dat we het dorp niet
kunnen verlaten de weg is een rivier geworden. Er is geen water en stroom in
sommige huizen. Het park is ook nu ook gesloten voor een paar dagen want de
grond is te zacht door de regen en er kan niet overheen gereden worden. We zijn
niet de enige die gestrand zijn er zijn
Duitse motorrijders een Frans stel met huurauto een stel uit Buenos Aires deze moeten een politie verklaring scoren om
zo aan hun baas te laten zien dat ze hier gestrand zijn en dus geen gedoe
krijgen. Omdat we zo voor het VVV kantoor staan komt iedereen effe buurten. We
kunnen stroom pakken van een markt kraampje en we hebben nog net water genoeg. Ik
ga maar eens de blog bijwerken en Chris gaat de route terug lopen want zijn
crocs is tijdens de verhuizing van het wiel gevallen. Na 1 uur komt hij terug,
gevonden! De rivier is op zijn hoogste punt en we zitten voorlopig vast. Ik ga
maar naar de kapper.
We hebben een hond op visite die de botjes op
komt eten. Laat in de middag is er een huwelijksvoltrekking in de kerk we lopen
erheen om te kijken onze hond loopt mee de kerk in en gaat naast ons liggen!
Blijkt heel normaal te zijn hier want als het bruidspaar de kerk verlaat moet
het over een Herder heen stappen die midden in het gangpad ligt te slapen!
Na 2 dagen slaat de
verveling toe maar we hebben eten en drinken en zijn veilig want zo blijkt het
gebied waar we doorheen zijn gereden op weg hier naar toe is niet veel over. De
weg is verwoest en er zijn huisjes verdwenen. In Bolivia zijn 50.000 mensen
geëvacueerd nou dan hebben wij niets te klagen.
Er wordt wel gemopperd
over de slechte info die wordt gegeven maar ja dit komt 1 keer in de 20 jaar
voor dus ze zijn nergens op voorbereid. Er wordt wel drinkwater uitgedeeld. Er
is en jongen in het dorp die sieraden knoopt ik laat mijn steen die ik aan het
eind van de wereld heb gevonden aan een ketting knopen. Chris heeft ook nog een
steen voor aan een ketting.
Maandag 17 februari begint
Chris zich te ergeren en gaat mopperen bij de politie in zijn allerbeste Spaans
nou zijn lichaamstaal zegt genoeg dus ze
snappen het meteen. Maar voorlopig kunnen we niet weg. De Fransen zijn ook gaan
kijken bij de weg en komen hopelijk met nieuws terug. Maar er gebeurd niets.
Dan komt er een tractor naast ons staan en die heeft zo blijkt de stenen van de
weg geschraapt en hij verbaasd zich dat wij nog niet weg zijn! Pardon!? Het
water is gezakt en met Lappie kunnen we oversteken en de personen auto"s kunnen
op een vrachtwagen naar de overkant. Nou dan gaan we maar eens kijken. Er staat
een lange rij te wachten ook de Fransen en de motor rijders om over te steken en als wij aan komen rijden
dan komt wordt er gelijk gebaard kom maar jullie kunnen er zo doorheen.
Nou ho effe eerst maar
eens kijken Chris vindt het helemaal leuk die denkt zo daar hebben we Lappie
voor gekocht voor dit soort acties.
Ik moet voor fotograaf en
cameravrouw functioneren. Chris is er helemaal klaar voor en rijdt resoluut op
het water af ik zit met een hartslag van 300 en dichtgeknepen billen en doe een
poging om te filmen. Ik krijg het helemaal Spaans ( of liever Argentijns)
benauwd als Chris vlak voor het einde en het lastigste stuk zegt o shit zit in
zijn derde versnelling ipv de tweede oh neee als we nu stil komen te staan.
Maar Lappie is sterk genoeg en hup we zijn aan de overkant. We zetten Lappie aan de kant en
gaan kijken naar het water en Chris zegt zou ik nog een keer gaan kun jij vanaf
deze kant filmen mijn blik zegt waarschijnlijk genoeg. Mafkees!
De rest van
de rit loopt beter en we komen uiteindelijk bij het parque nacionalde
Tamlampaya. Daar mogen we niet met eigen vervoer in en de entree is behoorlijk
hoog. We gaan wel gelijk mee want voor de volgende dag wordt regen voorspelt.
Chris vindt het busreisje helemaal niets maar het park is prachtig. We gaan
door de canon de rotsformaties zijn spectaculair. Onderweg stoppen we voor een
hapje en een drankje. We hebben goed de tijd om mooie foto,s te maken. Op de
parkeerplaats blijven we slapen er is een camping en een douche en een
buitenkraan om water te vullen en internet. Dan blijkt de verlichting van
Lappie het niet meer te doen zou wel door het waterballet komen.
27januari
Vandaag richting Zapatle. Het begint wel warmer te worden dus we rijden tot een uur of 4 en dan duiken we de rivier in. Geweldig plan van Chris we blijven hier maar een nachtje staan. Ik ga wassen ook een geweldig plan alleen zitten hier hele kleine insecten en die steken me helemaal lek. En ik blijk zo allergisch als wat te zijn dus het worden mega bulten en jeuken niet normaal.
Na een hele mooie route komen we aan in Caviahque. Piep klein dorp met een meer en een mooie vulkaan die nog actief is . Er ligt nog ijs op de top. We gaan met Lappie een stuk richting de vulkaan en maken een paar gekke foto’s. Er zijn hier ook thermas baden we gaan maar eens kijken hoe dat werkt.
We gaan op de camping staan en dan blijkt dat we eerst naar de dokter moeten die ons dan adviseert welke baden en kuren goed zijn voor ons. Voor mijn muggenbulten is een groenbadje wel goed!
We snappen niet helemaal hoe het schema van de dokter werkt maar en spreekt een dokter Engels en dan wordt het wel wat duidelijker. We hebben 3 kuurtjes en er moet 3 uur tussen de kuren zitten en dan mag je wel in het groene zwembad 20 minuten zwemmen/ dobberen! Nou de zwavel lucht is wel erg aanwezig en als we in de modderpoel gaan blijft de lucht dagen in mijn neus zitten. Maar voor mijn bulten is het goed de jeuk wordt minder. Na 2 dagen kuren zijn we er wel klaar mee en het is slecht weer geworden dus lekker bij het zwembad in de zon liggen is er niet meer bij het is nu koud en regen.
We rijden naar Chos Malal we nemen de rippio en komen eerst langs een mooie waterval het regent nog steeds en het is koud. Wat een temperatuur verschillen toch steeds.
We blijven in het Nationale park voor de vulkaan slapen en het is hier zo stil bijna eng.
De volgende dag vervolgen we de rippio 20 / 30 km per uur halen we net het is een slechte weg maar wel erg mooi . In Bardas Blancas gaat Chris de grot in ik blijf buiten na mijn Marokkaanse grot bezoek ben ik genezen. En volgens Chris achteraf een hele wijze beslissing
Het waait hier wel enorm dus we rijden door naar Malarque. We vinden een prima plek bij de YPF ( het benzine station waar we nu aandelen in hebben!)We lopen nog een rondje dorp en gaan dan slapen. Om 3 uur in de nacht schrik ik wakker wat de fuck……………. Staat er nu echt een auto naast ons met de muziek op discovolume? Nee wat blijkt de tent aan de overkant van de straat is een discotheek en dat begint hier om 3 uur.
We zijn niet fit als we wakker worden eerst maar eens boodschappen doen. We rijden via een rippio naar San Rafael. Er zijn hier kraters in de grond waar water in staat zou bijzonder moeten zijn we rijden er heen en de weg is prachtig. Het is inderdaad een gek gezicht die grote gaten met water gevuld. Er is ook een lagune een stukje verderop en daar is het water zo helder en met het zonlicht en de waterplanten krijg je wel een heel mooi effect.
In San Rafael zoeken we een rustig plekje op we parkeren voor het politiebureau in een parkje. We krijgen bezoek van een heel schattig hondje deze wil ik wel meenemen.
Chris wil hier ook graag raften dus we gaan maar eens op zoek hoe dat werkt. We moeten een stukje terug rijden langs de rivier en daar kun je boeken. Chris kan meteen mee nou dat is mooi. Volgens Chris is dit ook wel wat voor mij maar ik ga echt niet mee vind daar niets aan. We gaan op een vrije camping staan nou prima plek alleen maken de Argentijnen er een zooitje van maar ja als er geen toiletten zijn………… Ben zo blijk met mijn eigen potje in Lappie en mijn warme douche. Er is ook een groep jongeren die hier een beetje rond hangen en hun armbanden en kettingen proberen te verkopen. Ze maken mooie sieraden en het is een speciale knoop techniek ik krijg privé les. Ga thuis ook maar eens proberen. Dan zien we dat het meisje een enorme wond aan haar pink heeft en dat ziet er niet best uit. Daar moet ze wel mee uit kijken maar ja geld voor een zalfje is er niet wel voor drank en sigaretten. Dus ik maak kamille thee om de vinger te weken, we geven haar zinkzalf met pleisters en een stuk zeep.
Chris heeft gezien dat je ook kunt coolrivieren! Je gaat dan op een band de rivier af hij vindt het geweldig. Ik blijf bij Lappie en heb internet en spreek een poosje met Bo.
We rijden richting Uspallata hier zou je condors kunnen zien maar echt heel duidelijk staat het niet in het boek. We rijden een boeren pad op waar wel een bordje hangt met de naam van het park. 3 Hekken kunnen we open maken maar het vierde hek zit met 2 sloten dicht. Nou het is al laat en we gaan hier koken en slapen tussen de koeien.
De volgende ochtend zien we wel condors vliegen maar niet heel dichtbij. Net als we besluiten om terug te gaan komt er een auto aan. En daar zitten 2 Nederlanders in die gaan paardrijden en naar de condors gaan kijken. Oh ja dat was ons plan ook! Maar zij hebben een privé tour geboekt volgens de man. Nou de Nederlanders vinden het wel gezellig als wij ook mee gaan. En voor ik het weet zit ik op het braafste meisjes paard van de stal! Ik had ook al 10 keer gezegd dat ik heeeeel bang ben voor paarden laat staan er ooit had opgezeten. Maar onze gids een geweldige vrouw verzekerd mij dat er niets kan gebeuren en ik hoef niet te sturen ze weet de weg. Mijn paard heet Cappuccino. Nou ik krijg wel medelijden met het beest je zou maar op pad moeten met zo’n angsthaas op je rug. De gids zegt ook ze voelt je angst dus ze doet erg voorzichtig. Ik krijg een paar aanwijzingen en dan ga ik het zelfs leuk vinden! Maar het eerste stuk zo op het randje van de afgrond ik kijk maar niet als ik plof voel ben ik er dus afgevallen. We zien ook condors oja daar was het allemaal om begonnen! Na 4 uur ben ik een mooie ervaring rijker. Chris gaat helemaal uit zijn dak en heeft een paar dagen geleden nog gezien hoe ze de koeien drijven dus dat gaat hij ook maar even proberen als we weer terug bij de stal zijn. De Argentijnen liggen in een deuk maar hij stuurt zijn paard toch wel naar links en rechts dus toch talent. Er staat een heerlijke lunch op ons te wachten en we eten samen. Wat een gekke dag Monique op een paard!
We rijden toch nog maar naar Uspallata. Dit is een gek dorp eigenlijk een belangrijk kruispunt. Links ga je naar Chile en de hoogste berg van Argentinië en Punta del Inca. Rechts naar de berg met 7 kleuren. En rechtdoor hebben ze de Film 7 years in Tibet opgenomen.
We blijven hier voor het VVV slapen. We krijgen bezoek van een family die ons huis helemaal geweldig vinden. Ze komen uit B.A en zijn hier op vakantie. Ze gaan eten of we gezellig mee gaan? Nou we zitten nog vol van de lunch van 16.00. Nou dan mee voor de gezelligheid. Oke dat doen we. Ze praten redelijk Engels. Blijkt de vader van het gezin om 24.00 uur jarig te zijn. En dan verrassen wij hem met 4 verjaardag liedjes we zingen uit volle borst in het restaurant en ze liggen in een deuk! Hun assortiment bestaat uit 1 liedje! We nemen afscheid van deze lieve mensen maar blijven via facebook contact houden.
We ontbijten bij de berg met de 7 kleuren dan rijden we naar de Punta de Inca brug en naar de hoogste berg. Alweer een prachtige route ernaar toe. De brug valt een beetje tegen maar wij zijn inmiddels ook wel verwend.
-
Naar Chili terug 16 januari.
Het is druk aan de grens vakantietijd. Argentinië uit is zo gepiept en dan 35 km door niemandsland het is een pittig kolletje 2800 meter. Maar een prachtige weg. Voor de grens van Chile lunchen we eerst want we hebben nog wel wat aan verboden etenswaren. Je mag geen groenten en fruit en vlees meenemen maar wat als ik zakken vol drug mee neem daar hebben ze het niet over! We verstoppen de rest van het eten tussen de vuile was. Het is een zooitje wat er wordt een nieuw onderkomen voor de douane gemaakt en nu zitten ze in een soort containers en daar worden ze niet vrolijk van. Je moet met de auto langs tafels rijden en alles lees ALLES uit de auto halen en het wordt met de hand nagekeken. Normaal gaat dit door een scan maar door de verbouwing is die er niet. De stemming daalt en ik vraag me af hoe wij dat gaan doen Lappie in en uit pakken duurt toch gauw een slordig weekje! We rijden naar de rij en staan recht voor een zeer interessant uitziende beambte. Ik zeg tegen Chris als je nu de auto uit gaat en ons vlaggen bordje aan de voorkant omwisselt van de Argentijnse vlag naar de Chileense vlag kun je nog wel eens punten scoren. En ja het werkt hahaha we mogen uit de rij langs 8 auto’s en worden daar gecontroleerd maar er stappen 2 man achter in Lappie oh shit ze zijn bloedfanatiek om iets te vinden. Maar we hebben altijd iets wat ze mogen vinden en dan zijn ze tevreden. Er is hier ook een dame van de partij en die geeft niet snel op maar het loopt goed af en we mogen door.
We rijden naar het park waar we een vulkaan kunnen zien. Het is behoorlijk warm geworden. Maar ons uitje wordt verpest door enorme insecten die je serieus willen steken. We vinden een mooie plek maar we kunnen niet eens buiten zitten. Je wordt gewoon aangevallen ze gaan op de hor zitten met hun enorme angel zoekend naar mensen vlees. Tjonge nou dat weer. Is het mooi weer prachtige plek kun je niet naar buiten. Dus we blijven in de camper en gaan een film kijken en morgen snel weg hier.
We zijn vroeg wakker en gaan naar Valadivia rijden. Onderweg eten we een patatje met kip om weer wat calorieën te scoren want Chris is echt aan het afvallen. In Valadivia aan gekomen lijkt het erop dat parkeren een drama gaat worden. We rijden naar de pier het drukste gedeelte van de stad. En de parkeerwachter propt ons zo hop tussen 2 auto’s en dan staan we midden in de stad. Wel duur parkeren maar ach voor 1 keer niet zo erg. Er zijn hier een paar zeeleeuwen die op een vlotje voor de pier liggen het zijn luie beesten want ze liggen te wachten op het visafval van de marktkoopmannen wat ze terug gooien in het water. Ze liggen dus bijna met hun bek open vangen het vis en hoeven het alleen nog maar door te slikken! Er is s’avonds een flamingo show buiten op het plein voor ons een buitenkansje om dit zo gratis mee te maken en we genieten ervan.
Chris is erg vroeg wakker en gaat naar de vismarkt ik draai me nog een keer om 7 uur halo ik heb vakantie. Dan komt hij na een half uur opgewonden terug om zijn fototoestel te halen want er is een zeeleeuw op de kade geklommen ?!? Na het ontbijt ga ik mee naar de vismarkt en we kopen heerlijk fruit en zalm en truca. En ik zie nu ook de zeeleeuw hij is met zijn enorme lijf op de kade gekomen zich langs een kilko gewurmd en ligt nu naast de marktkoop op de vis te wachten. De man kijkt niet op of om. Ik lig in een deuk wat een gek beest. Het stadje zelf is niet zo bijzonder. In Chili zijn wel altijd heel veel kledingwinkels en ik koop een broek. De t shirts zijn Chris te klein dat is wel jammer. We kopen dit soort dingen in Chili om onze Argentijnse pesos te sparen maar wel goed op letten want sommige dingen zijn echt duur in Chlie.
We rijden naar het eiland en naar het strand. Het is redelijk weer maar het strand is niet zo spectaculair beetje viezig zwart zand. Dus we parkeren aan de boulevard en we hebben een mooi bankje voor de deur nou zo houden we het wel een dagje uit het is helemaal niet druk maar dat veranderd om 16.00. Er komt een vrouw langs lopen die hier al jaren woont en uit Duitsland komt. We hebben een leuk gesprek met haar. En zij vind het fijn om weer even Duits te praten. De hele dag hebben we bekijks met Lappie en de rondleidingen krijgen een wachttijd van 3 uur! We blijven hier slapen het is niet echt een rustig stekje maar wel veilig.
We gaan vandaag richting Panguipullie een dorp met zo’n naam is een bezoekje waard.
De bierbrouwerij is nog gesloten maar daar missen we volgens mij ook niet zo veel aan.
Onderweg komen we langs kleine dorpjes en hier en daar is er een feest of een marktje. In Panguipullie gaan we aan het meer staan en komen we een Nederlander op een motor tegen en een Belg die hier in de buurt gaat wonen en Nederlandse paarden gaat fokken ik ben het ras even kwijt zo bijzonder moeten zijn. Jammer dat we zijn dorp voorbij zijn anders hadden we even langs gegaan. We worden door een Chileen uitgenodigd om morgen naar zijn huis te komen om te lunchen en Chris begrijpt om de boerderij te bekijken.
Eerst de banden eens checken en dan is er goed internet en blijven we hangen! Dat is echt een pluspunt voor Chili het internet is geweldig en heel snel. We spreken Bo 1 ½ uur hoera voor skype! en kijken de bankzaken na. Dan naar de mensen voor de lunch Nou dit blijkt een gewoon huis te zijn en hij de man die ons heeft uitgenodigd er niet eens te zijn. Nou ja wat een gedoe de vrouw spreekt geen Engels ze is wel erg aardig ze maakt wat te eten klaar en dan lopen we een rondje om het huis Chris geeft haar nog wat tips voor de tuin en dan gaan we weer. Tjonge. Het is wel gaan regenen en koud. We rijden naar Villacria en midden op een rippio breekt de gas kabel. Nee he Chris geeft met de hand gas die laat zich niet van zijn stuk brengen. In het dorp aangekomen kan Chris het provisorische maken door een groter gaatje in het schroefje te boren en de kabel om te draaien.
Dinsdag 21 januari
Naar Pucon daar zou een geweldige mooie vulkaan te zien zijn. Maar we rijden helemaal naar boven maar door de mist en de regen geen vulkaan te zien. Maar de route is wel mooi. De berg af laat Lappie wel erg veel witte rook zien. Wij weten niets van het kiezen van een nieuwe Paus dus een beetje paniek als het de kleppen maar niet zijn . Maar na 1 uurtje stil staan is de rook weer om Lappies hoofd verdwenen .We gaan naar het dorp het is hier wel erg toeristisch echt iets voor ons! Je kan hier wel raften dus Chris boekt voor morgen. We verhuizen naar een weilandje en staan prima ook dicht bij het centrum. Maar het blijft regenen.
Chris gaat raften in de regen geen probleem nat wordt hij toch wel. Ik ga een stadswandeling met een gids maken. Met nog 2 backpakkers een Zwitsers meisje en een jongen uit Israël. Het is wel grappig de wandeling maar het regent nu wel erg hard dus ik kom drijfnat terug. Ik ga in de slaapzak liggen om weer warm te worden en Chris is ook erg koud geworden die heeft het wel geweldig gehad zo aan de foto’s te zien. We vallen in slaap en gaan om 20.00 maar ergens eten geen zin meer om te koken. En nog steeds regen en geen vulkaan te zien.
Ook de volgende dag regen en geen vulkaan te zien ja over 2 dagen klaart het op. Nou daar gaan we niet op wachten we terug naar Argentinië. De weg naar de grens is werkelijk prachtig het staat vol met ik noem ze apen bomen en dan echte joekels. De grensovergang gaat erg vlot en weer een warm welkom in Argentinië zoals altijd! We gaan op de parkeerplaats staan voor de vulkaan Lanin en we besluiten nu net zo lang te wachten totdat we het topje zien. Na de lunch breekt de zon door maar het puntje zien we nog niet We lopen een kleine wandeling naar het meer en ontmoeten een Engelsman Alex een backpakker die is beroofd in Junin de los Andes. Nou sneu hoor hij zet zijn tent op net voor Lappie om ook zo geld voor de camping uit te sparen. We eten samen en we delen een brood wat we bij 2 vrouwtje van de camping hebben gekocht home made! Het is zo koud s”nachts dat het ijs op de ramen staat van het vocht wat nog in Lappie zat. Alex is gelukkig niet bevroren.We lopen een stuk naar de vulkaan en zien hem nu in volle glorie het is een prachtig plaatje. Voor ons heeft het geen zin om naar de top te willen klimmen. We mogen niet eens want we hebben niet de juiste uitrusting je moet bij de ranchers laten zien of alles in orde is je schoenen een radio enz anders mag je de vulkaan niet op!
We lunchen en daarna rijden we naar het rovershol Junin de Los Andes! Maar een gewaarschuwd mens………….
We gaan hier kijken voor een nieuwe gas kabel. De winkels zijn nog dicht we vinden een winkel waar we van denken een kabel te kunnen kopen er ligt een tuinslang met water goh dat is handig en we vullen Lappie en ik doe snel een wasje nu we er toch zijn!
Het lukt niet zo 1 2 3 met een nieuwe kabel maar na lang zoeken vinden we een motor zaak en daar is de juiste kabel te koop we parkeren Lappie voor de deur en Chris gaat sleutelen. We koken en eten bij de rivier van het dorpje maar erg veel blouwende hangjongeren dus hier slapen doen we niet en Chris wil/moet ijs dus weer terug naar het dorp. Daar ontmoeten we de nieuwe president van Argentinië. Een wijsneus van 14 jaar die vloeiend Engels spreekt en erg intelligent is. We liggen in een deuk om hem. Dan gaat er een band spelen nou altijd gezellig maar dan begint de zanger te zingen nou ik geef hem 1 minuut het voordeel van de twijfel maar vals ,vals niet te geloven. Dan wordt hij afgelost door een zangeres nou dat beloofd beter! Maar helaas……….. net zo vals zal wel aan het geluid team liggen hopen wij. We gaan slapen hier gaan we niet naar luisteren. We parkeren bij het ziekenhuis en staan er prima. Er loopt hier een Herdershond met hdhd xxxxxxl hij rent door de straten achter de auto’s aan en als de watersproeiers in het park aan zijn hapt hij naar het water en is zeik nat. Gek beest.
Het is hier zo rustig dat we pas om 9.30 wakker worden. Oke vandaag maar eens richting het Noorden we moeten nog een hoop zien. We zijn 3 km onderweg en dan stuiten we op een markt. Even kijken. Blijkt geen markt te zijn maar een paardenexpo. Er worden paarden gekeurd zoals een hondenshow. Er zijn al kippen en gieten en schapen gekeurd en 2 kippen rassen uit Nederland zijn in de prijzen gevallen! Er is ook van alles te koop veel wat met paarden te maken heeft maar ook met het buitenleven. Zoals een retro aanhangwagentje waar je in kunt slapen en koken zo iets als een vouwwagen bij ons maar dan veel kleiner. Chris is erg geïnteresseerd en ziet hier handel in. We zien wel. We spreken een Duitse man die ooit hier is terecht gekomen op zijn motor 60 jaar geleden met 100 dollar op zak. Hij is hier gaan wonen en hij heeft goed geboerd. Het is een echte charmeur lijkt wel op J.R van Dallas met zijn grote cowboyhoed. Hij verteld ons het een en ander over de expo en zegt dat we morgen ook moeten blijven dan wordt het pas echt leuk. We vinden het geweldig de paarden en hun ruiters zijn mooie plaatjes Chris schiet dan ook het hele kaartje van de camera vol.
Ze moeten met 3 paarden koeien drijven en dan 3 koeien naar een andere plek drijven in 2 minuten. Nou dat is een spektakel die koeien zijn ook niet gek en laten zich niet zomaar in een hoekje drijven.
Ik vind een i pod en ben op weg naar de organisator om het om te laten roepen zie ik 2 grietjes met hun hoofd naar beneden het gras afspeuren naar……………….. Ik loop naar ze toe en vraag of ze een i pod kwijt zijn. 1 grietje kijkt me met haar grote bruine ogen aan en knikt ja ik laat de i pod zien en zij vliegt me om mijn nek en ik krijg 2 dikken zoenen! We slapen op de parkeerplaats doen ook veel standhouders dus helemaal niet raar. Zie je het al gebeuren voor de Rai in Amsterdam!
De volgende dag is er eerst een officieel gedeelte met volksliederen en toe spraken maar dan barst het feest los en is de finale van de koeien drijven. We herkennen nu ook sommige ruiters. Dan is er een race liggen op een koeienhuid achter het paard en aan het eind van de baan wisselen nou dat is wat geweldig ze zijn bloedfanatiek en vliegen uit de bocht met alle gevolgen van dien. Ook gaan ze koeien met een lasso vangen dit is voor de koeien niet zo’n leuk spelletje. En aan het einde van de dag stoelendans. 2 Man op een paard en in een cirkellopen als de muziek stopt de achterste ruiter snel van het paard en op een blok hout zitten Hilarisch.
-
Terug naar het Noorden.
Als we wakker worden niets douchen of koffie eerst door de douane. In Rio Galles gaan we boodschappen doen en lunchen we op het strand. Dan voeren we El Chalten in op de navigatie maar dat is nog 450 km dat halen we vandaag nooit meer. Maar we hebben de wind in de rug en het is allemaal asfalt dus we schieten lekker op. Eigenlijk willen we in El Calafate op de camping schaap eten maar dan moeten we 90 km extra rijden dus we gaan door naar El Chalten. Om 21.00 komen we op de weg naar het dorp Stefan de man uit Zwitserland tegen . Hij staat langs de kant van de weg uit de wind. Hij slaapt en is niet wakker te krijgen dus we blijven daar ook maar staan eten we morgen wel schaap!
We ontbijten samen met Stefan en hij is blij verast ons weer te zien want hij vond het zo vervelend dat hij geen adres van ons had! We rijden samen naar het dorp en gaan op de camping staan we onderhandelen even over de prijs want Brain wil nu hoogseizoen tarief rekenen. Als we ons mond naar de andere gasten houden geeft hij ons een mats prijsje! Ik ga maar eens wassen voor de verandering! Dat is wel steeds een toestand dat wassen. Oké ik kan het wel naar de wasserij brengen maar ik vind dat zonde geld. Chris doet wat klusjes aan de auto van Stefan die daar erg dankbaar voor is. We gaan samen schaap/lam eten. Dit is een specialiteit van Patagonia. Ze hangen het beestje boven het vuur en het smaakt heerlijk. We genieten nog even van de zon in ons t shirt. Volgens Brain hebben we geluk het is erg slecht weer geweest.
De volgende dag nemen we afscheid van Stefan hij gaat rustig aan Noord en wij willen de route lopen naar het beste uitkijk punt om de Fitzroy te zien. Het weer is goed dus we gaan op pad. Het beging van de route is makkelijk en we zien de gletsjer af en toe in de verte mooi plaatje. Maar dan komen we bij het punt dat je echt moet klimmen en man oh man wat een klim partij. Elke keer denk ik klaar ik houd er mee op maar dan denk ik trut had dat aan het beging bedacht je bent nu halverwege! Alleen al bij de gedachte al dat ik ook naar beneden moet want afdalen is niet mijn sterkste punt breekt het zweet me al uit. Waar ben ik aan begonnen. Maar nog een klein stukje en dan zie ik de gletsjer en de Fitz Roy en ja oke het is een prachtig plaatje maar ik persoonlijk vond de andere wandeling in November naar de andere gletsjer mooier. Maar ik ben best een beetje trots dat ik deze klimpartij heb gedaan en we zijn doodmoe als we terug komen bij Lappie. We gaan vrij staan en morgen weer rijden.
We gaan afscheid nemen van Brain en die moet bijna huilen! Tja dat is een van de min puntjes van reizen je komt geweldige mensen tegen tijdens je reis maar elke keer weer afscheid nemen is lastig en met iedereen contact houden is niet te doen maar face book is wel een uitkomst. We pikken 2 lifters uit Zwitserland op en brengen ze tot het kruispunt 90 km verder. Zij gaan Zuid wij Noord. In Tres Lagos gaan we tanken bij die aardige mensen die we op de heen reis al hebben ontmoet en ons extra benzine hadden laten tanken. Ze herkende ons/ Lappie meteen. Er zijn hier veel backpakkers die een lift willen. Maar de eerste 300km is rippio en er is niets dus hoe ver gaan we ze dan mee nemen? Er staat een grietje in de wind te verkleumen. We nemen haar mee Julie heet ze en komt uit Frankrijk. Ze maakt het zich gemakkelijk achterin en schrijft in haar dagboek en na een poosje is ze in diepe slaap kind is doodmoe.
De rippio is slecht en erg veel wind dat wisten we want we hadden heen hier ook gereden er is ook niet echt een andere route. Hier zijn we toen ook de Rus op zijn fiets tegen gekomen.
Om 20.00 komen we aan in een gehucht waar wij al van wisten hier is niets. Julie gaat net Chris een slaapplek zoeken ( waarvan ik het resultaat al kan raden!) en ik ga koken . Ze komen terug Julie moet rum 30 euro betalen en dat ligt ver boven haar budget. Ze zegt nou ik zoek wel een plekje uit de wind en ga in mijn slaapzak liggen. Nou mooi niet Julie eerst eten en dan stelt Chris voor als ik nou de kussen voor in de auto leg en een bedje maak wil je dan in de auto slapen? Nou ze begon te glunderen en tuurlijk geweldig plan. Het is ook een echt klein Frans wijffie dus past precies. Ze is wat verlegen als ze gebruik van de wc en douche mag maken maar uiteindelijk is ze erg blij met deze lift! Na het eten komt er nog een Canadees op visite en rijd op een motor / brommer naar Ushuaia. Het is een beetje een mafkees. Wij snappen wel dat zijn vrouw het goed vond dat hij 3 maanden ging reizen.
Julie heeft goed geslapen en rijd nog gezellig een dagje mee. De lift zou tot Petit Moreno gaan maar onderweg beslissen Chris en ik dat wij eigenlijk ook wel naar Esquel willen naar het Nationale park dus Julie heeft geluk als ze wil kan ze nog een nachtje logeren. Ze heeft weinig keus midden op de pampa. Wij vragen ons af of ze geen spijt heeft van haar lift want erg snel reizen we niet maar zij vind de logeerpartij wel gezellig en goedkoper reizen kan ze niet. Ze spreekt redelijk Engels maar perfect Spaans. Ze slaapt nog 1 nachtje voorin s’avonds bekijken we video clips van verschillende popgroepen Julie danst en wil graag naar Amsterdam komen om te dansen.
De volgende ochtend nemen we alle drie een buiten douche dat is het fijne van vrij staan op de pampa geen mens in de buurt. Ik moet al lachen als Julie haar lift verhaal aan haar vriendinnen verteld. Om 14.00 precies zoals Chris had voorspeld zijn we in Esquel. Eerst maar een lunchen. Julie wil ons op een lunch trakteren maar ik zeg nee joh zonde van het brood wat we nog hebben. Als je Chris echt wil bedanken koop dat straks een lekker ijsje voor hem. Na de lunch lopen we samen naar het VVV . Julie boekt een bus naar het park en dan gaan we een ijsje eten. Terug bij Lappie moeten we dan toch echt afscheid van elkaar nemen. Na dikke knuffels gaan wij naar de kapper en Julie naar haar Hostel. Wij rijden door naar Trewlin een kneuterig Welsh dorp waar we overnachten.
9 januari .
Er moet hier een graf van een paard zijn die het leven van zijn baasje tijdens de oorlog heeft gered. We vinden de plek maar het is dicht ja 10.00uur Argentijnen slapen nog!
We rijden naar het park en kunnen een pas kopen voor 150 pesos voor 4 parken best een goede deal. We gaan op een camping staan. Het is een mooi park en de volgende dag lopen we een mooie route er staan hier allemaal bomen die de kleur van nootmuskaat hebben. Arrayanes heten ze veel zijn er op deze aardbol niet meer te vinden aldus de Trotter. En dan horen we een woodpacker maar hij zit zo hoog dat we hem bijna niet kunnen zien. Het is een erg mooi wandeling en zijn blij dat we deze trek hebben gevonden. We rijden door naar Lago Pueulo en hadden een rustig dorp verwacht maar wat een toeristische attractie is dit. Maar later blijkt dat je hier ook prima aan het meer kan staan en kan zwemmen. We overnachten op de parkeerplaats wat niet mag maar niemand maakt zich er druk om. De volgende ochtend gaan we eerst naar de botanische tuinen lopen een verrassende wandeling er is ook een kunstenaar die wat schilderingen op de bomen heeft gemaakt sommige zijn wel aardig.
Dan besluiten we om ook maar aan het meer te gaan staan en hebben een heerlijke middag verbanden wel direct maar ach we wilde toch warmte en zon. We hebben wel veel aanspraak van Argentijnen die alles over Lappie willen weten en er worden weer veel foto’s gemaakt als we nou toch eens 1 euro voor elke foto kregen nou dan was onze reis een stuk goedkoper. We slapen nog 1 nachtje op het parkeerterrein.
In Bolson kunnen we nog goedkoop tanken en dan is het over en uit met de lagere benzine prijzen. Er is hier in het voormalige oude hippie dorp een leuke markt met van alles en nog wat veel sieraden en lokale spullen. Maar we kopen niets we hebben al erg veel sieraden gekocht en ik verdenk deze kunstenaars er van dat ze niet alles echt zelf maken. En ik vind het nou juist zo leuk om iets te kopen waarvan ik weet dat ze het zelf gemaakt hebben.
We skypen nog even met Bo alles goed thuis gelukkig maar.
We rijden richting El Bariloche . We doen eerst nog het Nationale park Nahuel Huapi aan en gaan naar Pampa Linda. Er is een gratis camping nou lees gewoon een plek om te staan. Argentijnen vinden camping een plaats waar je asado/bbq kan maken. Water of wc is niet belangrijk .
We hebben een prachtig uitzicht op een meer en de vulkaan en als de zon onder gaat wordt het meer een spiegel en is het een heel mooi plaatje. Chris gaat vissen………………
De volgende ochtend eerst naar de “groene grot’ het is een waterval maar wordt omschreven als een van rots naar rots springende oerwoud rivier. We hebben al heel wat watervallen gezien en zijn elke keer weer verrast. Je mag hier maar op bepaalde tijden heen of terug over de weg rijden omdat het zo smal is dus we moeten even plannen. We rijden naar de Donderberg ( Monte Tronador) hier is een gletsjer met de eeuwige zwarte sneeuw dit komt door de afbrokkeling van het donkere lavagesteente heel apart. Ook heel apart dat het hier vol met grote steekvliegen zit die dit bezoekje aardig verpesten. We rijden de rippio terug en gaan aan de rivier staan We krijgen bezoek van 8 jongens uit B.A die ons Dakar huis helemaal geweldig vinden. Zij zijn hier op vakantie en later lees ik in een reisboek dat de jongeren uit B.A hier na hun afstudeertijd de beest uit komen hangen in El Bariloche waar de grootse discotheken van Z.A zijn! ( ooohhh vandaar het Maxima verhaal!)
We gaan naar El Bariloche wat volgens de berichten een rovershol moet zijn. Dus als we naar de supermarkt gaan dan blijft Chris voor de veiligheid maar bij Lappie . In het centrum is een parkeerplaats die wordt bewaakt door de politie! Dus daar staan we redelijk veilig Chris slijmt wat met het politie mevrouwtje en bied wat te drinken aan en dan gaat ze als een waakhond voor Lappie liggen (hoopt Chris) We lopen door het centrum en zien de vele winkels waar je Zwitserse chocola kunt kopen maar duur niet normaal. Nu ben ik niet aan deze lekkernij verslaafd dus zijn we misschien wel de enige toeristen die geen chocola kopen. We eten wel een ijsje. Op het info centrum is het erg druk en als we dan aan de beurt zijn en de vrouw hoort dat we in een motorhome reizen vraagt ze meteen met de schrik in haar ogen waar hebben jullie deze geparkeerd? We vertellen van de politie bewaking maar erg gerust is er niet op omdat ook zij zegt het is gevaarlijk hier. En dat slapen op die parkeerplaats echt niet veilig is. Welkom in El Bariloche! We vragen na over het hotel waar Maxima Willen heeft ontmoet en in het volgende dorp heeft de broer van Max een eettent El Tinto weet ze ons te vertellen. We gaan geld wisselen en hebben een goede verbinding met internet en spreken Bo nog even. Ik verbaas me over het gesjouw met de Sint Bernard puppy’s om leuk op de foto te kunnen want ze verbeelden zich hier in Zwitserland te zijn. We lopen langs het American hotel waar de eerste kus van Willen en Max heeft plaats gevonden wat een oude zooi zegt Chris Tja dddhhhhuuuu het is zo’n 16/18 jaar geleden toen zou het wel een prachtig hotel zijn geweest. we hebben het hier wel gezien voor ons allemaal veel te toeristisch we gaan naar Va La Angostura dit is een gek dorp een drukke winkelstraat en een stof /as van de ooit uitgebarsten vulkaan in 2011 niet normaal. Het is een plaats waar volgens ons de rijkere Argentijnen komen mooie winkels dure auto’s prachtige huizen waarschijnlijk van de rijke mensen uit B.A. We lopen in ons t shirt om 22.00 en het is nog warm en de kerstversiering hangt er nog! Dan zie ik ineens een bord Bistro Tinto hangen! Heeeeee dat moet het restaurant zijn. Morgen maar eens kijken. Nu blijkt er hier een Nationaal park te zijn met de Arrynes bomen en dat zou echt de moeite waard zijn. Maar! Je kan er alleen per boot heen omdat het op een schiereiland Ligt of op de fiets maar niet op onze vouwfietsen en je moet dan verplicht een helm dragen (niet bij ons) en het eerst stuk is zo steil dat je, je fiets moet dragen! Of lopend 13 km! 4 ½ uur. En dan terug met de boot of andersom heen boot terug lopend. De boot is best prijzig en eigenlijk vol dus wat gaan we doen?? Heen en terug lopen wij Nijmeegse wandelaars pies of cake! Nou dat valt een beetje tegen het is warm en heuveltje op en af valt een beetje tegen en dan eenmaal aangekomen bij die bijzondere bomen die we dus al in het andere park hadden gezien maakt ook niet meer zo’n indruk op ons. Maar het is een mooie wandeling en we zijn een dagje van de straat. Terug duik ik het ijskoude meer in om alle stof van me af te spoelen. We rijden terug naar het dorp en schrijven een brief naar Maxima die we aan haar broer geven. We worden heel hartelijk ontvangen door het personeel van El Tinto. Ze vinden onze actie wel grappig en er komen niet zo heel veel Nederlanders. Het perfect Engels sprekende meisje geeft antwoord op onze vragen en de antwoorden kunnen we helaas niet delen Staats geheim! Hahahahaah. Wel mag ik vertellen dat de family hier eet als ze de broer bezoeken en dat het meisje de Oranjes erg sympathieke mensen vind. De broer is er niet hij speelt vanavond in het dorp in zijn band de Patas Bravas! (gebakken aardappelen). Wat we in de brief naar Max hebben gezet? nou dat we rond reizen enz en als ze wil ze vrienden met ons kan worden op face book!
Morgen weer richting Chili.
-
Naar Ushuaia. Goed
We rijden vandaag naar het uiterste puntje van Chili Fuerte Bulnes. Het intree geld is belachelijk maar vooruit maar weer. In Chile zijn de prijzen veel hoger dan in Argentinië.
Hier hebben de eerste kolonisten geprobeerd te overleven wat met deze temperaturen en de wind een behoorlijke uitdaging is geweest. Er groeit ook niets hier. Het is wel interessant om te zien we lopen het rondje langs alle uitkijk punten en zien de scheiding van de Atlantische oceaan en de Grote oceaan. In 1520 kwam Magellanes de Portugese zeevaarder aan wal in Punte Arenas. Het is toch wel indrukwekkend om zo aan het einde van de wereld te staan aan de Chili kant.
We hebben het koud gekregen en gaan aan de warme chocolademelk. We rijden terug naar Punte Arenas en gaan naar de taxfree zone. Voor ons niet interessant.
We slapen bij de Marine voor de deur en gaan morgen met de pont over naar Povenier. Het is wel een dure oversteek maar met het benzine verbruik van Lappie is het toch nog goedkoper om deze pont te nemen dan erom heen te rijden.
De volgende ochtend gaat Chris kijken of we nu al mee naar de overkant kunnen ik ga koffie zetten en douchen. Komt Chris terug met de mededeling we gaan NU de boot op! Pardon ik sta nog in mijn blootje en de koffie pruttelt nog! Chris rijdt Lappie de boot op en de koffie blijft in de kopjes zitten! Ik kleed me maar snel aan.
Na 2 uur komen we in Povenier aan het is een klein dorpje en niet veel te beleven behalve het museum is wel interessant dat laat door muurschilderingen het echte verhaal over de afslachting van de Indianen zien en dat is niet fraai!
We komen in het dorp in gesprek met een man die Lappie al had zien staan en bij hem kunnen we water tanken erg aardig hij geeft ons nog een tip om een andere ripio te rijden langs het gebied waar er goud gevonden wordt nou wie weet vinden we nog wat!
Het is een mooie route maar dan neemt Chris een zandpad naar het gebied waar het goud gevonden wordt nou na 3 km ben ik er helemaal klaar mee want dit is niet normaal wat een terrein! Dus terug, dan maar geen goud hahaahah. We overnachten langs de rippio op een parkeerplaats met een prachtig uitzicht.
De route naar Lake Blanco is erg mooi het weer wordt ook iets beter terwijl wij ons op het ergste hadden voorbereid. Het pad naar het meer staat vol met dunnen bomen met groen mos, oude mannenbaard noemen ze dat en het kan alleen maar groeien als er heel veel zuurstof in de lucht is. We lunchen bij het meer en Chris zet de uitlaad even vast die loshangt van al dat gehobbel op de rippio’s . We rijden naar de grenspost om weer terug naar Argentinië te gaan. Het ziet er hier wel erg verlaten uit op de kaart is dit toch echt een officiële grens overgang. Het is toch echt gesloten shit en wij hadden het zo berekend met de benzine dat we hier de grens over gaan om weer te kunnen tanken. We moeten dus terug naar San Sebastian! zie een van ons al op de vouwfiets richting een benzine pomp ( die er echt niet is). De laatste jerrycan met benzine gaat erin en we halen het maar net. We zijn laat bij de grens post waar het weer erg gezellig is er is altijd muziek of de tv staat aan! We slapen bij de grenspost van Argentinië kan allemaal hier. Later blijkt dat die grenspost ivm hoog water tot eind december is gesloten.
In Rio Grande gaan we kijken of we de gasflessen kunnen laten vullen dit lukt niet en erg behulpzaam zijn ze ook niet Chris wordt er sacherijnig van. We doen boodschappen en rijden naar het meer Yehuin mooie plek om te overnachten. Er staat een verlaten hotel en zo blijkt later is hier 20 jaar geleden een ongeluk op het meer gebeurd een boot die op een rots was gevaren en is gezonken 12 mensen verdronken met veel jonge kinderen wat een drama. Er staat ook een monumentje. Het hotel is failliet gegaan en ligt er nu zo triest bij. We blijven hier een paar dagen doen een wasje maken Lappie schoon en rusten een beetje uit.
Op vrijdag de 13de rijden we naar Ushuaia! Fin del Mundo als dat maar goed gaat.
In het plaatsje Tolhuin zit een beroemde bakker waarom is niet echt duidelijk wel kunnen backpakkers en fietsers hier overnachten en krijgen ze allerlei lekkers toegestopt. Er heeft hier ook een beroemde dokter gewoond ik denk dat hij iets met de bypass te maken heeft.
Onderweg lunchen we en dan de berg over naar Ushuaia. Het begint te regenen en net als we de berg omhoog rijden duikt er een silhouet van een fietser op! En Chris herkent hem het is de Rus die we km geleden tegen zijn gekomen toen het zo waaide en waarvan ik twijfelde of hij het op tijd zo halen Ushuaia. We stoppen op de top en stappen Lappie uit en lopen hem tegemoet. We drinken koffie en horen zijn avonturen aan. Hij had ook nog even het rondje in Torres del Painne gedaan in 3 dagen! ( staan er 5 voor) hij heeft gewoon nog erg veel extra’s gedaan onderweg ongelooflijk. We spreken af dat wij op de Municipale camping gaan staan en misschien zien we hem nog. We nemen afscheid en na 15 weken en 1 dag zijn we aangekomen in Ushuaia. Het was een lange reis en erg veel gezien. Hier blijven we om Kerst te vieren en de ashoes te vervangen.
We rijden naar de camping wat dus helemaal geen camping is maar een plek om te BBQ . Er staat ook een Zwitser Stefan een oudere man die al erg veel gereisd heeft. Ik maak pasta en we eten samen. Net als we om 21.00 aan de koffie zitten wordt er op de deur geklopt staat de Rus met een flesje wijn voor de deur! Hij wil niet alleen drinken en vieren dat hij het heeft gehaald. Nou kom binnen maar de wijn zal hij toch echt zelf op moeten drinken wij drinken niet! Ik had nog pasta over dus na 10 minuten zit hij aan de pasta met een glaasje wijn. We vieren zijn aankomst tot 2 uur in de nacht! Maar na 18.000 km van Venezuela tot Ushuaia mag je het ook wel vieren!
De volgende dag eerst maar eens de gasflessen laten vullen. Hier werkt een jongen die wel net effe iets meer moeite wil doen en voor 4 euro zijn de 2 flessen gevuld nou hehe was dat nou zo moeilijk! We gaan ook kijken of er een garage of iets te huur is om de ashoes te verwisselen. We hebben nog wel een adres van iemand maar dat is gewoon een huis adres.
Het is een erg leuk dorp mooie winkels leuke eettentjes. Wij hadden een vreselijk oord verwacht met heeeeel veel wind. Maar het ligt net gunstig tussen de bergen dus de wind valt reuze mee. Het zou hier zomer moeten zijn maar meer dan 9/12 gr is het niet wel tot 23.00 licht.
We komen aan op een pleintje en daar zit de Kerstman in zijn arrenslede! Ik zou hem wel een hand willen geven maar ik ga niet tussen de kinderen in de rij staan. Na een paar minuten ziet de Kerst man ons en hij wenkt naar mij dat ik aan de zijkant kan komen om een hand te geven! Nou geweldig toch. Dan begint er een plaatselijke rally met oude en nieuwe auto’s en komen we Hans en Anja tegen.
Zondag 15 dec.
We slapen uit en het regent een beetje. Net als ik koffie wil zetten komt er een camper naast ons staan ja hoor Hendrik en Ali nou die komen als een geschenk uit de hemel want die hebben de ashoezen mee. Hij heeft ook geld voor ons gewisseld en een kadootje uit Nederland mee gebracht. Bo had wat pepernootjes mee gegeven. We ontbijten samen en wisselen onze avonturen uit. We verhuizen naar de andere kant van de stad daar is internet en een rustige parkeerplaats. Blijkt in het gebouw naast de parkeerplaats een opvoering van het kerstverhaal te zijn en we zijn van harte welkom. Het kerstverhaal wordt prachtig verteld er wordt gedanst en gezongen en er is een “echte” baby Jezus. Dan heeft Ali nog een tango show voor ons in petto. We gaan wat drinken in een bar en daar wordt de tango gedanst. Ali kan tango dansen en geeft een demonstratie wij liggen in een deuk. Maar ze kan de tango dansen heus echt waar. En weer liggen we om 2 uur in bed en ik maar denken dat Ushuaia saai zou worden!
De kachel is er mee opgehouden dus dat moet eerst opgelost worden Hendrik heeft wel een idee hoe. De kachel moet eruit nou dat is effe een klus alle bagage eruit en dan de zware kachel eruit. Helemaal schoon maken en weer terug maar helaas hij doet niets.
Het is gelukkig niet heel koud dus eerst maar eens een mail naar de fabrikant voor een evt oplossing. We gaan in het dorp even informeren over hoe en wat met de boot naar Antarctica. Nou de last minute prijs is 3000 euro p.p! Daar moeten we even een nachtje over slapen. Hans en Anja zijn ook wel geïnteresseerd. We vinden het alle 4 belachelijk veel geld maar ja waarschijnlijk komen we hier nooit meer.
Woensdag 18 dec
Het is slecht weer maar we gaan toch lopend kijken hoe de camping eruit ziet waar we de kerst gaan vieren. We doen min of meer een reservering voor 3 dagen. Op de terugweg komen we langs een groenteboer met heerlijke olijven en redelijke groenten en Chris koopt een zak chips van 1 kilo! Hij had zich gewogen en is 6 kilo gewicht kwijt dus hij mag deze zak wel hebben!
We brengen het horlogebandje van Chris naar een handy craft market waar Mercedes een lief wijffie een nieuw bandje zal knopen.
We hebben de knoop door gehakt we gaan boeken om naar Antarctica te gaan het is nu of nooit. Nou het wordt nooit want de boot zit vol! Ja dat is het risico van de last minute. We kunnen wel ergens eind Januari mee maar daar willen we niet op wachten. Hans voelt zich ineens heel rijk en we gaan koffie met wat lekkers in het koffie tentje/ museum drinken. Het is wel effe balen maar ach voor 6000 euro kunnen we wel 4/6 maanden reizen!
We gaan op zoek naar het adres waar de jongen woont waar we evt de ashoes kunnen vervangen. We vinden zijn huis en het is een erg leuke buurt. We zijn welkom om te komen klussen en dat kan gewoon voor de deur.
Dus de volgende dag vroeg op pad eerst naar de wasserij om de was en de slaapzakken te laten wassen. Dan de ashoes vervangen. Er is een andere jongen daar aan het werk en die is zo handig dat het klusje zo gedaan is. Hans komt ook nog even helpen en na 3 uur is het klaar. Nou dat is een opluchting. De was is ook klaar helemaal top.
We verhuizen naar de Municipale camping terug daar staan meer overlanders dus wel effe gezellig.
Zondag 22 dec gaan we met z’n alle naar de camping de camping baas is een beetje over de zeik dat wij nu pas komen want hij had ons allemaal al dagen in de stad zien staan. Tja dat is gratis en dicht bij het centrum. Maar goed later draait hij wel bij en is het een aardige man.
We gaan inkopen doen voor de kerst en kopen veel te veel vreterijen!
We vieren kerstavond met z’n alle in de kantine van de camping er zitten wel 10 verschillende nationaliteiten aan 1 tafel gezellig iedereen heeft zijn eigen eten mee gebracht en de campingbaas doet het op de BBQ grillen. Om 24.00 is er vuurwerk te zien vanuit de stad we hebben geen idee waarom omdat Jezus is geboren? De volgende ochtend worden we pas om 11.00 wakker shit en we moeten de afwas nog doen en we willen eigenlijk terug naar de stad om te internetten en dan moeten we voor 11.30 de camping af zijn. Chris heeft last van zijn rug van het wiel tillen met de ashoes te vervangen en ik heb hoofdpijn nou vrolijk kerstfeest!
We ontbijten in de stad en spreken Bo die bijna aan het kerstdiner gaat. We krijgen de buurman uit Alaska op visite een geweldige kerel en hij lijkt echt op de Kerstman met zijn mooie witte haren en zijn uit de kluiten gegroeide baard. Hebben we toch een beetje kerst in Lappie. Hij reist met zijn vrouw in een houten tuinhuis op wielen echt lieg er woord van.
We lopen aan het eind van de middag een rondje om even een frisse neus halen. En om 20.00 gaan we richting het Nationale park. Echt een Hollandse actie om deze tijd zit er niemand meer en kunnen we gratis het park in.
Tweede kerstdag.
We lopen eerst naar de steiger waar het postkantoortje is waar je ,je brief vanaf het einde van de wereld kunt versturen met een stempel fin del Mundo . Nou de post is hier in Argentinië is alles behalve betrouwbaar dus dat doen we maar niet. Het ziet er wel grappig uit het kleine kantoortje. We rijden naar het visitor centrum waar een mooi museum is erg interessant en mooi opgezet. En dan rijden we naar het echte einde van de wereld nou dat wil zeggen hier houd de weg route nr 3 op. Het is erg druk op de parkeerplaats en de dagjes mensen worden er snel voor een foto uit gegooid en hup weer verder terwijl hier een mooie wandeling is die langs een beverburcht gaat wat een schade brengen die beestjes aan. En wat zijn ze slim om zo’n burcht te bouwen we blijven een tijdje staan maar we zien geen bevers. Er zijn hier veel kleine wandelingen die goed aangegeven zijn en echt wel de moeite waard zijn dus we lopen ze allemaal. We slapen op de vrije camping met nog meer overlanders maar het is te koud om gezellig een avondje buiten te zitten om 19.00 kruipen we allemaal de camper in de kachel doet het weer gelukkig maar.
Er wordt op de deur geklopt buurvrouw de vos heeft uw vuilniszak van het haakje aan de camper afgetrokken en eet de botjes eruit! De buurman heeft eerst wat foto’s gemaakt en toen maar aan de deur geklopt! Getver kan ik achter mijn vuilnis aan met de vos op 2 meter afstand die een dreigende blik werpt hé je haalt mijn eten weg! Ik was gewaarschuwd eigen schuld.
De volgende dag nog een wandeling in de sneeuw gemaakt en ineens is Chris helemaal klaar met de kou. Tierend loopt hij door de hagelbui ik wil naar de warmte nou ik ook wel maar dat is op zijn minst 8 dagen rijden! We gaan het park uit en slapen op de municipal.
We besluiten op naar de Harbeton estancia te gaan en dat betekend dat we afscheid nemen van de andere overlanders en ook van Leo en Elisabeth waar we mee op de boot hebben gezeten en nu weer in Ushuaia hebben ontmoet. Hans en Anja komen we heus nog wel ergens tegen hun reis tempo ligt veel lager en via internet houden we contact. We gaan eesrt wat boodschappen in het dorp doen en zijn een beetje aan het tutten want Ushaia verlaten betekend ook een beetje de terug weg naar huis en op de helft aangekomen van de reis en over 3 maanden naar huis!
De Harbeton estancia is interessant het is de oudste estancia van Vuurland. De dominee Thomas Bridges de eerste Europeaan die zich met succes op Vuurland vestigde in 1886.
Er werken hier studenten die de rondleidingen geven praten grappig bijna vertederend Engels en zijn uiterst vriendelijk. Blij dat we toch gegaan zijn echt de moeite waard. Het is nog vroeg in de middag dus we gaan de rippio langs het Beagle kanaal rijden en dan zijn we met Lappie echt op het uiterste puntje geweest. Het is allemaal erg indrukwekkend hier. We bewonderen de mensen die hier wonen op Vuurland de kou en wind de zomers zijn niet warmer dan 14 gr en nu het hoog zomer is sneeuwt het af en toe. Zelf zeggen ze kun je het weer niet accepteren moet je hier niet gaan wonen. De economie is weer wel oké er is werk zat ook voor de jongeren. We rijden terug naar de “ camping” en dan krijgt Lappie het op zijn heupen het motor vermogen daalt niet genoeg benzine toevoer en een beetje heuveltje komen we niet eens meer op. De motor slaat af en we gaan dan achteruit het heuveltje af en dan doen de remmen het ook niet optimaal! O shit en natuurlijk weer op een weg weer niet veel mensen komen. Chris haalt de pomp er onderuit om het vuil en water er uit te halen maar echt resultaat geeft het niet. We halen het uiteindelijk tot de camping en dan morgen nog maar eens kijken.
Vroeg in de ochtend gaat Chris nog eens aan het sleutelen en denkt dat het probleem is opgelost dus we gaan de rippio terug naar de route 3 rijden en dan richting Tolhuin zo naar het meer waar we eerder zijn geweest om daar bij de Argentijnse familie oud en nieuw te vieren. Maar Lappie heeft er echt geen zin in en om de 10 km slaat hij af en Chris kruipt er maar weer onder in zijn overal maar het is koud het regent en het waait ( natuurlijk) behoorlijk. We worden er niet vrolijk van want als Chris het niet onder controle heeft wordt hij redelijk pissig. De lieve mensen uit Alaska komen eraan rijden en stoppen en ook hij heeft geen betere oplossing dan wat Chris allemaal al heeft geprobeerd. Ze houden ons gezelschap en wachten tot Lappie weer loopt maar ik zeg ga alsjeblieft voor ons rijden want als Lappie afslaat en we weer achter uit rollen en niet kunnen remmen brengen we jullie nog in gevaar. Ook komt het Duitse stel eraan en blijven ook in de buurt erg vriendelijk van ze al kunnen ze niets doen maar ik denk dat ze zoiets hebben van als we hulp moeten gaan halen kunnen we in ieder geval met 1 van de campers naar Ushuaia terug. En kan er iemand bij mij blijven. Dat is denk ik toch een stilzwijgende afspraak die je onder reizigers maakt als er iemand problemen heeft scheur je er niet langs heen maar bekijk je de situatie en blijf je bij elkaar. Chris heeft onderhand het kookpunt bereikt het is ook zo dat Chris Lappie en zijn kuren onderhand wel door heeft maar nu is het een hardnekkig probleempje. Ten einde raad zet Chris de compressor op de benzine slang en ik houd een bakkie in de buurt om het een en ander op te vangen. Nou er komt een flots benzine uit (bijna in mijn oog) maar het lijkt erop dat dit werkt. Ja hoor dit was de oplossing niet de arbo technisch verantwoordste maar Lappie loopt weer! tjonge 60 km rijden in 1 dag het kan sneller. We nemen afscheid op het kruispunt van de Duitser en wij gaan Noord en hun terug naar Ushuaia om oud en nieuw te vieren. In Tolhuin kun je bij de benzinepomp douchen nou daar heeft Chris wel zin in na zo’n sleutel dagje. Nee hé doet de douch het niet dan maar in de toilet aan het kraantje wassen er is wel warm water. Ik kook vast en dan besluiten we om naar de estancia te rijden van de Argentijnse family. Na een zoek tocht komen we aan bij het hek maar is op slot. We blijven voor het hek staan en hopen dat iemand ons ziet en het hek komt open doen. Het huis staat wel 500 meter verder op maar Lappie zie je toch niet zomaar over het hoofd! Er gebeurd niets dus slapen we voor het hek.
Na het ontbijt komt de man die ons heeft uitgenodigd naar het hek het lijkt er een beetje op dat hij niet echt blij is dat we zijn gekomen. Na een praatje wijst hij ons de weg naar de rivier waar Chris mag gaan vissen waar daar ging het een beetje om. Daar moet zalm zitten. We rijden er naar toe maar halverwege is de weg zo slecht dat we maar verder te voet gaan het is een mooie wandeling. En dan ineens zien we een woodpacker waar we al weken naar op zoek zijn. Te laat met het fototoestel maar hehe we hebben hem gezien. Mooie vogel met zijn rode kuif. Chris gaat vissen maar na 45 minuten is hij het zat geen geluk. We gaan terug naar Lappie en het begint te regenen na de lunch doe we een slaappie en om 17.00 rijden we terug naar de estancia waar Christiaan de zoon waar we in Ushuaia de ashoes hebben vervangen ook is aangekomen. Hij is druk met gras maaien en maakt een praatje maar daar blijft het dan ok bij. We moeten er erg om lachen om deze “gastvrijheid”. We lopen wat rond over het terrein en Chris gaat de koe die vanmorgen is geslacht en er nog hangt van dicht bij bekijken nou ik loop door. Ik snap heus wel hoe dat beest op mijn bord komt maar ik hoef het niet zo live te zien. Dan komen we bij een echte gaucher en zijn vrouw die op deze estancia werkt. We worden naar binnen in zijn huisje/ hutje gevraagd. Er loopt een puppy rond maar heeft niet een echt hoog knuffel gehalte. Het ziet er allemaal niet erg fris uit daar binnen maar wat zijn deze mensen gastvrij. Dan zien we een reuze zalm aan de muur hangen en verteld Chris niets gevangen in de rivier. De man bedenkt zich geen moment en geeft ons de zalm cadeau.
Nee doe maar de helft we gaan hun eten niet meenemen. Niets ervan gewoon de hele zalm mee. Oké, dan probeert Chris duidelijk te maken dat als we hem in stukken haken hij in de koelkast past. Dan pakt de man een echt gaucher mes en hakt de zalm in 4 stukken en dan geeft hij ook het mes aan Chris cadeau! Nou we proberen dat uit zijn hoofd te praten maar nee de man staat erop dat hij Chris dit mes in een leren hoes mee wil geven voor als hij ooit een vis vangt. We worden er verlegen van. We nemen afscheid van de ze zeer vriendelijke mensen. En we eten 4 dagen zalm heerlijk. Chris loopt nog een keer terug om de man een paar Hollandse klompjes en een blik met Hollandse printen te brengen. Chris komt helemaal ontroerd terug zijn vrouw moest er helemaal van huilen van dit mooie gebaar!
Van onze gastheer zien en horen we niets meer dus we “vieren “ oud en nieuw in de camper we kijken een film en om 12 uur gebeurt er niets maar later blijkt dat er ook geen vuurwerk af wordt gestoken voor de dieren die hier rond lopen. Nou thuis geven we ook niets om de ze feestdagen maar dit is wel een hele stille jaarwisseling.
2014. Na het ontbijt nemen we afscheid en gaan nu zo snel mogelijk naar het Noorden naar hopelijk warmer weer. In Rio Grande gaan we tanken en lunchen we. Slapen ( alweer) bij de grens van San Sebastiaan en eten de restjes op. We hadden hart van de geslachte koe gekregen maar ik lust dat echt niet en we mogen het ook niet naar Chili meenemen dus geven we het aan de jongen van het tank station die we 1 maand geleden al pannenkoeken hadden gevoerd hij herkende ons direct en was er erg blij mee.
De grens overgang verloopt vlot alhoewel je wel merkt dat het vakantietijd is. De ripio naar de veer is erg slecht en als we er aan komen blijkt het te hard te waaien en vaart er niets naar Rio Gallegos. Dus wachten maar een uurtje of 6! We lunchen, lezen vervelen ons en het lijkt erop dat we hier moeten slapen. Dus eten we ook nog maar om 19.00 een bordje pasta en dan ineens gebeurt er wat er komt een boot aan! Snel afwassen en na wat bakkeleien over hoe lang ,groot en hoog we zijn mogen we mee. We komen om 21.00 uur aan bij de grens en het is erg druk nou de groeten wij slapen hier wel en komen morgen ochtend wel terug. We zijn weer op het vaste land wat een avontuur was Vuurland.
-
Chili Torres del Paine
We doen nog wat inkopen aan brood e.d want vers vlees en groenten mogen de grens niet over dit is nu wel lastig want de kans dat we voor het Nationale park Torres del Paine nog een winkel tegen komen is klein dus dan moeten we maar uit de kelder eten! Ik ben wel blij dat ik als echte Hollander Lappie volgepropt heb met etenswaren ingeval van nood!
Er zijn geruchten dat de grens dicht is ivm stakingen aan de Chili kant nou dan slapen we wel voor de deur maakt ons niets uit. Argentinië uit is geen probleem een paar stempels en we kunnen gaan. We rijden door een stukje niemands land en nemen een lifter mee tot 100 meter voor de grens. Er staan inderdaad een behoorlijke rij dus toch stakingen. Ik pak mijn boek en Chris gaat eens kijken. We wachten een half uurtje en dan is de rij weg en gaat er een ketting los en mag de rij er door heen zij hebben een aantal uren staan wachten. Hebben wij dus geluk. We krijgen de zoveelste stempels en de papieren voor Lappie even invullen en we mogen gaan. Nog even een zoekactie naar groenten vlees en fruit maar we hebben het goed genoeg verstopt. Allen mogen er nu weer geen eieren de grens over! Nou volgens ons heeft moeder de vrouw thuis gezegd schat als je vandaag een doosje eieren kan scoren van een paar toeristen doe dat dan eten we lekker pannenkoeken! Grrrrr
In het dorpje is zoals voorspeld niets te koop en kunnen we ook geen geld wisselen. We hebben nog wel wat Chileense Pesos maar niet erg veel. We rijden direct richting het park en we hadden al wel begrepen dat overnachten hier lastig zou worden omdat dat bijna nergens is toegestaan. We vinden een plekje aan de kant van de weg en staan er prima beschut voor de wind.
Zaterdag 30 nov
Wij rijden naar de ingang van het park en mogen een ticket kopen 1 voor Chileense pesos en 1 voor dollars waar ze een belachelijke koers voor berekenen. Chris wordt er behoorlijk pissig over en gaat in discussie. Dan moeten we ons registeren met paspoort nr enz en ondertekenen dat we ons aan de regels houden en dan knapt er iets in Chris en wordt hij nog bozer wat is dit voor bulshit? Na een half uur bakkeleien gaan we het park in.
Onze wandelvriend in El Chalten vroeg ons na de wandeling en bij schaal van 1 tot 10 wat was deze wandeling wij zeiden in koor een 8.5. Nou voorlopig staat dit park op 1.5 We rijden naar het hotel waar een wandeling begint.
Je kan hier de Big W lopen 3 dagen 2 nachten of het hele rondje 6/8 dagen.
Of de watjes paden van een uur of 6 zoals wij doen! Het is mooi weer erg zonnig en zelfs warm tijdens de wandeling. We zijn tot de waterval gelopen en het was goed te doen ik ben al iets minder bang maar zonder stok kom ik niet ver. Onderweg zagen we het tenten kamp waar je kan overnachten de tentjes staan op vlonders zodat ze recht staan en je kan je scheerlijn eraan vast haken en dan bidden dat je niet weg waait.
Je mag nergens vuur maken want ze zijn als de dood voor een bosbrand. Er heeft in 2011 iemand een vuur gemaakt tijdens een tocht en is het halve park afgebrand. Want als het fikt en met die wind is er geen houden meer aan.
We rijden naar het info centrum aan de andere kant van het park waar we wel mogen overnachten. Dit is gelijk een stuk van de route die door het park loopt dus hoeven we geen onnodige kilometers te rijden met Lappie slurp!
Maar dan komen we in een storm terecht niet normaal we worden bijna gezandstraald en een rukwinden van 90km per uur als of het niets is. Chris bedenkt dat het wel leuk voor later is als ik film nou ik vind het doodeng grapjas. Maar goed dat we zo zwaar zijn anders wordt je zo van de weg geblazen.
We worden hartelijk door de rancher ontvangen alleen heeft hij twijfels of hij ons wel op de parkeerplaats wil laten staan ivm het water met deze mededeling komt Chris terug. Er gaat nog heel even door mijn hoofd komt het water van het meer waar we aan staan zo hoog dan? Nee hij bedoelde ons vuilwater ohh maar Chris heeft uitgelegd dat wij een vuilwatertank hebben en toen was het oke. Dat wij die tank op een parking 600 meter hiervandaan weer leeg laten lopen dat vertellen we niet.
Als hij ons maar niet vraagt hoe we dat dan met de w.c doen. Ik vraag wel eens aan andere overlanders hoe en waar hun de w.c cassette legen en dan krijg ik vaak het antwoord heb je al die mooie plantjes niet zien staan in de Pampa’s ? Dat komt door die bijzonder mest! Hahahaah gelukkig zijn we allemaal even erg! Maar ja het is hier geen Frankrijk of Duitsland waar je alles kan lozen op de speciale ingerichte plekken voor campers.
Er loopt hier een ganzenechtpaar rond met 9 kuikens. Nou het is een mooi gezicht ik ga even staan kijken en zie het allemaal gebeuren. Pa houdt de wacht en dan mag Ma en de kids eten op het gras maar wel bij elkaar blijven. Als er gevaar dreigt dan maakt Pa een geluidje en is ook Ma op haar hoede en roept de kinderen weer bij elkaar. Geweldig maar oh als het moet leren zwemmen in dat koude meer met die golfslag van de wind. Ik hoop dat ze alle 9 overleven maar ik vrees het ergste.
We ontbijten in de zon en dan gaan we het rondje park rijden en komen uit bij een wandeling naar een meer waar ook ijsbrokken in het water liggen en daar kunnen we 1 van de gletsjer van dit park zien liggen en lopen we een rondje over een mini schiereilandje met prachtig uitzicht en het is onbewolkt dus we boffen. Nu staat het park inmiddels op een 7! We rijden terug naar de parking en slapen weer bij de rancher voor de deur.
Ik bak een brood en we zijn een beetje duf van de wind en de zon. We kijken een filmpje en gaan lekker slapen.
s ’Nachts waait het weer hard en regen. En dan zijn de volgende dag de bergen verdwenen! Er hangt zo’n bewolking dat ze volledig van de kaart zijn geveegd. Gelukkig klaart het een beetje op en komen ze weer in beeld. We rijden richting de uitgang en dan zien we een aantal bussen een weg inrijden die dood loopt nou dan is er vast wat te zien. Je kan daar naar de waterval lopen nou dat doen we dan maar. Het staat hier ook vol met leuke bloeiende plantjes in allerlei kleuren .
En dan moeten we toch tegen de wind in lopen er staat zelfs een bord: pas op gevaarlijke windstoten! We lopen de hele route naar het eindpunt en het is toch wel een prachtig plaatje die 2 Torressen del Paine zo pontificaal uit het niets met hun grijze body en git zwarte punten recht voor je neus oke het is een 8.5 geworden!
We gaan naar het meer Azul en daar is een camping en die is gratis!!!!!!! Nou de man stelt een tip op prijs. We zullen hem nog maar niet vertellen dat we geen pesos en dollars meer hebben.
Dinsdag 3 december
We rijden het park uit en gaan eerst de grens over terug naar Argentinië om te tanken de grens gaat vlot en we rijden naar Rio turbio. Chris stelt voor om eerst boodschappen te doen en warm tussen de middag te eten en hij heeft zin in vlees, veel vlees! De politie agent houd ons tegen als we willen parkeren er moet een container leeg die daar geparkeerd staat. Maar we mogen wel op de straat parkeren voor zijn neus. Hij vraagt of we op doorreis zijn want het zou de moeite waard zijn om de avond te blijven omdat het feest is in het dorp ivm 70 jaar bestaan van de kolenmijn. Nou oke we gaan wel even kijken vanavond. Eerst worden we op een miss Rio Turbio verkiezing getrakteerd. Het duurt wel erg lang maar ach anders zitten we toch maar in de camper en we zitten warm. Ik voorspel dat nr 1 of 2 van de meisjes gaat winnen en ik krijg gelijk nr 1 wordt het. Een mooie blonde schone. En dan komt eindelijk de band waar wij op zitten te wachten het is inmiddels al wel laat dus we denken 1 of 2 nummers en dan gaan we naar Lappie terug. Nou dan begint de band te spelen en er komt een zangeres op het podium en ze begint te zingen echt geweldig .We verstaan er geen woord van kennen het soort muziek helemaal niet maar het boeit ons enorm en we zitten 2 uur te genieten van haar optreden. En we denken dat het ook een erg populaire zangeres is aan het publiek te merken. Nou dat pikken we mooi effe mee. We zijn om 01.30 terug bij Lappie.
Voor de verandering maar weer terug naar Chili om naar Puerto Natales te gaan. Zo komt ons paspoort wel vol met al die stempels. Maar echt gek vinden zo ons heen en weer gedoe tussen Chile en Argentinië niet want de grens en de wegen lopen nu eenmaal zo raar. P Natales is een leuk dorpje en na alle bergen zijn winkeltjes een leuke afwisseling.
De volgende dag naar Puerto Arenas beetje saaie route onderweg gaan we nog pinguïns bekijken. Weer een dure intree prijs daar zijn ze in Chilie erg goed in. Het is erg koud en er staat veel wind we lopen naar de zee waar de pinguïns moeten zitten er staat een klein groep op het strand en een paar jongen die hun veertjes nog hebben. Het valt ons een klein beetje tegen. We gaan op de terug weg van de ripio langs een museum waar een kleine collectie van wat antieke auto’s staan. Wel grappig om te zien.
In P Arenas gaan we op de boulevard staan langs het strand. Het is gratis parkeren en we staan vlak bij het centrum perfect dus.
We gaan het centrum bekijken en het valt ons op dat er een paar mooie gebouwen te zien zijn het is een aardig centrum. Er staat een groep jongeren met trommels te spelen en het swingt de pan uit geweldig wat een geluid. Dan is het ineens alweer 19.00 uur en we hebben nog geen boodschappen gedaan. Dan zien we een Chinees restaurant en Chris zegt ohhh daar heb ik zin in. We worden erg vriendelijk ontvangen en het is een buffet en je mag zoveel eten als je wilt. Nou ik ga alles proeven en na 1 uur kan ik geen pap meer zeggen er is ook WI-FI dus even de laatste berichten lezen. Alles lijkt goed te zijn thuis.
Vrijdag 6 december.
Het Sinterklaas feest is aan onze neus voorbij gegaan niets in onze schoen gehad! Hopen op beter tijden met Kerst.
Vandaag gaan we een dagje museums bezoeken. Er is een mooi en interessant museum over o.a Indianen. Daar wordt de geschiedenis verteld en hoe ze leefde en overleefde. Best indrukwekkend. Er zijn ook filmpjes in zwart wit te zien hoe ze hun hutten bouwden en hoe ze de werktuigen en wapens maakte. En het bootje waar ze in varen van boomschorsen met touw en riet bij elkaar gebonden staat er ook.
Op de begraafplaats staat het monument van de onbekende Indiaan. Dit is een bedevaart oord geworden als je zijn grote teen aanraakt zou je verlost zijn van al je problemen! Er liggen allemaal bloemen prentjes en briefjes. De begraafplaats op zich is al bijzonder zoiets kennen wij in Nederland niet er staan kleine kapelletjes van Families het lijken wel kerkjes pracht en praal. We lopen er even rond en eigenlijk wil ik helemaal geen foto’s maken maar het is wel erg bijzonder dus snel een par kiekjes.
We gaan naar de bakker om een broodjes/ pasteitje te scoren en Chris koopt schoenen en een nieuw scheerapparaat. We verbazen ons elke keer over de enorme grote winkels elke keer zo groot als een Ven D. Terug bij Lappie komt er een Duits stel even een praatje maken ze hadden ons onderweg al eens eerder gezien. Leuk stel we kletsen wat en hun gaan verder en wij nog even naar het Marintien museum wat een klein beetje tegen valt.
We worden de volgende dag wakker door het getik op het raam regen nou volgens de zeggen hadden wij als gelukt met het weer 2 weken geleden lag hier nog sneeuw.
-
Terug in Argentinië nr2 nov.
We gaan naar El Calafate we zitten nu toch in het gebied waar alle pretparken met bergen en gletsjers zijn dus kunnen we ze net zo goed in een keer allemaal doen. Want op de terugweg vanuit Ushuaia is het hier hoogseizoen en ik weet niet of we dat we leuk vinden als het zo druk is.
Het dorpje El Calafate is erg lees heel erg toeristisch en daar zijn de prijzen ook naar halleluja!
Eerst maar eens tanken en boodschappen doen.
Dan komt er een Belg een praatje maken en we lopen met hem door het dorp heen. We komen bij een info centrum en daar is een vrouw die voor de 380.0000ste keer haar riedeltje wat er te doen is afdraait. Wij begrijpen er niet veel van en zij is niet van plan om nog meer energie in ons te steken! Ik leer dan op een cursus dat je ook bij de 100ste gast net zo enthousiast moet zijn als bij de eerste!
Wij gaan bij de camping kijken en dat zou 12.50 kosten met Wifi. We krijgen de code Bo is niet thuis dus heeft het internet verder geen toegevoegde waarde en dan besluiten we dat we maar richting de gletsjer gaan rijden en daar ergens gaan overnachten.
Onderweg komen een Duits stel tegen die we in het beging van de reis hebben ontmoet zij doen het rondje andersom dus we hebben wel wat info uit te wisselen zij zijn op weg naar de camping!
Dan nemen we afscheid en rijden ieder een kant op Lappie begint te pruttelen en Chris kijkt erg benauwd. We gaan de ripio op naar de andere camping maar Lappie is zo aan het stotteren dat ik besluit om te vragen of we bij een estansia kunnen parkeren. Ik leg uit dat we niet verder durven rijden naar de camping omdat we problemen met de auto hebben. We mogen voor 5 euro parkeren!
Chris kruipt onder de auto en ik ga koken . Er zit weer vuil in het brandstofsysteem.
Woensdag 26 november
We gaan naar het park; Pargues Nacionales de los Glaciares! Dit is het hoogte punt van je reis naar Patagonia. Het is bewolkt en het regent een beetje. We betalen de entree 13 euro p.p ( onze koers) en rijden naar de parkeerplaats. Volgens de Trotter is er niets te koop nou dat is de jaren wel veranderd want er is een nieuwe ingang met restaurant en een souvenirwinkel.
We moeten met een busje naar de ingang en daar wurmen we ons tussen de dagjes mensen naar de gletsjer. En ja hoor daar is het dan wat een joekel. 15 km lang en 5 km breed en het ijs komt 60 meter boven het watervlak.(totaal 185 meter hoog) Het is een van de meest bewegende gletsjers ter wereld. Het water wat onder de gletsjer heen loopt zorgt ervoor dat het ijs zich in beweging zet. Je loopt over roosters van balkon tot balkon en zo zijn er genoeg uitzichtpunten en heeft iedereen een mooi zicht op het spektakel.
Je hoort het ijs kraken en af en toe hoor je een soort geluid van onweer geroffel en vallen er stukken aan de zijkant naar beneden dit kunnen wij niet van de balkons zien jammer want daar zijn we voor gekomen. Maar dan ineens valt er een stuk af en klinkt er gejuich van de toeschouwers! Nou dat is misschien wat overdreven maar het is wel erg spectaculair. We zien meerdere keren stukken eraf vallen maar zijn met de camera steeds te laat . We blijven uren hier rond lopen van het ene naar het andere balkon. We gaan dan terug naar Lappie eten een soepje en dan gaan we via het wandelpad weer terug en dan lopen we langs het meer waar de gevallen ijsschotsen in drijven. Het is net Smurfenijs. Het is en heel apart gezicht en heel spectaculair. We gaan nog even op een balkon zitten wachten of er nog wat naar beneden valt van de gletsjer maar niet echt waar we op hopen. Chris vraagt zich af hoelang hij moet wachten totdat er zo’n enorm stuk afvalt ik verzeker hem dat dit vandaag niet gaat gebeuren. Dan begint toch de zon nog even te schijnen en dan lijkt het net of er in de ijsspleten lichtjes aan gaan dit is echt een heel gaaf gezicht. We kunnen er maar geen genoeg van krijgen maar we gaan na een uur of 6 ijskijken toch echt weg.
Als we weg willen rijden dan begint Lappie meteen te stotteren en Chris versteld het ontsteking moment voor de zoveelste keer.
We willen in het dorp overnachten maar kunnen niet echt een plek vinden want de wind is zo toegenomen dat je zeeziek in de auto wordt als we moeten gaan slapen. Dan willen we draaien en houdt Lappie er bijna helemaal mee op de benzine toevoer is niet in orde. Chris stapt uit en ziet ook olie bij het voorwiel dat betekend dat de ashoes is gescheurd er was wel steeds een drupje oli maar nu dus echt gescheurd en dit is slecht nieuws.
Dus snel naar de camping daar staan we uit de wind en veilig en hebben we hopelijk internet.
Bij Chris gaan zijn hersenen op volle toeren want hij bedenkt een briljant plan.
Bob de man waar Lappie vandaan komt doen we een mail sturen of hij nog ashoesen op voorraad heeft dan kan Bo ze ophalen en naar Hendrik en Alie in België brengen want die komt 4 december weer terug met het vliegtuig naar Buenos Aires en we zien hun met Kerst in Ushaia . Chris lijmt met kit de hoes zodat we weer kunnen rijden.
De volgende ochtend heeft Bob al geantwoord en hij heeft de hoezen liggen. Bo wil wel een ritje maken in haar nieuwe mini dus alles komt op zijn pootjes terecht. Als we de Belg niet hadden! Dan hadden we het moeten laten opsturen naar Chili want daar is de post betrouwbaar in Argentinië komt bijna niets aan.
Na een dagje sleutelen kunnen we weer rijden. We gaan terug Chili in naar het nationaal park Torres del Paine het volgende hoogte punt.
-
Terug naar Argentinië november.
We gaan eest geld wisselen. We kunnen de Chileense Pesos voor de Argentijnse Pesos voor een redelijke koers wisselen na wat rekenwerk beslissen we dit ook maar te doen want dollars wisselen voor een spectaculaire koers gaat waarschijnlijk in Argentinië ook niet lukken. Nou de grens over gaat erg vlot niets geen gedoe er wordt niet een klopjacht naar vlees en groenten gedaan.
In het eerste Argentijnse dorp gaan we eerst de bakker leeg kopen want het brood in Chili verdiend echt geen award. We gaan tanken en komen een Duits stel tegen die op weg naar Chili zijn. We kletsen wat en gaan dan na de lunch richting Perito Moreno en daar is een geweldige supermarkt nou hier kunnen we mooi voor een paar dagen inslaan. We rijden de ruta 40 naar Cueva de las Manos. Het is al 18.00 als we daar aan komen en de rancher stelt voor dat we hier blijven slapen en morgen om 10.00 de grotten gaan bezoeken. Nou we staan werkelijk met een grandioos uitzicht tussen de bergen in. En er is hier een kloof met een rivierbedding die erg groen is en het is alweer een prachtig gezicht. En hier is bijna geen wind. Ik schrijf steeds over wind maar lees dan storm waar in Nederland alarmfase knalrood voor wordt gegeven! Patagonia is wind.
Dus we nemen het gastvrije aanbod van de rancher aan en bekijken het kleine museum en dan gaan we koken . Chris gaat nog even van de zon genieten en na 5 minuten hoor ik Monique kom eens kijken ligt en een dikke poes/kat op zijn schoot te snoezen! Nou dit beest is zich er niet van bewust dat het op de schoot van de grootste katten hater van Nederland is gekropen als dit maar goed afloopt!
Om 10.00 gaan we met een( meisjes) rancher naar de grotten ze spreekt erg grappig Engels en verteld over de afdrukken van de handen. In deze grotten zijn tot nu toe de meeste afdrukken gevonden. Er zou hier een Indianen family hebben gewoond van ongeveer 25 personen. Tussen de bergen en de groene vallei konden zich prima redden. Ze jagen op de Chanakoes ( zien eruit als een Lama) en ook de huiden gebruikten ze. Ze hebben wel botten van dieren gevonden maar geen botten van mensen dus de vraag is waar hebben ze die begraven? Of verbranden Indianen hun overledenen? Thuis nog eens nakijken.
Het valt me op dat alle afdrukken van de handen zo mooi gaaf zijn niets geen kromme vingers. Ik laat de rancher mijn vingers zien en ze begint te lachen en later laat ze me een afdruk van een hand met 6 vingers zien en een stompje zonder vingers. Nou dan vallen mijn handen dus nog mee!
Hier zij ook afdrukken van de poten van de grote loopvogels. En tekeningen van Chanakoes. De reden dat de afdrukken nog zo mooi zijn is dat de zon niet op deze rotsen komt en de wind hier niet door heen raast. De eros is hier minimaal. We vinden het erg indrukwekkend en zijn erg blij dat we dit toch maar zijn gaan bekijken. En het staat gelukkig op de Unesco lijst zodat dit wordt beschermd.
We drinken een bakkie bij de camper en dan nemen we afscheid van deze hartelijke mensen.
We gaan richting Tres Lagos rijden en de wind steekt weer op. Dan komen we rond 6 uur aan bij een bordje estancia(logeer boerderij) er staat een Rus met een fiets op de weg nou die waait uit z’n sloffen. Hij gaat langs de kant van de weg slapen in de pijp waar water door komt als het ooit heeeeel hard regent. We vragen of hij nog iets nodig heeft want hij ziet er best een beetje zielig uit. Hij neemt het fruit wat Chris hem geeft dankbaar aan en verzekerd ons ik ben een Rus en kan goed overleven!
Wij rijden naar de estancia en dat ziet er mooi uit maar de vrouw vraagt 10 dollards p.p voor alleen te staan geen water elektra niets. Nou dat vinden wij erg veel geld kun je veel voor bij de bakker kopen dus we gaan weg en rijden verder. De Rus geeft ons gelijk die we weer op het kruispunt zien en is blij dat hij de 10 km niet voor niets is gaan fietsen.
Dan is het nog wel een stukje rijden naar het dorpje dus we eten eerst onderweg en dan rijden we door en het wordt al donker maar de weg is goed te doen en Chris vindt het wel leuk om de verlichting lees: schijnwerpers uit te proberen. We hebben de wind in de rug en het stof waait ons voorbij en dat geeft een heel gek effect met de lampen erop.
In Tres Lagos rijden we zo naar de benzine pomp en die zijn nog open en het is prima als we blijven slapen en de volgende dag tanken eigenlijk mag ze ons maar 40 liter verkopen( ivb met de schaarste) maar zij begrijpt ook wel dat ons avontuur af hangt van de benzine en tank alles vol kijk dat is een vrouw naar mijn hart!
Na een buiten douch die Chris voor het laatst neemt met deze temperaturen watje gaan we naar El Chalten. Volgens de Trotter is dit het mooiste plekje van Patagonia nou dat bepalen wij zelf wel. We rijden de weg nr 23 ernaar toe en de weg gaat regelrecht op een schilderij af! Het is helder weer en alle toppen met sneeuw van alle bergen zijn te zien en dit is een uniek gebeuren (blijkt later) oke de Trotter heeft gelijk het is een prachtig plaatje.
We gaan eerst naar het VVV en daar krijg je meteen zin om je wandelschoenen aan te doen en hup de bergen in. Maar Chris wil eerst eens kijken hoe en wat en waar we gaan overnachten want het is een beetje een (erg) toeristische bende hier. We vinden een camping aan het eind van het dorpje en daar is een erg vriendelijke jongen Brain die alles prima vind en we mogen een plekje uitzoeken en de prijs is oké. Het is erg lekker weer en we genieten van de zon.
De volgende dag moeten we er toch echt aan geloven en gaan we wandelen. We komen op de parkeerplaats aan er daar staat de camper van reizen met kinderen. We praten volgens de kinderen veel te lang maar volgens ons veel te kort. We hebben 1 nacht en dag 50 meter hemelsbreed van elkaar af gestaan en elkaar niet gezien. Jammer zij gaan rijden en wij wandelen. Het is best een pittig kolletje. Er is 1 mooi uitzichtpunt en verder vindt Chris er eigenlijk geen moer aan. Is er helemaal klaar mee en heeft dorst en honger. Nou de boodschap is duidelijk en we gaan terug. Op de camping lekker lang warm douchen en dan lekker op ons bankje een film kijken.
Vrijdag 21 november
Bij het wakker worden voel ik gelijk dat ik nog kuiten en bovenbenen heb! Oja gewandeld!
We lopen samen naar de bakker om een beetje in te lopen! Mijn knie begint ook een beetje te protesteren maar duheee een Nijmeegse wel eens beroerder begonnen dus geen gezeur. En dan gaan we een andere trek lopen. Deze is veel mooier het is wel bewolkt en af en toe een beetje regen. We komen bij een base camp waar tentjes staan waar de echte berggeiten overnachten. We eten ons broodje op en lopen nog een stukje door naar de gletsjer en dat is de moeite waard. Dit is een erg mooie wandeling. We lopen terug en zijn op tijd terug op de camping en nog even tijd voor een wasje. Het gaat alleen zo hard waaien dat de wasknijpers eraf vliegen en ik achter de was aan moet rennen en dat trekken mijn kuitjes nu net niet meer! Chris gaat in de gezamenlijke keuken pannenkoeken bakken zodat wij de stank niet in Lappie hebben. Briljant plan en Brain vind de pannenkoeken ook lekker en smeert er een dikke laag dolche de leche op (soort duo penoti) We slapen niet goed want de wind giert om Lappie heen en nu heet het hier ook storm en dan ook echt storm!
De volgende dag gaan we naar het meer Lake del Desierto rijden en daar houd de weg ook op en kun je met een bootje over en via een berg trek naar Chili lopen. De route is mooi wel een beetje regen onderweg maar dat nemen we voor lief. Chris loopt naar de Humell Glacier en ik blijf wachten maar goed ook want het was een pittig paadje. We hadden de camping betaald en gaan vrij staan om te overnachten.
De volgende dag willen we nog 1 trek lopen want dat moet een erg mooie route zijn. Het is wel fris maar we moeten direct flink klimmen dus zijn zo op temperatuur. We komen een Israëliër tegen die in de USA woont. Hij wil wel zeker weten dat hij de Fitz Roy ziet want anders kan hij niet naar huis hahah. Hij loopt met ons mee en we hebben het erg gezellig het is een leuk gozer erg intelligent en we hebben lol. Onderweg komen we een vrouw tegen die met veel pijn en moeite de berg op klautert Chris rijkt haar een stok aan en dan gaat het een stuk beter. Ik spreek uit ervaring want ik ga de deur niet meer uit zonder mijn bergrollator.
Dit is echt de mooiste route die we hebben gelopen echt prachtig en aan het eindpunt alweer een gletsjer en nu aan een meertje en daar drijven de ijsbergjes rond. Ik had ze in eerste instantie helemaal niet gezien want ik was op de top gelijk achter een muurtje gedoken om zo uit de wind een boterham te eten. Het ijs is zo helder het lijkt wel kristal. Heel bijzonder. Maar goed dat Chris het wel had gezien. Zou je zo 4 uur lopen en de ijsbergjes niet zien!
We lopen samen terug en bij Lappie drinken we een cuppe soeppie. We brengen onze wandelvriend naar zijn hotel.
We slapen op de parkeerplaats en de volgende dag terug naar de camping voor een relaxed dagje maar het weer is toch niet zo als voorspeld later op de dag komt de zon dan eindelijk door maar weer wind! grrrr
-
In Chili nr 2
In Coyhaique overnachten we nog 1 nacht en gaan in een tentje wat eten en internetten want we zijn een aantal dagen niet op internet geweest.
We kopen de volgende dag de benodigdheden voor een filter voor het water. Die plaats Chris bij de pomp en zo hebben we altijd drinkwater Dat scheelt weer water kopen. We rijden naar Pto Ingeniero Ibanez het begint te sneeuwen en het lijkt ineens winter ipv lente. Jammer want dit is best een mooie route maar nu zien we er weinig van De enige die dit leuk vindt is Lappie die denkt mmmmmm sneeuw! Vanuit dit plaatsje kun je de ferry naar Chili Chico naar de andere kant van dit meer nemen. Maar de weg eromheen moet juist zo mooi zijn we zien wel eerst maar eens slapen.
We lopen de volgende dag naar het VVV kantoortje en de dame daar verteld dat er een hele mooie waterval zit op de ripio, 5 km vanuit het dorp. We rijden erheen en ze heeft niets teveel gezegd hij is prachtig. Dit blijkt ook de ripio naar Ville Cerro Casttilo te zijn die staat niet op de kaart maar wel op de tablet dus……………. Tja wat gokken we? We besluiten om de ripio te rijden en het is alweer een prachtige route en het verbaasd ons hoeveel mensen er nog in de bergen wonen.
En zoveel schapen en piep kleine lammetje ik heb er nog nooit zo veel gezien. Er zitten een paar pittige kolletjes in maar Lappie doet het prima. We lunchen bij een riviertje en Chris gooit de hengel uit helaas vangt niets. Dan komen we 2 lammetjes aan de kant van de weg tegen die staan te roepen om hun moeder die is niet in de buurt ik ga de eruit en kan ze aaien en dan hoor ik een moeder bleren en ik stuur ze een beetje van de weg af in de hoop dat ze hun moeder weer vinden.
Aan het einde van de ripio staat een bord Paredon de las Manos. Daar moeten afbeeldingen van handen op grotten te zien zijn van Indianen. We komen bij een aardige rancher aan en die loopt met ons mee naar de grotten. De afbeeldingen zijn indrukwekkend de handafdrukken zijn gemaakt met vet en een mengsel van bloemen. Waarom de Indianen dit deden weten ze niet zo goed. Wij maken ervan dat er een kind zich erg verveelde en met vieze handen de grot heeft versierd. Deze theorie slaat al helemaal nergens op! We mogen blijven overnachten waar we geparkeerd staan en het is hier lekker rustig. De hond krijgt een kliekje eten maar de haan lust dit ook wel dus dat wordt een knok partijtje! De hond wint en de haan mist nu een paar veren. Het is wel een erg leuke hond maar de opdracht van Bo was 1 hond met 1 flapoor! En dat had deze niet. We kijken een film en gaan lekker slapen.
Als we wakker worden alweer regen We rijden de ripio 7 naar Pto Murta ondanks de regen is het een erg mooie route Chili is een erg mooi land jammer dat het weer tegenvalt maar daar waren we al voor gewaarschuwd. Er staat hier wel minder wind. Bij een waterval vullen we de watertank drinken een bakkie en merken dat er toch nog wel veel verkeer op deze weg is.
In Pto Murta willen we brood scoren maar in het kleine supermarktje is geen brood. Dan maar een soepje. Als we het dorp uitrijden, rijden we bijna tegen het bord Pandaria ( bakker) aan! Er lopen hier vogels met enorme lange kromme snavels geen gezicht ook rennen er 3 kleine biggetjes door het weiland dat zie je in Nederland niet snel gebeuren. En heel veel kleine kuikens er zijn in Chili meer kippen dan in Argentinië.
Lappie is een beetje aan het pruttelen vandaag komt waarschijnlijk door weer andere benzine dus af en toe even bijstellen.
In Puerto Tranquilo stoppen we en regelen een boottripje naar Capilla de Marmol. Dat zijn grotten van Marmer. En op de afbeeldingen moet dit echt de moeite waard zijn. We ontmoeten 1 Zwitser 1 Israëliër en 1 meisje uit de USA en met hun gaan we de boot trip maken en zo zijn we allemaal goedkoop uit.
Als we terug naar Lappie lopen staat er een politieman bij Lappie ohoh maar niets aan de hand hij staat het mooie eraf te kijken keek hij het stof er maar af! Hij wijst ons de weg naar een huis waar we wel aardappelen en groenten kunnen kopen. De vrouw is verbaasd dat we aan de deur kloppen en zegt nog geen aardappelen te hebben die zijn nog aan het groeien! Oké dan hebben we pech. Ze gebaard dat we even moeten wachten en dan verkoopt ze ons 1 kilo uit eigen voorraad! Er loopt een pup van 14 weken als een dolle door de tuin te rennen die moet ooit de schapen bij elkaar gaan houden nou wij wensen hem veel succes.
Om 9.00 gaan we met een bootje naar de Marmol. Het is fris maar droog we hebben wel de mutsen en de regencape ’s mee. En het is inderdaad de moeite waard prachtige grotten van Marmer die door de erosie bijzonder zijn uitgesneden aan de onderkant. En je kunt ze ook alleen maar vanaf het water zien. Er zijn ook 2 kajaks mee zodat we om de beurt naar de grotten kunnen kajakken. De Israëlisch jongen en het meisje gaan als eerste maar na 5 min ligt de jongen al onderste boven in het ijs koude water. Hij geeft geen kik en stapt er zo weer in. Als Chris aan de beurt is voor de kajak komt de gids tot de conclusie dat Chris er met zijn grote lijf niet in past want als hij erin zit kan hij zijn evenwicht niet houden dus hup er weer uit. De gids gaat met de grotere boot ook de grotten een stukje in dus wij zien genoeg. De zon gaat zelfs een beetje schijnen en het is prachtig. Het water van het meer is echt heel helder en blauw. We maken prachtige foto’s en na 1 uur varen we weer terug en zijn we blij dat we dit gedaan hebben.
We drinken met z’n alle bij Lappie een kopje thee en dan gaan wij richting de gletsjer San Rafael rijden. Het weer is opgeklaard en we zien onderweg al een stuk van de gletsjer. En de bergen met de sneeuwtoppen komen ook helemaal inzicht. Wij gaan bij een meertje overnachten en ik ga maar weer eens onderbroeken wassen. Als ik thuis ben geef ik eerst mijn wasmachine een hele dikke kus!
We hebben de tip gekregen om toch iets door te rijden en dan kun je omhoog lopen en de gletsjer vanaf een uitkijkpunt zien dus de volgende dag gaan we dat eerst maar eens doen. Het is een kleine klim en toch de moeite waard om vanaf deze kant de gletsjer te zien. Vanaf de zeekant kan ook maar dan moet je met een boot tenminste 1 dag varen en dat is best prijzig. En in Argentinië moeten we toch ook gletsjers kunnen zien erg dichtbij. We gaan weer dezelfde weg terug en dan rijden we richting Chili Chico. We willen onderweg dan ergens overnachten. Maar we kunnen niet echt een plek vinden om te slapen en er zit niets anders op dan in 1 keer naar Chili Chico te rijden. Het is een ripio er zitten veel klimpartijen in en ook veel bochten werk. Maar het is werkelijk een prachtige route het meer is zo mooi blauw en dan de bergen eromheen. Maar we rijden een gemiddelde snelheid van 25/30km dus we komen erg laat aan in Chii Chico. Eerst maar eens eten en slapen.
Zaterdag 16 nov.
Het lijkt erop dat de winkels allemaal dicht zijn maar de verlichting is uit en de deur dicht voor de wind. We doen wat boodschappen maar we moeten goed bedenken wat we kopen want als we morgen de grens overgaan kunnen we weer alles inleveren aan verse spullen!
We lopen naar de ‘camping” en vragen wat een overnachting kost en of er water is want ik wil kleren gaan wassen. Nou de prijs valt mee en we gaan er voor 2 nachtjes staan het weer is ook iets beter al hoewel dat microklimaat waar ze het over hebben nog ver te zoeken is. Na 2 uur wassen hangt de hele achtertuin van de Chileen vol met was! De man komt ons vertellen dat hij ook WI-FI heeft en geeft ons de code. Het is een super verbinding dus we doen wat zaken op de computer en bellen met Bo. Blijkt dat ze een Mini heeft gekocht een rode Jeroen stuurt een paar foto’s en hij ziet er geweldig uit. We blijven nog 1 dagje en dan gaan we weer terug naar Argentinië.
-
hier starte onze site lees nu boven aan .......
-
2013 we gaan over enkele dagen vertrekken van uit antwerpen 24 dagen aan boord van een cargo schip.alles ingepakt en klaar voor de trip
Vertrekken naar Antwerpen maar wanneer?
We zijn overgeboekt naar een andere boot de Grande Amburgo vertrek 1 september. Het schema op internet zegt iets anders maar we wachten braaf op een telefoontje van Grimaldi zoals afgesproken.
Wanneer Chris na een late dienst maandag nacht (27 aug) de boot op internet in Hamburg ziet verschijnen slaat de verwarring toe! Ik raak niet onder de indruk ik moet de hele week nog werken! Maar na een telefoontje met Antwerpen is het toch wel erg verstandig om het een en ander te gaan regelen. En zo besluiten we om donderdagochtend via Veldhoven om John en Wilma gedag te zeggen richting Antwerpen te vertrekken tot grote opluchting van Team Izzy die ons in Antwerpen ontvangt. Om 12.00 krijgen we telefoon van Grimaldi of we naar Antwerpen willen komen nou we zijn al onderweg. Eerst nog even winkelen in de Decathlon (de kasten in Lappie zitten nog niet vol genoeg!) en dan gaan we koffie drinken in een leuk retro tentje. Steven rijdt ons door de stad naar een leuk Spaans restaurant om alvast in de stemming te komen. Nou we eten heerlijk we vragen ons af hoe het eten op de boot zal zijn. Dat weet ik nu inmiddels maar daarover later meer! En dan is het tijd om naar de haven te gaan. Team Izzy rijdt ons voor naar de haven en zet ons af voor de deur dan is het tijd om afscheid van Steven en Sita te nemen. We wensen hun ook een mooie reis en wie weet waar we elkaar ooit nog zullen treffen ,zeker op facebook!
We gaan even kijken of we het kunnen regelen om op de parkeerplaats te gaan staan de slagbomen naar de boot zijn dicht dus we slapen gewoon in Lappie.
Het leven aan boord.
Voor op gesteld dit zijn onze ervaringen en met deze bemanning.
Het eten. 07.30 ontbijt.
11.00 lunch 3 gangen. Koffie en fruit toe
18.00 diner 3 gangen. Koffie en fruit toe.
Omkomen van de honger zal niet gebeuren. En scheurbuik ligt ook niet op de loer. Gevaar voor (nog meer) vetrollen dus wel. Tegen over onze hut is de Gym dus ook daar is aan gedacht! Maar na een kritische blik blijkt het apparatuur hier en daar wat mankementen te hebben. Dus later in de week regelt Chris een overall en gereedschap en repareert de fiets en de roeier. De andere fiets doet het echt niet meer dus die nemen we van boord in Dakar om te ruilen voor iets anders tegen de tijd dat ze snappen dat hij niet vooruit gaat zijn wij alweer aan boord!!!! De Chief moet lachen om Chris een passagier in een overal had hij nog nooit mee gemaakt.
Op het dek kunnen we overal lekker zitten in de zon uit de wind of juist in de wind uit de zon. We zijn in record tijd aan het verkleuren. Het begint al aardig op vakantie te lijken. We krijgen een veiligheid instructie. Wat we wel en niet moeten doen bij alarm we krijgen nog een oefening hierin.
Er is een huiskamer met tv en een dvd . Er staan een hele boel boeken maar niet in onze taal wel ligt er een puzzel van 1500 stukjes nou daar gaan we maar eens aan beginnen tijd zat.
We worden uitgenodigd in de hut en krijgen koffie met slagroom en een cake . We krijgen wat uitleg mogen foto’s maken en de bemanning is erg geduldig met ons. Slim van de Kapitein wat we stonden natuurlijk met ze alle al te springen om daar een kijkje te nemen. Later in de week worden we nog een keer uitgenodigd in de stuurhut en krijgen we Sangria met toast. Chris gaat een paar dagen later in de machine kamer kijken ook erg interessant.
We zijn met 9 passagiers aan boord.
Hans en Anja ook Nederlanders die hebben 6 jaar gezeild en weten erg veel van het leven op zee dus ik heb al besloten als hun gaan rennen ren ik erachteraan!
2 Zwitsers
1 Zwitsrese man zijn vrouw zit in Montivideo op Spaanse les.
2 Fransen
Dan komt de brandoefening we krijgen al van te voren een seintje dat "het" gaat gebeuren dus we gaan rustig naar de hut om de helm op te zetten en het zwemvest aan te doen. We moeten ook de zak met een overleving overall meenemen. We hebben tijd zat om foto’s te maken. En dan ALARM! Nou naar het Munster station. Daar moeten we verzamelen. Dan komen we tot de ontdekking dat Hans en Anja mijn steun en toeverlaat op zee er niet zijn. Paniek! Er gaat iemand van de bemanning naar hun hut lagen ze te slapen!!!! Anja had de aankondiging niet goed gehoord en kwam pas in actie bij het alarm. Dus stonden ze met duffe koppies aan dek zonder overleving overall ohoh stafpunten!
Met mooi weer gaat de bemanning aan het schilderen nou lees kliederen oohhh mijn vaders schilderwerk was er niets bij! Alles zit onder. We staan te kijken en dan wordt ik ingeschakeld om een onderkant te schilderen want waar ik sta kan ik er veel beter bij. Zij denken doet ze nooit en zo schilder ik een stukje van de boot. Dat mijn slipper onder de witte verf zit oké en mijn blouse onder de smeer ach!
Zo wordt er ook op ons hutje geklopt of ik naald en draad bij de hand heb? Ja in Lappie hoezo? Nou een Cadet was zo enthousiast aan het pingpongen geweest en uit 2 broeken gescheurd. Oké ik naai het wel weer aan elkaar. Dan zie ik dat de zoom er niet in zit die slaat hij om dus ik maak hem gelijk op maat nou daar scoor ik punten mee! Nog geen week later komt nr twee ook uit zijn broek gescheurd. Dus ik ben maar een naai atelier begonnen ! Het pingpongen en het voetbalspel gaan er ook wel bloedfanatiek aan toe. Het Italiaanse temperament komt dan tevoorschijn en lol dat ze hebben.
Wij hebben ook de indruk dat ze het goed met elkaar kunnen vinden af en toe mekaar effe lekker in de zeik nemen. Het is altijd lachen wij hebben veel contact met ze en we maken veel foto’s van de mannen en dat vinden ze geweldig. Vooral de Filippino’s die willen om de paar dagen een up date! We beseffen ons ineens dat het best gek is om al 16 dagen op een schip te zitten niets meer te horen van de buitenwereld of Syrië b.v al is aangevallen, over de crises, Prinsjesdag en ga maar door. Maar geen telefoon of e-mails geen werkroosters is wel heerlijk!
De volgende ochtend is het om 6.00 al druk in de haven. We doen rustig aan eerst koffie en dan gaan we eens kijken hoe we aan boord komen. We krijgen bezoek van een Nederlandse vrachtwagen chauffeur met al veel te veel koffie op zo die is wakker! Hij is erg enthousiast over onze reis en vraagt wel 10 keer zijn jullie dan helemaal niet bang? Nee waarvoor? We moeten op de foto en hij gaat ons volgen via FB en de blog nou we hebben er weer een vriend bij.
Bij de beveiliging worden de paspoorten gecheckt en de ticket er wordt iets af gevinkt en dan mogen we door het ijzeren draaihek naar de boot. Ik kijk de man aan en zeg heel droog daar past onze camper niet doorheen! AAiii jullie hebben een camper bij!?! Tja 1 tassie met alleen papieren om 7 maanden te reizen lijkt me een beetje weinig. De man lacht en zegt ik open de poort 6 voor jullie en dan mag je naar de boot rijden. Oke dat doen we dan. Bij de boot wordt ons gevraagd zijn jullie al opgemeten en gewogen? Nee dus hup weer terug naar het beging punt ,nou gaan we het beleven! Chris verdwijnt met de papieren naar een kantoortje en ik houd er al rekening mee dat dit nog wel effe een dingetje gaat worden.
Maar niets wegen en meten gewoon naar de boot. Later op de dag kom ik erachter dat Chris daar koffie heeft zitten drinken!
We worden hartelijk ontvangen bij de boot en we gaan gelijk aan boord.
Ik krijg een enveloppe in mijn hand gedrukt met de sleutel van mijn nieuwe’ huis’ Lappie wordt bekijken en goed gekeurd niet of hij wel aan boord mag maar dat dit een geweldig voertuig is om mee te reizen!
Aan boord ontmoeten we de Kapitein en we krijgen het bevel eerst ontbijten! Goed plan. Dan mogen we nog een paar keer heen en weer het ruim in om spullen te pakken en Lappie moet 1 meter naar achteren. Dan wordt hij vast gezet en kan geen kant meer op.
We vullen de dag met het inrichten van ons huis, lezen wat en er is erg veel te zien in de haven wat een auto’s gaan er aan boord 1750 stuks en dan nog meer vrachtwagens, brandweerwagens , nog meer campers zonder passagiers, en een heleboel containers. We staan om 21.00 nog even te kijken naar de hijskraan die al dat werk verricht en dan oeps gaat er iets fout beng zo tegen de kraan van het schip aan oh oh. Vanuit de haven komt er geen actie op dit gebeuren wij laten het ook even voor wat het is. Later verteld Chris de Chief hierover en dan komt er wel actie en blijkt er ook schade aan de kraan te zijn en wordt Chris naar datum en tijdstip gevraagd. Dat gaan ze in Antwerpen niet leuk vinden!
Zaterdag 31 augustus om 19.00 gaan we dan eindelijk vertrekken. Vanwege de wind is het later geworden. We moeten eerst door de sluis nou dat is een precieze werkje. Jammer dat het al snel donker wordt en het is erg koud geworden dus na 2 uur houden we het voor gezien en gaan we naar binnen. We hadden gehoopt om nog even met Bo te bellen maar helaas. We beseffen ons dat we nu echt ons avontuur te gemoed gaan. Na 2 ½ jaar kei hard werken gaan we nu echt. En met een beetje geluk vieren we ook aan boord dat we 25 jaar geleden getrouwd zijn.
Van boord in Dakar.
Als we de haven invaren ontvangen we een sms van Bo (onze dochter) thuis alles goed en Jeroen (hopelijk a.s schoonzoon) is aangenomen bij Struik dit is fijn nieuws.
We hebben het geluk dat er geen cargo op de verdieping is waar Lappie staat en dat de deur op slot blijft in Dakar. Dus dat betekend dat we van boord kunnen. We zijn de enige passagiers die er af gaan. Nou de papieren zijn geregeld en we mogen van 14.00 tot 18.00 van boord. We besluiten te gaan lopen en in het dorpje vlak bij de haven te blijven. We nemen 20 euro een paar dollars en een klein fotocameraatje mee. Natuurlijk in no time hebben we een ‘gids’ die ons alleen maar naar zijn winkel wil brengen en we hoeven (echt waar!) Niets te kopen. Waar heb ik dit meer gehoord.
Hij brengt ons ook langs het paleis en lijd ons keurig langs het voor ons interessante winkelstraatje naar zijn winkel.
Het voordeel als je met een ‘gids’ loopt je door de rest met rust wordt gelaten.
We krijgen een aardige indruk van de bevolking. Mooie vrouwen in mooie gekleurde kleding. Geen hoofddoeken ondanks dat ze Moslim zijn.
We kopen gesuikerde nootjes voor de hoofdprijs maar we mogen met het vrouwtje op de foto. Het zijn vriendelijke mensen. Dan komen we in de winkel aan wat ook een fabriekje blijkt te zijn.
Daar is een record poging gedaan hoeveel kleding ,tassen, kleedjes kun je per vierkante cm kwijt. En hoeveel naaimachines gaan er in 1 ruimte. ze moeten er overheen klimmen om bij de achterste naaimachine te komen en dan blijf je daar gewoon zitten want je eet in een zilveren kom achter je naaimachine.
Er is weinig licht binnen dus de opticien van het dorp doet ook goede zaken! Een Arbo inspectie zou overuren draaien bij een evt controle. Maar wie maakt zich druk ze hebben werk, dus geld . We worden rondgeleid en het is dan wel de bedoeling dat we wat gaan kopen!
Ik zie wel een leuke tas maar dat is in Lappie niet erg handig op te bergen. We besluiten om een 2 doeken met een mooie Afrikaanse afbeelding van een vrouw te kopen 1 voor ons en 1 voor de Master die is 12 sept jarig. Hij is zelf ook van boord gegaan en wij hopen om taart te kopen! We zullen zien. Dus nog effe bakkeleien over de prijs en dan gaan we.
Dan begint het toch te onweren en de straat veranderd in een rivier. Chris vermaakt zich wel met deze wet t- shirt show recht voor zijn neus want de vrouwen vinden de regen helemaal niet erg en lopen gewoon door. We kopen nog wat medicijnen voor een bemanning die erg last van zijn keel heeft en niet van boord kan. We kopen een zak vol mango’s die we trakteren als toetje nou dat vinden ze lekker. Chris maakt nog wat foto’s van het busstation en van de bussen. Ons laatste geld geven we uit aan snoep. En dan terug naar de boot waar ze opgelucht zijn dat we weer heel terug gekomen zijn. We zijn blij dat we even van boord konden en we hebben er weer een belevenis bij. Nu 8 dagen varen naar de overkant en de evenaar over dat moet ook nog een feest worden!
Van boord in Zarate.
Hebben wij weer!
We krijgen een shortpass ( kopie paspoort) om van boord te gaan we hebben een geniaal plan om de fietsen van Lappie te halen en zo naar de stad te fietsen want we liggen hier wel een dag of 3 in de haven en op deze manier kunnen we veel zien. Na wat moeite de fietsen eraf en wij richting de uitgang. Na 600 meter worden we tegen gehouden door iemand in uniform wat zijn functie precies is weten we eigenlijk nog niet. HO stop!?! Waar we van plan zijn heen te fietsen? Nou gewoon naar de stad. Oké dus de Argentijn begrijpt dat we de haven uit willen met de fiets nou maar dat gaat zo maar niet! Sterker nog we mogen de haven niet uit met de fiets! Oké moeten we lopen dan met de fiets aan de hand? Geen probleem hoor. En ik demonsteer hoe gemakkelijk we dat kunnen doen. Nee ook dat vindt de Argentijn niet goed. Dan zeg ik in vloeibaar Spaans: we kunnen ook de fietsen in de auto ( die naast hem met chauffeur staat) naar de uitgang brengen. Hij kijkt me aan of ik niet helemaal lekker ben. NEE de fietsen mogen niet de haven uit. Chris zegt op zijn beste Spaans nog even heel duidelijk hoe blij hij is met deze actie. Maar we hebben weinig keus en gaan terug naar de boot. Daar vraagt de bemanning zich af waarom we terug komen en horen vol verbazing ons verhaal aan. Goed we laten onze fietsen achter en gaan lopen. Welkom in Argentinië. We lopen nog na te mopperen en dan zijn we door de douane eenmaal links naar het dorp stuiten we op een fietspad ggrrrrr.
Zarate is een klein dorp en overzichtelijk. Gelukkig moeten we onze mening over de Argentijnen bijstellen want we ontmoeten in het stadje alleen maar erg vriendelijke en Engels sprekende Argentijnen. Chris stuit op en ijswinkel en na 29 dagen is hij echt toe aan een ijsje! We gaan kijken of we een andere telefoon kunnen kopen want met ons toestel geen bereik heeft met de bandbreedte
Te maken. De medewerker van Movistar kan ons niet helpen je moet een Argentijns ID-kaart hebben om een telefoon te kopen. Maar er is een truc en hij loopt met ons naar 3 andere winkels om het te regelen en zo zijn we weer bereikbaar! TOP! Op het pleintje gaan we even mensen loeren altijd leuk. In de bomen zijn soort papagaaitjes met een luid geteter hun nesten aan het bouwen. Het is hier sinds 21 sept lente en dat is goed te merken. En wat fijn als we over 6 maanden naar huis gaan het weer net lente is in Nederland.
vrijdag 27 september gaan we nog een dagje van boord en we doen wat kleine boodschapjes en keutelen wat aan in het dorp. Als we willen lunchen krijgen we toch een uitdaging er zijn niet echt lunch tentjes. Ja hier en daar liggen broodjes in folie dit ziet er niet echt lekker uit. De Sub Way is ook niet echt een aanrader en een Hot Dog nou nee, oeps wat nu? Toch nog maar even rond kijken en dan zien we een spandoek boven de weg hangen met iets over 24 uur open Sandwiches nou wij zoeken maar waar dan………. ? Dan we zien een winkeltje wat er uit ziet als een traiteur nou we gokken het erop en ja hoor daar kunnen we een soort pasteitjes en drinken kopen ik wacht met krommen tenen op het bedrag wat we moeten gaan betalen maar dat valt reuze mee 4 euro 4 pastietjes en flesje drinken. De dames van de bedinging vertellen we dat we uit Nederland komen en we gooien Maxima nog even over de toonbank en ja het ze glunderen helemaal aaahhhhh Maxima .Oke dit blijkt dus te werken hahahahaah! We eten onze lunch in het parkje op. En daarna bellen we Bo ( onze dochter) en alles gaat goed thuis fijn even haar stem te horen. We kopen nog wat chocolade voor de bemanning . We zijn blij dat we effe 2 dagen van boord konden want het begint wel tijd te worden dat we gaan rijden maar nog even geduld. Nu op naar Montivideo.
Hoe komen we alle dagen door?
In het beging moeten we even wennen aan het ritme en aan het niets doen. Dus even acclimatiseren.
Met de rest van de passagiers klikt het goed we hebben best lol met elkaar. De bemanning heeft ook even afgetast en beginnen ook los te komen. Er zijn Italianen, Bulgaren , Filipijnen, en Hongaren aan boord. Sommige spreken wel wat Engels dus een praatje maken lukt wel. Er zijn er veel die voor de eerste keer aan boord zijn. En omdat ik geen namen kan onthouden geef ik ze een nik name. Zo hebben we de Tattoo man-Chief, Poppy de Sailerman die bediend de passagiers en maakt onze hut schoon. Spreekt geen woord Engels! De Baby- Italiaanse cadet .De Priester waar ik de sleutel van mijn huis van kreeg. De kok is ook een mooie kerel zegt niet zo veel en is volgens ons het drukste van allemaal. Je hoeft niet op je horloge te kijken hoelang nog voor we gaan eten want zo’n 10 minuten van te voren komen de geuren via het ventilatie systeem zo je neus in en lokt je vanzelf naar de eetzaal. Later blijkt dit niet helemaal de bedoeling en wordt het ventilatie systeem schoon gemaakt en hebben wel weer een horloge nodig!
Na een paar dagen ben ik tot de conclusie gekomen dat we moeten gaan bewegen anders kunnen we niet meer door de deur van Lappie. Dus na het ontbijt wandelen op het dek , dan 1 uur fietsen en wat interessant bewegen met de apparaten en dan onder de douche en dan al weer naar de lunch! Zo is de helft van de dag al om. Ook moet er af en toe gewassen worden. We hebben een wasmachine en droger aan boord. Nu het warmer wordt buiten zitten we meer in de ruimte met airco. We hebben een puzzel van 1500 stukjes gevonden en samen met Anja beginnen we eraan. Als hij klaar is wordt er meteen een nieuwe gebracht en de andere wordt ingelijst om aan de muur te hangen.
Voor de verjaardag van de kapitein hebben we met z’n alle een stoel versierd en een feestmuts , en slingers gemaakt. We hebben een heel plan gemaakt hoe we de stoel in de eetzaal krijgen. Dan blijkt dat we op zijn verjaardag om 12.00 taart gaan eten. Dus wij veranderen mee van plan maken alles voor dat tijdstip in orde en dus niet met het ontbijt . Wij hebben al dagen voorpret nu maar hopen dat de Master het ook leuk vindt en ons niet opsluit in onze hut met water en brood! Oef de Kapitein vond de verassing erg leuk en was blij met de cadeaus.
We zijn ook de evenaar overgestoken en dan komt Neptunus aan boord. Ik heb hem niet gezien en ook het rode lijntje van de evenaar niet! Dit vieren we met een borrel in de stuurhut met lekker hapjes en we krijgen 1 voor 1 een diploma met een nike name Chris wordt Hercules en Monique : Bellatrix! Het zijn sterrennamen nou zal later wel eens opzoeken hoe ik er dan uitzie. De bemanning heeft het weer leuk georganiseerd. Dagen later zien we een filmpje hoe de bemanning tijdens een andere reis gedoopt is tijdens dit feest. Nou ik weet niet of we blij moeten zijn dat wij de smurrie soep,cola,olie, water en weet ik veel niet over ons hoofd hebben gekregen of dat we dit feest hebben gemist!
Soms is de zee is wel erg ruw en ik beging toch behoorlijk wiebelig te worden. Het beste wat je kan doen als je zeeziek wordt is even slapen en voor de nacht neem ik toch maar een reistablet in. Nu 12-09-2013 zijn we 8000 km van huis. Pas 1 boek gelezen. Dus toch een teken dat we ons niet echt vervelen.
Eindelijk we hebben walvissen gezien 3 stuks. Na uren turen over de zee zijn we beloond. We hadden al veel vliegende vissen gezien en dolfijnen. Die zwommen wel vlak bij de boot om met de golven te spelen. Ook zijn er soms veel vogels die een tijdje langs de boot mee vliegen. En ook hebben we hele kleine vogeltjes aan boord gezien een soort zee mus!
Zondag 15 september komen we aan in Santos.
Nou na het ontbijt snel douchen effe niet sporten want dat beloofd een mooie tocht te worden door de haven het is prachtig weer dus wij hebben er zin in. Nou om 10.00 we remmen behoorlijk af we draaien en dan niets meer we gaan voor anker en varen geen millimeter meer! Geen toestemming om de haven in te varen. Oke!? Nou ja wij zitten prima op het dek in de zon dus we wachten wel even. Dat wachten duurt 1 1/2 dag. De maandag is slecht weer dus de verveling slaat toe.
De bemanning is aan het vissen en vangen ook echt wat. Uit eindelijk komen om 6.00 dinsdag in de haven van Santos aan. We hebben een krap plekje aan de kade en we worden met 2 sleepboten naar de kant geduwd. We liggen vlak bij een bosje en de vogels ontwaken en het is een fijn dat getjilp te horen. Na het ontbijt mogen we van boord. We gaan met zijn zessen naar de stad. We moeten door een stukje haven lopen en het is langs een drukke weg waar het af tijd met vrachtwagens. En een herrie . De stad is overzichtelijk maar niet veel bijzonders. Maar we kunnen zeggen dat we in Brazilië zijn geweest! We bezoeken het koffie museum en lopen daarna terug naar de boot. Om 22.00uur vertrekken we naar Zarate.
Donderdag 19 september om 2.00 zijn we op zee stil komen te liggen voor Buenos Aires. Nou hoe lang gaat het duren voor we naar de haven kunnen? Vrijdag geen actie, zaterdag, zondag er gebeurd nog steeds niets. Dan is het maandag 23 september en zijn we 25 jaar getrouwd. We hadden het wel verteld aan de Kapitein omdat wij dachten die dag van boord in Montevideo te gaan. Als we om 11.00 uur willen gaan lunchen dan is alles op slot nee we eten om 12.00 uur huh wij weten van niets. Als we om 12.00 opnieuw die kant op lopen worden wij hartelijk ontvangen en hebben ze de boel versierd . We eten dus samen en wij mogen aan de tafel van de Kapitein plaats nemen. We krijgen een officieel document dat we op de Grande Amburgo op zee 25 jaar getrouwd zijn en ze wensen voor ons dat al onze dromen uit mogen komen. En er is een mooie taart gebakken! Nou wat een verrassing we eten met zijn alle de taart en ontkurken de champagne. Hebben we toch nog een leuke dag. Maar we varen nog steeds niet!
Dinsdag krijgen we te horen om 17.00 het anker naar boven en dan mogen we 3 uur op eigen kracht richting Buenos Aires varen en dan moeten er 2 piloten aan boord komen om ons door de rivier te loodsen. En om 1.00 moeten we wachten want te laag water! Om 3.00 varen we weer. Woensdag avond om 18.00 zijn we in de haven van Zarate . Het was een prachtige tocht door de rivier en we hebben uren aan dek gestaan om te kijken waar we allemaal langs kwamen en onder de brug door was ook een spektakel. De volgende dag gaan we van boord om de stad te bezoeken.
Nooit geweten!
Wat wij ons nooit hebben gerealiseerd is wat een werkzaamheden er allemaal om ons schip plaats vindt .
Als we een haven binnen komen moet er een loods aan boord die wordt gebracht door een klein bootje die vaart langs de zijkant van het schip en via een laddertje klimt hij zo hup het schip in.
De vlaggen gehesen dat de man aan boord is.
Dan komen er sleepboten om ons voor of achter uit te slepen naar de plek waar we moeten laden en lossen.
In de havens moeten de touwen vast hier komt een mannetje of 3 bij kijken. De loods weer van boord.
De douane komt aan boord dan komt er actie van de kranen die de containers lossen en laden. De auto’s moeten van boord en weer andere aan boord daar rijd een auto voor heen en weer om de chauffeurs van die auto’s heen en weer te brengen. En dan al het papier werk voor alles wat van en af het schip gaat.
Naar Zarate komen er dus 2 piloten aan boord om ons door de rivier te loodsen. Het duurt 8 uur voor we er zijn. Dan gaan ze van boord en staat er weer 2 auto’s voor deze mannen te wachten om ze weer naar huis te brengen.
Er komt een man in Zarate aan boord waar we tegen een goede koers kunnen wisselen. En hij heeft 4 telefoons waar de bemanning en wij mee kunnen bellen tegen een mooi tarief. Hij blijf 3 dagen aan boord en heeft zo en extraatje naast zijn pensioen en lekker eten! Hij slaapt naast onze hut. We hebben zijn kaartje gekregen en als we wat willen weten moeten we hem vooral bellen!
Vrijdag 4 okt
Vandaag gaan we richting Salto rijden. We hebben wat klein aanpassingen aan Lappie gmaakt en we moesten even bijkomen van de bootreis we waren zelf een beetje landziek.
maandag 28 oktober eindelijk even internet .
Uruguay Maandag 30 sept nr 1
We hebben heerlijk in ons eigen bedje geslapen en wat een zaligheid geen gedreun meer van de motor de hele dag. Maar gesjilp van vogeltjes die ons wakker maken. We hebben 3 honden op de mat liggen voor Lappie dus wij voelen ons helemaal thuis.
We pakken de boel opnieuw in en Chris wil een paar kleine veranderingen aan brengen waar we thuis niet aan toe zijn gekomen. De conclusie is al gauw Monique heeft te veel kleren ingepakt. Dus we moeten wat weggeven onderweg of verliezen! Wel komt het nu goed van pas dat we toch genoeg boodschappen mee hebben want we staan niet echt in de buurt van een dorpje op loopafstand. Ik bak dus zelf brood en dat smaakt heerlijk. We hadden een prima kok op de boot maar het brood was erg zout. We zijn zelfs een beetje landziek hoofdpijn en gewoon een beetje bah. Dit trekt pas na 3 dagen weg maar dan krijgen we een mini griepje te pakken het snot loopt ons neus uit.
We vieren de verjaardag van Mia de dochter van het Duitse echtpaar waar we staan. Er is een heerlijke chocolade cake gebakken met 4 kaarsjes erop. Ze krijgt een mooie rosé fiets voor haar verjaardag. Gelukkig geen klachten over de zwarte achterband en witte voorband! Chris heeft namelijk geholpen om de fiets rij klaar te maken en zou de band oppompen met een compressor . Nou kabeng na een piep klein beetje lucht klapte de band uit al elkaar. Dus als een gek naar de winkel gereden met Michel om een nieuwe band te kopen anders was het een heeeeel ander verjaardag feestje geworden.
We gaan Montevideo bekijken en we vinden het wel een leuk stadje. Nu is alles al gauw leuk na 30 dagen zee. We kopen wel een leuk sieraad Chris een ketting en ik een armband. Zelf gemaakt door een heel vriendelijk meisje uit Chili en na de aankoop kregen we er allebei 3 kussen bij! Geweldig. We drinken veel te dure koffie in een geweldige hippe tent ach we hebben vakantie of nee we zijn aan het reizen en moeten dus op de centen letten maar 1 keer smokkelen mag.
Er doet zich wel een klein probleempje voor; We kunnen nergens geld uit een automaat pinnen en we willen graag dollars pinnen om die weer tegen een gunstige koers te wisselen in Argentinië. Dan gaan we na 20 automaten effe zeuren bij een bank en uiteindelijk willen ze ons bij het loket wel 500 dollars geven via de Mastercard. Maar dan wil hij wel 2 identiteit documenten zien . Oké zijn 2 kopieën van rijbewijzen ook goed? Ja hoor het lukt! Op de terug weg naar “huis” kopen we nog wat vlees en Michel heeft de BBQ aangestoken heerlijk met z’n alle gegeten. Duits ,Zwitsers, Engels, Nederlands het praat allemaal door elkaar en we hebben het erg gezellig. We blijven nog een extra dagje ik klooi wat op internet na een tijdje geen verbinding toch wel fijn om even wat nieuws te horen. Ik spreek Bo onze dochter en alles is goed. Fijn om haar stem effe te horen. Lang leve Skype.
Vrijdag 4 okt gaan we toch echt vertrekken. Na veel overleg besluiten we om richting Salto te rijden naar de thermobaden 400km verderop. Chris is toch wel wat gespannen want erg veel km hebben we nog niet in Lappie gereden. We lunchen in een dorpje en hebben onderweg veel bekijks er wordt heel wat af gezwaaid. We vinden een leuke plek om te overnachten. Een picknick plek met water en stroom gewoon zomaar gratis en voor niets! We hebben gelijk een nieuwe hond die kan mooi de kliekjes opeten. Er is ook een asado ( bbq) en Chris kan het niet laten om het hout te laten branden. Hij doet een poging met wat papier van het blad De Linda maar die brandt dus niet maar in een mum van tijd zie ik hem met een prop richting de benzinetank lopen! En ja hoor het vuurtje brand geweldig. Alleen nu effe geen vlees dat doen we de volgende keer.
Zaterdag rijden we naar Thermas de San Nicanor de thermo baden in San Mauhcio net voor Salto. We worden vriendelijk ontvangen bij de receptie dit is slecht nieuws voor onze portemonnee maar het is echt de moeite waard 2 heerlijke zwembaden met 35 gr water! En tot 22.00 uur open dus we hebben heerlijk gezwommen en naar de sterren gekeken. We zijn een extra dagje gebleven omdat Chris zich wel echt beroerd voelt en ik doe het eerste wasje. De zon schijnt en het waait dus het is zo droog. Het is hier niet echt stil we zitten in een soort open volière wat een vogels zitten hier de papagaaien zijn aan het nestelen en vliegen af en aan met takken in hun bek. Hun nest lijkt op een omgekeerde patat zak( vind ik) We hebben weer een hond een teefje van 4 jaar oud ooit als puppy verwaarloosd in het bos gevonden. Ze blijft bij ons en loopt het rondje mee. Zij weet de weg! Ze zwemt als een gek achter de vogels aan om ze weg te jagen. Dan wil ze aan de andere kant van het meertje aan land maar er ligt zoveel kroost op het water dat ze zich vergist in de afstand. Shit zo verzuipt ze nog wij lopen roepen en fluitend weg en lokken haar zo weer terug naar onze kant en komt ze het water uit moe? Nou niet echt gek beest.
Maandag gaan we eerst langs bij Peter En Christina die hebben we in het zwembad ontmoet zij is de buurvrouw en ooit eigenaar van San Nicanor ze heeft het aan een Amerikaan verkocht nadat haar man is overleden Zij woont op een echte ranch. De oprijlaan is maar 2 km lang. Er staan 2 kleine huisjes en een grote schuur met zo blijkt later een schat aan spullen die ze ooit nog moet uitzoeken. Nou onze handen jeuken. We gaan naar de paarden ik ben heeeeel flink en ga mee het weiland in. ( schijt in mijn broek voor die beesten) Gelukkig vind het paard ons helemaal niet leuk en blijft uit de buurt. We nemen afscheid van Christina en krijgen eitjes en sla mee. Peter rijd met ons mee naar Salto om ons het hotel te laten zien wat ze aan het opknappen zijn. Nou het is een prachtig gebouw ze hebben hard gewerkt . En het dak! Van glas en lood en het schuift op afstand bediening open . Nou dit hebben we nog nooit gezien. We nemen afscheid en lopen nog even door het dorpje Chris test of het ijs hier ook lekker is en dan gaan we aan de kant van de rivier overnachten met uitzicht op Argentinië morgen de grens over !
Onze indruk van Uruguay is erg positief zeer vriendelijke mensen erg behulpzaam en vele spreken Engels. Het is geen goedkoop land de brandstof is wel goedkoper als in Europa maar duurder dan Argentinië. De boodschappen iets goedkoper als bij ons maar je moet wel opletten wat je koopt. later blijkt weer veel goedkoper als in Patagonia! Chocolade en chips zijn ( gelukkig ) te duur! Het is wel een land met mogelijkheden. Een huis met een behoorlijk lapje grond kopen is goedkoop water en elektriciteit is ook geen probleem dus……………
Naar Argentinië!
We gaan vandaag dinsdag 8 oktober de grens over. We vertrekken op tijd want het zal wel weer uren duren zo’n grensovergang.
We verstoppen eerst ons groenten en fruit tussen de was en laten 1 tomaat en 1 uit in de koelkast in het zicht liggen. Waarom ? lees verder!
Chris gaat eerst naar het loketje met de paspoorten en is vrij snel terug ik ben verbaasd. Nou ik moet ook even mee om mijn hoofd te laten zien. Oké geen probleem. Chris gooit er nog even een Maximaatje tegen aan en het lukt alweer. Dan moeten de papieren voor Lappie in orde komen dit duurt iets langer maar na 50 minuten mogen we door naar de Argentijnse kant. En daar is een zeer vriendelijke die vraagt of we iets aan te geven hebben. En dan heeft hij het niet over drank en drugs of wat dan ook. Nee het gaat over fruit, groenten en vlees! Nu is ons de tip gegeven verstop alles en laat ze 2 dingen vinden en zeg nooit nee maar doe alsof je het niet begrijpt en nodig ze uit om te komen kijken/zoeken. Zeg nooit ik heb niets aan te geven vinden ze dan iets dan ben je echt de Sjaak 100 dollar boete is niets en daar kunnen wij weer 1 keer van tanken. Dus de man klimt in de camper en is zo onder de indruk van ons huis dat hij vergeet te zoeken! En het feit dat Chris uit de auto klimt en onze vlaggen voorop om draait en de vlag van Uruguay wisselt voor de Argentijnse vlag vindt hij echt helemaal geweldig. We mogen doorrijden en hij wenst ons een fijne reis. Dus na 20 km weer alles terug in de kastjes en gaan we brood kopen om te lunchen. We rijden richting Santa Fee en zijn te laat om in een dorp te slapen dus er is een klein supermarktje aan de kant van de weg en nee hoor geen enkel probleem als we parkeren om te slapen. We hebben gelijk een nieuwe hond voor 1 nacht en Chris geeft hem onze gehaktbal die over was. Er staan 3 stieren achter de camper en de man van het winkeltje komt nog even waarschuwen dat het stroomdraad is dus we moeten voorzichtig zijn.
De volgende ochtend nemen we een buiten douche en de stieren staan ons heel raar aan te kijken! We rijden naar het Provinciaal park Delta in Diamante. We worden vriendelijk ontvangen door een rancher. We krijgen uitleg en ze verteld dat we gerust mogen blijven slapen en dat we kunnen douchen en dat allemaal gratis. Nou dat doen we dan maar. Het is een klein parkje en je kan 2 km langs een wandelpad lopen en wat dieren spotten. We zien een uil en een soort bever in het water/moeras. En heel veel andere vogels. Als we bij de camper terug komen en even uitpuffen komen er ineens een hele groep kleine gladharige cavia’s te voorschijn. Zoals bij ons de konijnen wild te zien zijn, zijn het hier de cavia’s. En dan ook een kleine baby maar als ik goed kijk heeft deze een lange staart dus geen baby maar een reuze muis! Wel wordt ik lek gestoken door insecten en later blijkt dat dit enorm gaat jeuken. Het is hier best warm zo’n 25 gr en een beetje benauwd.
We gaan richting Rosario rijden. In Victoria komen we in een geweldige pandaria terecht daar staat een geweldige houten voorraadkast over de hele breedte van de winkel. En ook de vriezer is een houten kast. Chris gaat toch maar even de fotocamera halen. Het is een erg vriendelijk meisje en ze probeer van alles uit te leggen. We doen nog meer boodschappen bij de supermarkt en de slager. Dan stappen we in Lappie en Chris start de motor maar nee hoor niets. Geen benzine toevoer. In een mum van tijd staan er 3 behulpzame mannen en ligt er 1 al onder de auto om te kijken wat er aan de hand is. Met een flesje benzine aan de carburateur weet hij de auto weer aan de praat te krijgen. Dus de oorzaak moet in de brandstofleiding zitten. Filters uit elkaar gehaal en weer in elkaar gezet en weer lopen. Deze grap heeft ons krantenknipsels over Maxima 6 stroopwafels en 1 setje klompjes gekost! Het kan erger. Nu komt het gesprek ook op de radiator en een van de mannen heeft een vriend in Rosario en die bouwt radiators. Dus daar moeten we maar eens gaan informeren. We krijgen het adres. Maar eerst de brug over en door de Pampa’s achteraf best een steile brug in het ergste geval hadden we ergens bovenaan stil komen te staan omdat later blijkt als Lappie weer niet wil starten vuil in de brandstofpomp. We maken een afspraak bij de garage om de radiator te laten bouwen. We parkeren in het park waar 1 deel is afgesloten van de weg zodat je lekker kunt skaten, hard lopen fietsten of wandelen. Er is ook een winkel centrum niet te geloven. Chris ontdekt een Adidas winkel en koopt een mooi shirt. We eten ook maar wat daar want door al die toestanden zijn we erg laat en geen zin meer om te koken. Er is ook een echte Barbie winkel niet te geloven met zelfs een kapsalon voor de klein meisjes om hun haar te laten doen op de Barbie manier! We gaan terug naar Lappie die alweer 20 keer op de foto is gezet. Ik stel voor om een bakje aan de achterkant van Lappie te hangen voor de vrijwillige donaties! We zien ons zelfs terug op face book!
Om 8.00 gaan we naar de garage voor de radiator. We rijden naar binnen en mogen stroom gebruiken en het internet. Het is een zeer vriendelijke man de eigenaar van de garage hij spreekt Engels en lijkt op Barry Gib! Chris haalt de radiator er zelf uit en hun meten het op en gaan onderdelen bestellen. Ook lost Chris het benzine probleem op. Door een extra filter er tussen te zetten. Ik ga maar eens de rest van de stad verkennen. En dat is nu zo fijn hier in Zuid Amerika. Ik kan gewoon als vrouw alleen overal naar toe zonder dat ik lastig wordt gevallen door vervelende kerels. Ook kan je gewoon rustig in een winkel rond kijken en zitten ze niet op je nek of je wat wil kopen geweldig. Ik ga koffie drinken met een croissantje en loop nogmaals het geweldige winkelcentrum door. Terug bij de garage ga ik op face book en bel ik via skype met de Mulders. Gelukkig is Jur in de buurt en wordt Chris volledig op de hoogte van al het voetbalnieuws gebracht heerlijk joch is het toch. Tigo trekt gekke bekken voor de camera en Mike blijkt in Londen te zitten. Fijn om weer even bekende stemmen te horen. Ook bel ik bijna 1 uur met Bo lang leve Skype! Dan is het 18.00 uur en gaat de garage dicht wij slapen in Lappie en dus in de garage en worden opgesloten tot 8.00 de volgende morgen. Ik zie dit in Nederland niet gebeuren. De volgende ochtend wordt de radiator in orde gemaakt alles gebeurd met de hand solderen, en afpersen en Chris houdt de boel scherp in de gaten. De radiator heeft 4 kanalen ipv 3 en heel veel koelribben. Chris bouwt hem zelf terug en om 13.00 is de klus klaar. We parkeren weer in het park en gaan de stad maar eens verkennen. Nu komen onze geweldige vouw fietsen mooi van pas. Zijn we eindelijk in een land waar veel gefietst wordt en ook een vrouw op een fiets is heel normaal zijn we weer een bezienswaardigheid omdat we vouwfietsen hebben! Er worden foto’s gemaakt en 1 vrouw wil er zelfs op zitten en op de foto! Dus als we ze ooit willen verkopen moet dat hier lukken. Rosario blijkt een geweldige stad te zijn . Eerst fietsen we de “verkeerde” kant op maar daar eten we een ijsje en zien we dat ze langs de rivier strand hebben en op de rivier waterskiën, zeilen, windsurfen en met jetski’s varen dus lijkt het meer op een zee dan een rivier. We gaan op zoek naar het monument wat symbool staat voor de Argentijnse staat. We komen eerst langs een marktje waar ik een sieraad koop en in het park is van alles te doen. Er heeft iemand een dik elastiek tussen 2 bomen gespannen en doet daar allerlei kustjes op. Ook is er een halletje waar je kan free stylen op zo’n speciale fiets nou niet normaal wat een stunts ze uithalen. En gespierd die jongens en heerlijk relax doen ze om en om hun kunstje. Je ziet dat ze genieten van elkaars kunsten soms valt er wel eens iemand redelijk hard. Dan effe een pijnlijk trekje en hup weer op de fiets. 1 jongen liet mijn zijn korset zien van zijn kin tot zijn navel die was dus echt hard gevallen! Chris heeft een filmpje gemaakt en dat wilde de fietser wel even terug zien waarschijnlijk had hij zichzelf nog nooit zien stunten. We gaan terug naar Lappie en dan moet Chris met zijn vouwfiets ook een geweldige stunt uithalen want er is in het midden van het pad waar we fietsen ineens een diepe goot voor regenwater! Chris springt er overheen oef dat had erger kunnen aflopen. Maar 500 meter verder lekke band nou dat wordt dus een heel stuk lopen!
De volgende dag gaan we eerst boodschappen doen en dan toch nog terug op de fiets naar de stad want we hebben nog lang niet alles gezien. We komen langs de vele parken en overal is van alles te doen. Vlak bij de camper hangen 3 meiden aan doeken aan de boomtakken allerlei kusten uit te halen. Zo staat in het park waar het standbeeld van Farres staat een Argentijnse Joe Cocker te zingen klinkt niet slecht. We gaan een ijsje eten maar moeten wel geduld hebben. Rosario is wat ons betreft een geweldige stad dus aan te bevelen.
Naar Peninsula Valdes 14 oktober
We gaan richting Valdes rijden. Dit is een schiereiland één crèches voor reuzenbaby’s!
Maar we moeten nog wel even wat km rijden maar we moeten ergens beginnen. Ook omdat eind oktober de beste tijd van het jaar is om daar te zijn ivm de walvissen en hun baby’s.
Onderweg zien we enorm veel roofvogels. Het is ook best warm dus de radiator wordt gelijk goed getest en we zijn tevreden. We zitten wel in een gebied wat dun bevolkt is en ook de benzine pompen liggen niet voor het oprapen. Dus als we nog maar 7 liter hebben wordt het wel een beetje stil in de auto. Ik zeg al dat wordt een eindje fietsen! Maar dan eindelijk een pomp. Accepteren ze in eerste instantie geen Mastercard! We hebben geen cash meer wat we kunnen nergens de euro of dollar om wisselen. Maar na effe aandringen lukt het dan toch. We slapen verderop (80 km) bij een andere benzinepomp.
De volgende dag gaan we verder en het is nu behoorlijk warm ook in Lappie wordt het best warm zo met de motor tussen ons in. Maar we gaan niet zitten miepen want we konden het straks in Patagonia nog wel eens erg koud krijgen. We rijden door een mooi gebied maar de dorpjes zijn dus bezaaid en we willen brood kopen. Dus als er een piep klein dorpje komt gaan we op zoek. Alles dicht oja siësta! Daar wordt ik wel een beetje gek van. Maar oke dan maar naar het parkje en eten we wel soep en een hamburgertje zonder brood ons krijg je niet gek! Ik sta de soep op te warmen Chris gaat op een bankje zitten hoor ik ineens de stem van Bo jaaaa ik hoor je Papa!
Huh? Wat blijkt een parkje met Wi-Fi. Dan willen we de soep eten komt er ineens een auto voorbij met 3 vrouwen van middelbare leeftijd langs die stoppen en stappen uit want die willen wel een haarfijn uitzoeken wie we zijn waar we vandaan komen en de camper van binnen bekijken enz. Blijkt 1 van de vrouwen Deli een lerares te zijn en heeft ter gelegenheid van het 100 jaar bestaan van het dorp Garré een boek geschreven ze gaat het halen en wij krijgen het cadeau! Plus van alle dames kussen en moeten we op de foto met ze wat een stel. Chris heeft ontdekt dat 3 meter van de camper vandaan een politiebureau (tje ) zit met een werkplaats zit er wordt nog wat gesleuteld mij ontgaat alles want ik ben op facebook dankzij de Wi-Fi! Dan blijkt dat de man die ik een handje heb gegeven DE hoofdcommissaris van het (kabouter plop) dorp is. Hij wil op de foto naast Lappie met de Argentijnse vlaggen. En dan pak ik onze kleine Nederlandse vlag en dan wil hij daar ook mee op de foto. En een lol dat de man heeft. Het gesprek komt op het onderwerp dat wij wel een beetje gek worden van alle politie controles die we hebben gehad. Dan controle of we een brandblusapparaat bij ons hebben. Dan gaat het over de rood wit gestreepte reflex stickers op de achterkant van Lappie. Dan weer over de verzekering papieren. Chris moet even meelopen naar zijn kantoor en krijgen we een document mee met de tekst als er problemen zijn moet er naar zijn nummer gebeld worden en met een paar interessante stempels van het kabouter plop dorp! Nou of dit zal werken? We kussen iedereen gedag en gaan weer verder. Wat een lunch! We komen laat in een ander dorp terecht waar we gaan slapen doen eerst boodschappen en na het eten lopen we even een rondje om te kijken of er een wisselkantoortje of zo iets zit. Helemaal niets. Dan lopen we langs een hotel en ik zeg kom we gaan het hier vragen volgens Chris een beetje gek maar de eigenaar wil wel wisselen en tegen een hele mooi koers zo zijn wij mooi van onze euro’s af. We gaan koffie drinken en voetbal kijken Argentinië tegen Uruguay !
Na een nacht met flinke onweer ga ik eerst wat tegen de jeuk halen want die muggenbultjes zijn nu erg irritant . We rijden door het provinciale park Ernesto Tornquist ipv de routa 33 naar Bahia Blanca. Hier kunnen we ook een beetje off road rijden en dat vindt Chris helemaal leuk. We hebben regen onderweg ( voor het eerst) Het is een mooie rit en het dorpje Va. De Ventana is super toeristisch nu geen seizoen dus nog leuk voor ons. We kunnen een tocht maken met een gids voor best veel geld maar dan moet het morgen wel droog zijn Nou we vinden het niet de moeite waard om daarop te wachten en rijden verder. In Bahia Blanca is het 1 modderpoel van de regen geworden en we laten de stad links liggen en gaan door naar Mayor Buratovich! Waar we gaan slapen. Maar eerst even controle wat wel of niet over de provinciegrens mag oh shit we hebben best veel en deze controle hadden we niet aan zien komen! Maar we komen er goed vanaf Chris blijft geduldig op de koelkast zitten Komt mijn kussentje toch goed van pas zo op de koelkast. Hij vind de bananen maar doet er niets mee. Dan moeten we 3 euro 50 betalen blijkt later voor het ontsmetten van de banden wat volgens ons niet gebeurd is maar goed dat ze de 6 wielen niet in de gaten hadden anders hadden we misschien wel het dubbelen moeten betalen! Want op sommige tol stukjes moeten we echt meer betalen vanwege de 6 wielen.
In het dorp komen we in gesprek met een hele aardige family waarvan de dochter heel goed Engels praat. Chris praat wat met ze terwijl ik aan het eten ga beginnen. Haar man blijkt bakker te zijn ze beloven ons dat er morgen om 8.00 een ontbijtje wordt bezorgt. Ik geef de vrouw een paar klompjes ze is zo vriendelijk en ik krijg van het omaatje een Maté lurkbeker. Hier lopen vele Argentijnen mee een thermoskan met heet water onder de ene arm en een Maté kommetje van kalebas in de andere hand en dan door een rietje van staal neem je elke keer een lurkje. En schenk je elke keer weer warm water bij dit koop je bij b.v een benzinepomp.
Om 8.00 wordt er op de deur van lappie geklopt ja hoor een ontbijt maar voor een weeshuis.
Onderweg ziet Chris in een dorp een werkplaats van John Deere en daar vraagt hij of ze hem met het rubber van de ventilator ven kunnen helpen. Ja hoor en hup weer 6 man onder Lappie. Ik ga er maar bij zitten de zon schijnt weer dus ik zit prima. Dan komt de vrouw van de eigenaar erbij en die is Engelse lerares geweest en die wil wel even lekker Engels praten nou en dat doen we dan ook. Ze biedt aan om een wasje te draaien maar wij danken haar hartelijk want dat gaat dan echt te lang duren alhoewel erg verleidelijk want de schone onderbroeken worden schaars! Zij geeft nog wel de tip dat we echt langs het kerkje moeten rijden oke dat doen we dan ook. Het is een geweldige kerk helemaal rosé nou als dit niet de plek voor homo’s is om te trouwen! Geen idee hoe het hier zit met de homo huwelijken maar dit is de plek. Dan passeren we de laatste controle post maar nu zijn ze op jacht naar vlees. Dat hebben we echt niet dus geen probleem. Het vlees is hier trouwens erg goedkoop en lekker. Dat wordt in Nederland wel weer wennen aan de plofkippen de zogenaamde biefstukjes.
In Viedma komen we bij een Visitor centrum terecht daar wordt ons verteld in El Gordon zitten wel 5 campings dat is goed nieuws want we moeten onderbroeken wassen!
Nou wat ik al dacht alle 5 dicht. Dan maar weer vrij aan het strand staan we hebben nog geen cent aan overnachten uitgegeven behalve dan bij de thermowaterbaden. Blijkt hier een papagaaien kolonie te zitten van zo’n 15.000 vogels Wat een gekwek ze zitten in holletje in de rotsen. Ze zoeken nu een partner uit leggen dan eitjes 23 dagen broeden en 63 dagen voeren en dan neemt de hele family weer afscheid van elkaar. Chris had liever op het strand gaan staan maar nu hij ziet hoe hoog het water komt is hij blij dat we op de boulevard staan. We hebben internet dus maar eens de bankzaken bekijken blijkt mijn betaalpas geblokkeerd wat nu weer? Bo maar eens inschakelen.
Erg fijn dat tijdsverschil Bo heeft al naar de bank gebeld als wij wakker worden. Het blijkt lastig maar het komt goed. Te vaak geprobeerd in de geldautomaat in Uruguay. We skypen nog even met Bo en liggen in een deuk om haar verhalen gek kind. Chris wil brood in het dorp halen en nu wel op het strand rijden en daar lunchen. Lappie vindt het rijden op het strand ook leuk. We lunchen op het strand maar er staat zo’n wind dat in een mum van tijd mijn brood onder het zand zit. Wel even filmen Lappie op strand in actie. Dan gaan we de 200km ripio rijden. We komen langs een uitkijk post met een aardige rancher. Hij loopt met ons mee naar de uitkijkpost en daar liggen honderden zeeleeuwen en een paar zeeolifanten. Wat een geluid maken ze en ze ruiken! Er komen wel eens Orka’s om ze aan te vallen en op te eten. We rijden verder en dan komen we de ( wij noemen ze ) loopvogels ze lijken op struisvogels en rennen dat ze kunnen dus geen foto. Maar dan staan er 2 op de weg kaart vol van de camera! we komen op een strand terecht om te overnachten helemaal voor ons zelf. Er zijn alleen 2 ranchers. We gaan schelpen zoeken en maken er maar een foto van want we kunnen ze toch niet mee nemen in het vliegtuig terug. Dit bedenk ik ook elke keer maar in een souvenirs winkeltje nee niets kopen past niet in de rugzak! Scheelt enorm veel geld. Avonds doen we de vuur korf aan en er is volle maan wat een licht. En dan zeggen we tegen elkaar wat zijn we toch rijk he!
Zaterdag 19 oktober we blijven hier een dagje op het strand het is prachtig weer er zit hier een kraantje dus met een beetje kunst en vliegwerk kan ik wel wassen. Chris sleutelt wat aan de auto en dan zie ik hem er in rap tempo onderuit komen ohh wat nou weer? Hij pakt de fotocamera en wat zie ik een mega joekel van een spin met haar op de poten! Die was naast Chris gelopen onder de auto. Later verteld de rancher niets aan de hand hij eet geen mensen en is niet gevaarlijk. Nee maar wel eng. Het waait s avonds te hard om buiten te zitten dus maar een filmpje kijken.
Vandaag 20 oktober is Bo jarig 23 jaar alweer. We moeten eerst nog 100 km rijden voor we in de bewoonde wereld terecht komen om te kunnen bellen. Maar eerst maar eens over de zandduin heen terug naar de weg. Lappie heeft het er wel moeilijk mee en dan slaat hij af oeps weer starten en millimeter voor millimeter kruipt hij over de duin van 5 meter hoog en ja pff eroverheen. Nou dat was effe spannend anders was het erg veel graven geweest. Dan komen we voor Las Grutas in een dorp wat er een beetje armoedig uitziet. Ik koop wat groenten en fruit in een klein winkeltje en wordt door een jochie van 12/14 jaar geholpen hij doet zijn best en vraagt van alles en ik probeer zo goed mogelijk te antwoorden. Hij loopt mee naar de auto en vind het helemaal geweldig gaat zijn broer ,vader? halen en er moeten foto’s gemaakt worden. Ik geef hem een sleutelhanger in de vorm van een voetbalshirt hij vliegt me om mijn nek en ik krijg een knuffel en een zoen. Hij rent de winkel in en komt met een paarse anjer terug wat een schatje. Het is hier vandaag moederdag dus zo voel het nu ook een beetje!
We rijden naar Las Grutas waar het zoooo leuk zo moeten zijn nou het valt tegen alle campings dicht en slecht weer en een wind niet normaal. Wel een internet verbinding kunnen we toch nog Bo bellen. We rijden door dit is niets . Als we willen tanken een stuk verderop geen benzine ohh nee he nou de volgende dan maar ja hoor benzine genoeg en ja hoor prima als jullie in het parkje ernaast willen slapen geen probleem. Na het eten lopen we een rondje komen we op het dorpsfeest(je) terecht van het 100 jaar bestaan. Er is een soort kermis met een hoop zelf bedachte spelletjes en een band uit Buenos Aires. We blijven even luisteren maar dan wordt het wel erg koud en lopen we terug naar Lappie.
We hebben een koude nacht gehad 5.2 gr maar geen muggen! Omdat ik de verduistering voor het dakraam had dicht gedaan worden we om 9.30 wakker! Pardon vakantiegangers! Nou we passen ons tempo maar aan haasten heeft nu geen zin meer. We gaan rijden en nog geen 30 minuten later zien we een ligfiets in de verte op de weg rijden. Wij kijken elkaar aan en zeggen in koor een Nederlander! We rijden hem voorbij en hij zwaait we stoppen boven op de bult hij stapt af en ik vraag Koffie? Nou dat zou heerlijk zijn is het antwoord. Het blijkt een Belg te zijn Sander op een Nederlandse ligfiets. Vertrokken uit Buenos Aires 1000km afgelegd in 1 maand tijd. We praten wat en na de koffie zegt hij ik moet gaan want ik moet een lunch scoren. Het is al 12.00 jij bent gek het eerste dorp is 60 km verder. Ja maar hij had wel brood maar geen beleg dus ik stel voor om een eitje met ham te bakken nou dat werd smullen. We nemen afscheid en wensen hem veel geluk toe. Wij gaan naar Puerto Madryn om voor een aantal dagen boodschappen te doen want op het eiland is niet zoveel. We willen ook alles met benzine volgooien maar je raad het nooit……. Geen benzine! Over 2 uur …… Nou we rijden nog wat rond en dan aan de andere kant van het dorp zien we ineens een tankwagen benzine staan te lossen. We sluiten aan in de rij en 20 minuten later zijn alle tanks vol. We rijden over de piste naar het eiland Valdes na 20 km zien we een strandje waar we prima kunnen overnachten. En ja hoor we zien in de verte staarten van de walvissen en we zijn helemaal onder de indruk! 2 dagen later nemen we alleen nog maar genoegen met een walvis 25 afstand van het strand! Hahahaah.
Dinsdag 22 oktober
We nemen een buiten douche met 16 gr en koude wind ja echte bikkels zijn we. We ontbijten in de zon met uitzicht op de walvissen wat zijn we toch rijk! We gaan richting de ingang van het eiland rijden en daar mogen we ook intreegeld betalen. Maar onderweg komen we nog een strandje tegen waar auto’s geparkeerd staan en ja hoor wat blijkt er zwemt een moeder walvis met jong op zo’n 30 meter van het strand! Ongelofelijk wat een prachtig gezicht even lijkt het erop dat het jong te dicht naar de kant zwemt de moeder lokt met luid gebrul het jong terug . Ik sta met mijn mond open dit te aanschouwen. Wat een grote vis is zo’n walvis en wat heeft ze rare witte bobbels op de kop zitten schijnt zo te horen. Later blijkt dat we geluk hebben ze hier te zien en waarschijnlijk ook omdat het niet waait want een week later op de terugweg zijn hier geen walvissen meer te zien en waait het ook stevig. Maar wij zijn blij met dit extraatje!
Bij de ingang van het eiland betalen we 130 pesos p.p ( 0nze koers 13 euro) We mogen zoveel dagen /weken /maanden blijven als we willen maar verlaat je het park en je hebt geen hotel voucher en je wilt weer terug dan betaal je opnieuw de intree. Oké dat is duidelijk. We gaan eerst het visitor centrum bekijken en daar is een erg vriendelijke rancher. Chris klaagt over de prijs van het boekje met alle dieren 25 euro! En de rancher daagt Chris uit om zoveel mogelijk dieren op de foto te zetten en dan laat hij ze op de terugweg zien en zal hij zeggen hoe het beestje heet. Nou dat is een goede deal. Er is ook WiFI dus we kijken even gauw de post na en dan rijden we naar de camping want we mogen niet overal vrij staan het is een Unesco beschermd gebied dus dat is ook wel logisch. De camping rekent niets want ze zijn aan het verbouwen nu is er toch alleen koude douche dus we stoken zelf wel ons warme water op! Dit is echt een luxe in Lappie het warme water. Het is lekker druk op de camping en ineens zien we alle overlanders die onderweg zijn hier bij elkaar want onderweg komen we ze niet tegen. We gaan tegenover Steven en Petra staan een heel aardig stel ( en dat voor Duitser!) Ze reizen in een mega truc een Cat en Lappie past er 5 keer in! Ze zijn al 5 jaar onderweg.
De volgende dag blijven we op de camping even bijkomen. Zitten we net aan de koffie komt er een Belg, Hendrik aan rijden die blijkt later blij is dat hij na 8 maanden weer eens Nederlands/Vlaams kan praten. Hij heeft een leuke vriendin onderweg opgepikt een Australische Ossie! Dus ik schrijf nu B/O als het over hun gaat. Ik ga nog een wasje doen en Chris en B praten over banden/auto’s en benzine verbruik! We lunchen samen en dan gaan wij een rondje dorp doen en B/O gaan naar de andere kant van het eiland vis kopen maar eerst moet O de was bij de wasserij( luie huisvrouw hahah) ophalen. Als wij aan het einde van ons rondje een uurtje later O “huilend “op de stoep van de wasserij vinden blijkt de was nog niet klaar te zijn en B nog niet is komen opdagen om haar op te pikken. We wachten samen met haar op B maar dat duurt te lang dus O loopt met ons mee terug naar de camping. En bij de poort komt B eraan rijden waar bleef hij nou? Tja effe de w.c legen en water vullen en in het boek lezen wat hij van Chris had geleend met een wijntje erbij en tja dan vergeet je de tijd! Nou dat wordt geen vis kopen en maar weer terug naar de camping! Heerlijk stel. Ik leer O dat ze Hendrik gekke Belg moet noemen in het vervolg.
Donderdag 24 okt we rijden 3 baaien verder hemels breed 5 km en daar moeten ook walvissen erg dichtbij komen. Wie we daar ook vinden zijn Hans en Anja onze bootvrienden! We drinken samen koffie en wisselen onze verhalen uit en op de achtergrond zien we staart na staart van de walvissen omhoog komen. We lopen een stuk over het strand en dan zien we de walvis met het witte jong ze worden wel wit geboren maar deze is en blijft wel erg lang wit. Ze zijn zo dicht bij dat Chris wel erg spectaculaire foto’s kan maken. We zitten in een baai omringd door rotsen en als de walvissen met hun staart op het water slaan hoor je dat 3 tellen later dan dat je het ziet! Wat is het hier prachtig en ook omdat het erg mooi weer is zon en bijna geen wind. We hebben en leuke middag samen want ook B en O komen eraan rijden. En Belgisch moppen in het Engels tappen is nog best lastig.
De volgende dag
We besluiten om “het” rondje eiland van 200km maar eens te gaan rijden en dat moet in 1 keer want we mogen niet aan de Noord kant blijven overnachten. We rijden eerst naar de Noordkant en daar zijn zeeleeuwen en zeeolifanten ze liggen voor pampus op het strand en hebben een ATVtje want er komt geen beweging in ze rusten uit van hun tocht vanuit Brazilië is ook best een eindje zwemmen en het jagen op voedsel schijnt erg vermoeiend te zijn. We rijden naar het deel van het eiland waar de pinguïns moeten zijn Tja het is hier net een pretpark vol met dieren. Dan zien we de camper van B en O staan. B ligt in het boek van Chris te lezen en O is aan de wandel. Wanneer ze terug komt is ze erg opgewonden over zeelleeuwen en een raar soort dolfijn die ze heeft gezien. Nou mag je helemaal niet op het strand komen maar het hek ligt plat dus we stappen er alleen maar overheen! We lopen met O mee en ja hoor op 10 meter afstand liggen de dikke jongens met jongen. Ze kijken 1 keer op en denken oh haar weer! Later blijkt dat haar groepje rare dolfijnen gewoon de family Orka was! Pardon tja ze heeft echt geluk gehad nu zat ze daar ook erg illegaal maar ze heeft ze maar mooi gezien want ze daar spotten deze tijd van het jaar is net zoveel geluk hebben dan een loterij winnen. In Maart dan zijn er erg veel Orka’s om de jonge baby zeeleeuwen op te eten!
Als we bij de pinguïns komen blijkt het een erg toeristisch gedoe te zijn bussen komen af en aan en de pinguïns zijn zo dicht bij dat je ze kunt aanraken en dat doen deze toeristen dan ook. Maar ineens blijkt Lappie ook een attractie te zijn er staat zelf een mafkees aan onze deur te trekken om hem te openen. We gaan een broodje binnen eten vanwege de wind mar de deur blijft wel open en ja hoor elke keer nieuwsgierige mensen op de stoep. Er wordt zelfs gevraagd of wij WIfi hebben en of wij voor een onderzoeksteam werken! Zou het logo: chrismoboexpedition verkeerde verwachtingen scheppen?
Ik klim uit Lappie en wordt voor mijn eigen deur aan de kant geduwd door een toerist die nu ook wel even binnen wil kijken PARDON! En het meest grappige is dat achter ons Hans en Anja geparkeerd staan en lachend dit hele schouwspel bekijken. Hebben wij weer.
Verderop is een prachtige lagune en daar komen ook wel eens Orka’s we wachten geduldig af met een kopje thee we zien ineens een zwarte staart en ja dat moet een Orka zijn. Chris heeft het op beeld. We rijden langs de 2 zout meren terug naar de camping op de splitsing camping of strandje komen Hans en Anja aan rijden en die geven ons het advies niet naar de camping te gaan want daar waait het nog harder.
De volgende dag toch maar terug naar de camping want het water en brood is op. En dan trekt het open en de zon komt tevoorschijn en de wind gaat liggen en dan wordt het gewoon warm. Ik ga maar eens alle vuile kleren wassen. Petra heeft een centrifuge en daar mag ik gebruik van maken. Chris klust wat aan Lappie en hier en daar een doekje overheen halen is ook geen overbodige luxe want rippio rijden betekend STOF. Dan komen Hans en Anja ook naar de camping om een uur of 6 en die vertellen dat ze een heerlijk frietje hebben gegeten in het dorpje. Nou dat klinkt goed en een uurtje later gaan we ook op jacht naar de frieten. Tuurlijk de tent dicht dan maar een menu del dia in een ander leuk tentje heerlijke vis met frieten.
Zondag 27 oktober verkiezingen in Argentinië.
Wanneer ik brood ga halen is het erg druk in het dorpje de Argentijnen mogen stemmen in het buurthuis dus alle 600 honderd eiland bewoners doen dat dus ook. Wij rijden naar het andere strandje 25 km verderop daar drijft een walvissen jong dood voor de kust en er ligt een kadaver op het strand. Op het andere strand ook al 3 dus het gaat toch nog wel eens mis met die “kleintjes”. We blijven hier nog een nachtje en dit zou een vissersdorpje moeten zijn nou een paar krotten van hutjes staan er en ze maken er een rotzooitje van. Dat dit dan wel wordt toegestaan in een Unesco gebied verbaasd ons wij denken omdat dit voor de massa toerist niet interessant is ze het oogluikend toelaten. Veel vis is er niet meer de Walvissen vreten alles op.
Maandag gaan we dan toch maar richting de uitgang van het park we kunnen niet voor altijd hier blijven. Bij het visitor centrum blijven we een tijdje staan ik bak brood en we checken onze post e.d op de computer we bellen even met Bo en blijkt dat mijn Rabobank pasje het weer doet.
De foto’s van Chris worden goed bekeken door de rancher en de Orka blijkt toch een jonge walvis te zijn die niet in die lagune thuis hoort dus wel uniek dat we hem daar hebben gezien. Waarschijnlijk een jong die de ingang van de baai aan het zoeken was maar de juiste ingang niet kon vinden zoals zijn moeder hem dat had geleerd en zo in de lagune terecht is gekomen. Het witte walvis kalf vind hij heel bijzonder hij had wel gehoord dat die er was maar zelf nog niet gezien.
We rijden naar de uitgang en bedenken dat we wel een heel bijzonder stukje natuur hebben gezien. Ooit een keer in Maart komen we terug!
Terug in Puerto Madryn doen we weer boodschappen en tanken we. Chris vind een bedrijf om de km kabel te laten maken de volgende dag 17.00 is hij klaar dus we moeten hier een nachtje blijven. Het is lastig om een plekje te vinden om te overnachten overal borden verboden te parkeren en verboden voor campers. Uiteindelijk vinden we een plekje omdat ze met de weg bezig zijn en dus een deel is afgesloten. We hebben wel prachtig uitzicht over de stad.
We moeten op de kabel wachten dus maar even over het strand naar de stad we bekijken de winkels maar er is niets voor ons te koop. Na de lunch nog een stevig strandwandeling de andere kant op en dan gaan we de kabel halen en rijden we over de rippio naar Rawson waar we via de vuilnisbelt het dorpje in rijden. We rijden een politie post tegemoet en ook hier lijkt ons briefje van de commissaris te helpen hij is ook vrienden met ons op Facebook geworden zagen we.
Van Rawson naar Chil
We gaan eerst kijken of we hier de dolfijnen kunnen zien. Het is een ander soort als we kennen ze zijn klein zwart wit lijken wel hele kleine orka’s. Nee we hebben geen geluk we zitten een half uur op de pier met hoog water maar niets we rijden zelfs nog een stukje verder op waar we een anere baai kunnen inkijken maar ook daar niets. We rijden door naar Trelew een leuke plaats alleen regent het.Er is een oud stationetje en een museum in het museu liggen stukken servies van een blauwe kleur wat ons wel erg bekend voor komt! Er staat bij door iemand met achternaam Heineken geschonken! Volgens de Trotter zou dit een plaats van niets zijn maar ik ben het er deze keer niet mee eens. Het is een mooi schoon stadje met een mooie klein boulevard.
We rijden door naar Gaiman een Welsh dorp wat grappig is dat alles wat 100jaar oud is in een museum terecht komt en dat die spullen bij wijze van spreken nog bij ons in de keukenla van oma te vinden is! Het is inmiddels droog dus we gaan een rondje lopen. Er is een oude tunnel van de spoorwegen waar je door heen kunt lopen. We bezoeken het eerste huis wat door de Welsch is bewoont en ingericht. We gaan de borden van het typisch Welsch theehuis volgen en na 20 minuten lopen komen we in het theehuis waar Lady Diana een kopje zou hebben gedronken in 1985. Nou dat wil ik wel eens zien. Het is een toeristisch oord. Er staan theepotten zo uit de musical van Belle en het beest in de voortuin. En ik kan me niet inhouden en loop naar binnen Chris houd veilig afstand. Er staan binnen vazen met bloemen en een foto van Diana erbij. Toch vind ik het eigenlijk bizar dat na zoveel jaar ze nog teren op zo’n bezoekje. Vraag me af als Diana nog leefde of het ook nog zo’n succes zou zijn geweest. Maar goed eenmaal binnen valt de theeschuur want een ander woord heb ik er niet voor erg tegen. En ga ik ook geen 15 euro (onze koers) betalen omdat er wat lekkers bij wordt geserveerd en de dame in kledendracht loopt. Maar ik wordt na 5 minuten in mijn “kraag” gegrepen en vraagt de dame of ik gereserveerd heb of kom ik thee drinken? Ik moet zeggen geen van beiden en ik wordt naar de deur verwezen! Nou ik heb het mooi gezien hahaha we mogen wel in de souvenirs winkel rondlopen dat vind ik dan weer raar. We lopen terug naar Lappie die trouw op ons staat te wachten dan is er een schoolklas en die vragen aan Chris waar we vandaan komen enz. Chris houdt in zijn beste Spaans een toespraak en ze vinden het geweldig aan het einde van het verhaal krijgt hij applaus. Ze worden allemaal vrienden met ons op FB. Ik moet toegeven dat Chris zijn Spaans steeds beter wordt ik durf nog steeds niet zo goed verstaan gaat wel beter. We slapen voor de deur van het VVV kantoor.
De volgende ochtend zijn we laat want we hebben tijdens ons ontbijt met Bo zitten bellen. We rijden de ripio naar Punta de Tombo We lunchen eerst op de parkeerplaats nadat we de tot nu toe de mooiste visitor centrum hebben bekeken. Het is een soort museum erg grappig ook erg leuk voor de kinderen. Dan komen we bij de kassa en ontdekken we omdat wij uit het buitenland komen 40 % meer moeten betalen De Argentijnen zouden in een vorm van belastingen al mee hebben betaald! Tijdens de lunch hebben we het er over en ik zeg maar wij hebben in Nederland een Argentijnse Koningin dus ook recht op enorme korting.
De rancher bij de kassa die ook wel een hoog Maxima gehalte heeft en goed Engels spreekt moet erg lachen als ik haar dit voorstel doe en dan zegt ze nee het is jullie Koningin je mag haar houden. Ze komt uit Buenos Aires dus haar reactie is niet zo gek.
Van Rawson naar Chil nr 2
We moeten met een busje 1 km naar de ingang daar krijgen we instructies wat we wel en niet mogen en dan lopen we het pad naar de pinguïns. En al direct zitten er pinguïns (vanaf nu P) te broeden in een holletje onder een struik en een aardig stuk vanaf de zee. De meeste P’s hebben 2 eieren. Of de Mama P of de Papa P zit op het nest. De andere is aan het zwemmen en eten. Nu zien we verderop hoeveel meters ze moeten afleggen op die kleine flapvoetjes om een duik in de zee te nemen. Sommige zijn zo ver op het land gaan broeden dat het wel 1 ½ km lopen is. Eenmaal bij de zee nemen ze echt een duik en schrobben ze zich helemaal schoon. Want zo lang op het land op je nest zitten wordt je best vies van! En wij bedenken wat een gedoe dat straks in November is om die kleine baby P mee uit zwemmen te nemen. En hoe kwetsbaar ze dan zijn want er vliegen hier vogels rond die het nu op de eieren hebben voorzien en straks op die kleine lekkere hapjes! En ja hoor we zien het gebeuren er let een P even niet goed genoeg op en hup ei weg. De vogel vliegt ermee weg en wordt in de lucht aangevallen door een andere hongerige/luie vogel en beng ei stuk op de grond. He getver en die P schreeuwen maar het is te laat. Tja dat is de natuur maar toch niet leuk om te zien. Hier en daar moeten wij over bruggetjes lopen omdat dit op de looproute van de P ligt van en naar het nest en de zee. En dan sta je op het bruggetje en loopt er een P onder je door. En ik krijg tijdens dit te filmen toch wel een erg hoog Andre van Duin gevoel met zijn commentaar tijdens zijn filmpjes. Maar het zijn ook zulke grappige beesten die P’s Ondanks dat dit toch wel echt voor de bezoekers is aangelegd worden de P niet in hun natuurlijke gedrag gestoord. We zijn blij dat we het gezien hebben en hopen ooit hier eens in November te zijn als die kleintjes aan de wandel gaan. We mogen niet in het park slapen en rijden naar de uitgang.
We volgen de ripio langs het strand richting Camarones het is hier onbewoond maar ineens een paar huizen en een bordje camping. Nou is het woord camping een zeer ruim begrip. Maar er staat ook private property. We gaan even informeren. Het is echt een camping nou ja een stuk grond langs de zee. We mogen voor 6 euro !! ergens gaan staan zonder water elektra enz!! De Argentijn is de oude huisjes aan het opknappen om te verhuren en verteld dat in het hoogseizoen het hier erg druk is. De huisjes zien er inderdaad grappig uit. We schrijven ons in en gaan op de camping staan. Ach we bedenken dat we nu gewoon 2 stenen hebben gesponsord voor het huisje. En verder rijden is geen optie want het is zo donker en ripio in het donker rijden is geen goed plan.
De volgende ochtend willen we net aan het ontbijt horen we ineens Hé stomme Hollander!
Staat Hendrik de B voor ons neus in zijn hardloop-outfit! Waar komt die nou vandaan? Nou aan de ander kant van de duin. Hebben we een nacht hemelsbreed 200 meter van elkaar afgestaan wat een grap. O komt zo want die rijdt dan achter hem aan. Wij krijgen de instructies om O tegen te houden komt hij wel op onze “camping” douchen ( in zijn eigen camper) Na 10 minuten komt O lachend aanrijden huh wat doen jullie hier we kletsen wat en na 3 uur besluiten B en O door te rijden. Wij gaan eerst lunchen want zo laat is het inmiddels en we vinden B en O terug in Camarones op een echte camping met warme douch BBQ enz maar dat gaat 9 euro per nacht kosten deze luxe hebben we niet echt nodig warme douche hebben we zelf en wassen hoeven we niet en de BBQ aansteken hoeft van ons ook niet dus we gaan samen op het strand verderop staan. We kunnen voor het eerst tot 22.00 uur buiten zitten ook omdat Chris de openhaard heeft aangestoken! En wat een sterren verschijnen er aan de hemel.
Zaterdag 2 november.
Om 7 .15 startten onze buren de auto voor warm water of om koffie te zetten! Nou dan er maar uit. Wij nemen een buiten douch zo blijft het binnen droog en scheelt een hoop gedoe. O bakt heerlijke pan cakes voor het ontbijt en ik zet de koffie. We nemen geen afscheid van elkaar want we zien ze in Ushuaia met de Kerst. We schrijven we nu een mail adres op altijd makkelijk.
Wij gaan de ripio naar Comodoro Rivadavia rijden. Na 50 km komen we bij een hek shit en nu? Het kan open tja maar het volgende hek? Het is toch echt een weg de navigatie vindt dit een weg de tablet zeg ook geen rare dingen dus …… We twijfelen enorm want Lappie slurpt teveel benzine om 150 km voor niets te rijden. Nou we gaan ervoor! Het is een prachtige weg met een erg mooi landschap zo hadden we het nog niet gezien. Maar tjonge wat een Dakar Rally! Zo’n ripio hadden we nog niet gehad. We zien ook weer zo’n torren beest en krijgt Chris hem nu wel op de foto. Ook staat er een vos op de weg. Chris moet echt zijn aandacht goed bij de weg houden maar zit wel te glunderen achter het stuur wat een route. En nu blijkt wat Lappie allemaal kan soms in zijn eerste versnelling een bult op maar we komen er wel! Chris zegt ook hier is lappie voor gemaakt dus gewoon rijden! Na 4 uur en nog 10 hekken komen we weer in de bewoonde wereld.
We rijden naar Comodoro Rivadavia en komen dan in een blokkade terecht van demonstrerende onderwijzers die meer salaris willen (willen wij ook wel) De vrachtwagens worden tegen gehouden en daar hebben wij later last van want ook de tankwagens met benzine mogen niet door en dat betekend dat er dus nergens meer benzine is op onze route!. Dus we tanken alles vol de 2 extra tanks achter en de 2 jerrycans hopen dat we nu Chili halen. Maar door dit gedoe kunnen we 3 dagen later bij de grens dus niet tanken en dat scheelt best wat geld want in Chili is de benzine veel duurder. Dus ja we snappen de actie en misschien moeten wij in Nederland ook maar eens in actie komen in plaats van te mopperen dat we het er niet mee eens zijn. Hier komt er ook geen politie aan te pas en de regering houd zich stil.
We zoeken een plek om te slapen en dit blijkt later een hangplek te zijn dus we hebben de hele nacht jongere met muziek voor de deur.
We gaan s’ morgens boodschappen doen en dan blijkt hier de voorraad ook last van de demonstratie te hebben de winkel is half leeg. We ontbijten op de parkeerplaats en gaan op zoek naar het petroleum museum. Die vinden we ook maar is dicht en niet zoals het boekje zegt om 15.00 open. Nou staat er al veel buiten dus de eerste indruk hebben we wel gekregen. In dit gebied is namelijk erg veel olie. Ook zijn we door onze Pesos heen en willen we wel onze Dollard wisselen voor een leuke koers. Dit lukt niet echt. We vinden het verder een vreselijke stad dus weg hier. Bij het verlaten van de stad weer blokkades en weer 15 minuten wachten. De weg naar Sarmiento is mooi alleen staat het vol met oliepompen best gek gezicht. In Sarmiento ligt een natuurpark met versteende bossen die we graag willen zien. We zijn even aan het zoeken waar we zullen overnachten wordt er ineens luid getoeterd Hans en Anja! Die komen net uit het park ze geven de tip rij naar het park en slaap daar voor de deur. De weg er naar toe is prachtig . Maar we mogen niet voor de deur slapen we moeten een stukje terug. We staan prachtig tussen de prachtige gekleurde bergen. En als het donker wordt een prachtige sterrenhemel.
We zijn de volgende ochtend lekker op tijd bij de ingang en gaan de route langs de versteende bossen lopen. Het is echt de moeite waard en de 70 miljoen jaar oude boomstronken liggen overal verspreid we mogen ze wel aanraken maar niets meenemen en de rancher beloofd dat hij het echt controleert en we zelf kunnen verwachten dat ze ons fouilleren! We bedenken al wandelend natuurlijk allerlei opties om toch een stukje mee te nemen maar dan ineens schiet het ons te binnen er liep ook een prachtige Herdershond wie weet is het beest wel getraind om de stukjes hout op te sporen! We nemen geen risico en laten alles netjes liggen. Als je met je ring op het hout tikt hoor je echt het steen geluid en in de zon schittert het steen ook. Het is echt een mooi park en ook omdat er bijna geen wind maar wel zon is.
Bij de camper terug lunchen we eerst en gaan dan in Sarmiento een plekje zoeken om te overnachten. We vinden de camping voor 5 euro maar 150 meter verderop is de rivier en daar kunnen we ook prima staan. Het is er gezellig druk met vissende Argentijnen. Ik ga op zijn Marokkaans een wasje doen in de rivier en door het windje en de zon is het zo droog. We lijken wel zigeuners! Chris krijgt les hoe het vissen werkt en de volgende dag wil hij ook een hengel kopen. Ik ben daar helemaal niet blij mee. Ik zie de koelkast al vol met dooie vissen liggen. Maar Chris houdt voet bij stuk en koopt een hengel.
De volgende dag is het prachtig weer zelf warm en we gaan bij het meer staan. Chris gooit zijn hengel uit en wacht geduldig af. Ik ga in mijn badpak lekker lezen en zo komen we de dag wel door. Ik moet toch het vlees door de pasta doen want de vissen willen niet bijten!
En dan om 19.00 begint het te waaien nou lees stormen dat we twijfelen of we hier wel kunnen blijven slapen we blijven staan en worden door de wind in slaap gewiegd! En het meer krijgt er zo’n golfslag van dat het wel een zee lijkt heel maf om te zien.
Woensdag 6 november.
We doen wat boodschapjes in het dorp proberen de gasfles te laten vullen maar dit lukt niet in her ergste geval moeten we ooit een andere gasfles kopen. We kunnen nog koken dus niets aan de hand. We gaan richting Chili rijden we kunnen wel tanken maar er staat zo’n lange rij 2 km daar hebben we geen zin in. De ripio is heftig erg veel hobbels en bobbels dit rijd niet fijn dus de banden maar weer laten afzakken. En weer een wind nu pal tegen. In Rio Mayo kunnen we ook niet tanken er is geen druppel benzine het begint nu irritant te worden. We gaan in een piep klein dorpje overnachten en Chris gaat even kijken bij de jongens die aan het voetballen zijn en dan wordt duidelijk ze komen een mannetje te kort dus Chris doet zijn overal aan en gaat een potje ballen.
Ik ga komen en eet alvast want de wedstrijd duurt langer dan gepland!
De panderia is dicht dus ontbijten met een beschuitje. We rijden naar de grens en ook daar gen benzine best balen want het zo mooi zijn om alles effe vol te gooien. Net voor de grens gaan we lunchen want we mogen geen groente enz meenemen. Dus we bakken een tortilla de patatas . Argentinië uit geeft geen gedoe wat papieren invullen en klaar zeer vriendelijke mensen. Chili in ook niets aan de hand de mannen daar zijn een beetje melig aan het doen. We worden gecontroleerd en zeggen al meteen dat we nog aardappelen en 1ui hebben die mogen we dan inleveren en dan rijden we Chili in. Best gek weer een ander land.
In Coyhaique gaan we eerst tanken en geld wisselen. De koers is best lastig er komen enorm veel nullen aan te pas 1000 pesos is 1.40! We vinden het een erg leuk dorp een beetje een wintersportplaatsje en best veel en grote winkels. We besluiten om een dagje te blijven. En Chris heeft een bouwmarkt gezien dus die wil nog wat schoppen voor Lappie . Er is een zeer behulpzame medewerker die alle tijd heeft om Chris te helpen. Ik vermaak me wel op de kerstafdeling waar ze een beetje zijn losgeslagen ik weet niet wat ze allemaal in de boom hangen? Glitter Barbie schoentjes, parapluutjes? Dan gaan we in het dorp lunchen maar echt veel tentjes om een broodje te eten is er niet dus dan maar een patatje! De kleding loopt een beetje achter en de grootste heren maat is xl en daar past Chris niet in. Chilenen zijn ook een stuk kleiner. Wel jammer want 6/7 euro voor een t shirt is niet veel. Chris had thuis bordjes gemaakt met de vlaggen van de landen die we aan doen gemaakt wat in Argentinië een enorm succes was. Die zitten voorop Lappie maar van Chili had hij de blauwe kleur niet dus we gaan op zoek naar een blauwe sticker of iets dergelijks. In een winkel verwijst een jongen ons naar een reclame bureau. En ja hoor die kunnen de witte ster in het blauwe vlak maken. Dus nu heeft Lappie ook een nieuwe vlag! Het beloofd een koude nacht te worden tegen het vriespunt aan.
Zaterdag 9 november.
We zijn niet bevroren maar het was inderdaad erg koud. We gaan vandaag naar Puerto Aisen. Het is een mooie route: meren ,bergen met sneeuwtoppen. We lunchen bij de rivier Rio Simpsom. Eerst lijkt het erop dat we op een vuilnisbelt terecht komen maar even de hoek om en we kunnen mooi staan. We komen in P Aisen aan en gaan eerst internet verbinding zoeken want Jeroen is vandaag jarig. Uiteindelijk zitten we midden op straat met Jeroen en Bo te skype Ze zitten in Scheveningen en piepen over de wind!! Nou hoeveel wind wil je hebben hier waai je al dagen uit je onderbroek. Ik zeur al dagen dat ik eigenlijk naar de kapper moet Chris dreigt al met de keukenschaar. De kapper is open op zaterdag middag 17.00 dus dan maar gelijk knippen ze doet het uiterst voorzichtig en het resultaat mag er zijn. Nou voor 10 euro klaar en het was na 10 weken geen overbodige luxe! Bij de bakker kopen we een pastei want we hebben ook nog een kliekje van gisteren ons ben zuinnig! Van het oude haventje is niet veel meer over we lopen een rondje en gaan dan een slaapplek zoeken. We rijden naar P Chacabuco daar zou je ook met een boot naar gletsjer San Rafael kunnen. Nou we zien totaal geen info en we kunnen hier nergens staan Chile is al omgedoopt tot het land van de hekjes je kan nergens een pad op rijden dus vrijstaan is lastig. We zijn het zoeken zat en moeten toch de zelfde weg terug dus dan maar naar de plek waar we vanmiddag geluncht hebben.
De volgende ochtend gaat Chris eerst maar eens vissen het is niet echt mooi weer dus ik ga in Lappie de blog bij schrijven en bak intussen een brood. Dan komt er een Chileense familie aan en die gaan ook vissen. Ze vangen een zalm en Chris mag hem dood maken jippie! Want dat is een handigheidje ik hoe de moordpartij niet te zien en blijf in Lappie zitten. Dan ruik ik vuur/rook/bbq ja hoor ze heebn een bbq mee en de vis gaat erop.! Wij worden ook uitgenodigd en ik deel het versgebakken brood uit. Dan komt er nog een plasticzak tevoorschijn met worsten en kip! Hahahahaha ze waren voorbereid. We eten samen en als dank je wel geef ik haar een klompje ik krijg er 2 zoenen voor terug. We nemen afscheid van deze aardige mensen.